zastosowania elektromagnetyzmu w nowoczesnych ... - PTZE

60
XVIII Sympozjum PTZE, Zamość 2008
W literaturze przytacza się wyniki testów prowadzonych na dziesięciu psach, które podzielone
zostały na dwie kategorie badawcze: badania intensywne, w których stymulację prowadzono
20 minut przed jedzeniem i podczas jedzenia oraz badania łagodne, gdzie stymulacja
była prowadzona w sposób ciągły. W obu przypadkach zastosowano bipolarną stymulację.
Czas posiłku ustalony został na 20 minut i jego zmiany oraz jego wielkość były rejestrowane.
Zwierzęta miały nieograniczony dostęp do wody. Elektryczne parametry stymulacji były
następujące: częstotliwość sygnału wynosiła 30 Hz, szerokość impulsu 500 ms, stymulacja
odbywała się w trybie okresowym – 30 sekund stymulacji, 2 minuty przerwy, początkowy
prąd stymulacji wynosił 2 mA i był zwiększany ze skokiem 0,25 mA do osiągnięcia maksymalnego
efektu.
Zaobserwowano w obu grupach badawczych, że czas jedzenia podczas stymulacji wydłużał
się z kilku minut do założonych dwudziestu, przy stymulacji wyłączonej wracał do kilku
minut. Waga ciała zwierząt stymulowanych w sposób ciągły malała, podczas gdy u zwierząt
stymulowanych intensywnie zmiana wagi była w obszarze błędu statystycznego.
W miarę zachęcające wyniki badań skłoniły badaczy z Lenox Hill Hospital w Nowym Jorku
i Teksańskiego Uniwersytetu w Houston do przeprowadzenia badań z udziałem ochotników.
Przebadano 5 kobiet i jednego mężczyznę, spełniających warunki chorobliwej otyłości.
Zastosowano stymulację nerwu błędnego o podobnej charakterystyce elektrycznej jak
w przypadku psów. Badania przeprowadzono ze ślepą próbą.
Rezultaty stymulacji były niejednoznaczne. Jedna kobieta, ważąca około 200 kg straciła
około 40 kg, wykazując tendencję zniżkową. Dwoje innych uczestników straciło około 10%
wagi ciała i proces spadania wagi zatrzymał się. U dwojga pozostałych nie stwierdzono żadnej
zmiany [1].
Propagatorzy stymulacji nerwu błędnego twierdzą, że we wszystkich badaniach osiągnęli
14-procentowy ubytek wagi w obiektach badanych, co, według ich wiedzy, jest dwukrotnie
wyższą wartością od tej, którą dają środki farmaceutyczne aprobowane przez amerykańską
Agencję ds. Żywności i Leków (FDA).
Pomimo niejednoznaczności wyników badań stwierdza się potrzebę ich kontynuacji, a
w amerykańskim urzędzie patentowym terapia VNS została już zastrzeżona jako US Patent.
W Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego (Katedra Patofizjologii) zespół prowadzony
przez profesora Piotra J. Thora przeprowadził podobne badania [2]. Prowadzono je
na świniach i szczurach, wspomagając VNS ogólną stymulacją polem magnetycznym.
Wyniki jakie osiągnięto w różnego rodzaju badaniach prowadzonych przez ten zespół potwierdzają
niejednoznaczności rezultatów osiągniętych w badaniach amerykańskich. Pozytywne
aspekty rezultatów badań dają zespołowi asumpt do ich rozwijania.
Wniosek
Przytoczone wyżej wyniki badań wskazują jednak na potrzebę prowadzenia takich badań,
zarówno w wymiarze światowym jak i w Polsce. Ze względu na ich interdyscyplinarność badania
na temat stymulacji nerwu błędnego w przeciwdziałaniu chorobliwej otyłości powinny
być prowadzone przez jakiś ośrodek medyczno-biologiczny, wspomagany przez badaczyinżynierów,
fizyków.