Z dzieckiem w świat – rodzice małych dzieci za - Polska Szkola

Jak pomagać dziecku chodzącemu do polskiej szkoły, żeby nie zostało samo z zadaniami
domowymi, ale żeby uczyło się samodzielności i odpowiedzialności za własny rozwój?
• zapewnijcie dobre warunki do odrabiania lekcji (wyłączony telewizor – rodzice!, porządek na
biurku – dziecko!, coś do picia, ewentualnie coś do przegryzania),
• przejrzyjcie razem co jest do zrobienia, zróbcie plan pracy, omówcie to, czego dziecko nie rozumie,
• zróbcie inny przykład podobny do tego, jaki jest do rozwiązania,
• dajcie dziecku czas, żeby samo zrobiło zadanie, wzmocnijcie je wiarą w to, że sobie poradzi,
• nie przesadzajcie w poprawianiem błędów, nic nie jest doskonałe od razu na początku, zadanie
ma być wykonane staranie i z uwagą, ale bez perfekcjonizmu.
• jeśli po drugiej próbie samodzielnego zrobienia zadania dziecko nie daje rady, porozmawiajcie
z nauczycielem, żeby zindywidualizował wymagania i dostosował prace domowe do możliwości
dziecka,
• porozmawiajcie z dzieckiem, żeby nie czuło się gorsze tylko dlatego, że gorzej niż inne dzieci
w klasie pisze po polsku. Podstawową cechą charakteryzującą polskie szkoły jest przecież
bardzo zróżnicowany poziom umiejętności władania językiem – nikt nie ma się czuć gorszy
czy lepszy z tego powodu. Mam nadzieję, że skutecznie leczy to ze współzawodniczenia
i niszczącej małe dzieci rywalizacji, kto będzie najlepszy. Bo do czego porównywać?
Nie róbcie zadań za dziecko!
Okazywanie dziecku zainteresowania jego szkołą pozwoli mu odczuć, że ważne jest to, co się z nim
dzieje. Nie koncentrujcie się jednak na samym procesie uczenia. Pytajcie o wydarzenia towarzyskie,
przyjaciół. Czytajcie na bieżąco zawiadomienia ze szkoły i uwagi od nauczycieli. Uczestniczcie
w spotkaniach i imprezach. Dzieciom potrzebny jest Wasz komunikat, że szkoła jest ważna!
Czego może wymagać szkoła od mojego dziecka?
Postarajcie dowiedzieć się jak najwięcej o programie nauczania, poszukacie w Internecie, porozmawiajcie
z nauczycielem. Nie chodzi o to, żeby ingerować w program nauczania, bo niewykluczone,
że się na tym nie znacie, ale o przygotowanie się do towarzyszenia i wspierania dziecka.
Oczekujcie od nauczyciela, że przedstawi jasno swoje oczekiwania i wymagania. Jeśli czegoś nie
rozumiecie lub o czymś nie było mowy – pytajcie. Zawsze możecie napisać e–maila. Niektórzy
nauczyciele zostawiają swój telefon – tu w trosce o jakość i higienę pracy namawiam, żeby ustalić
godziny kontaktowania się z nauczycielami. Nikt nikomu nie może wchodzić na głowę!
69