Z dzieckiem w świat – rodzice małych dzieci za - Polska Szkola
Z dzieckiem w świat – rodzice małych dzieci za - Polska Szkola
Z dzieckiem w świat – rodzice małych dzieci za - Polska Szkola
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
18<br />
z regułami. Dobrze brzmi, prawda? Chodzi tu o dyscyplinę, rozumianą jako dawanie <strong>dzieci</strong>om<br />
wolności wyboru, ale w ściśle określonych granicach. Jak to osiągnąć? O dyscyplinie napisano<br />
całe tomy. Temat ten jest obszerny i ważny, skracanie go nie jest wska<strong>za</strong>ne. Jednak tu konieczne.<br />
Poniżej podam więc kilka podstawowych <strong>za</strong>sad.<br />
Przestrzeganie norm, czyli nakazów i <strong>za</strong>sad społecznych musi być skojarzone przez <strong>dzieci</strong><br />
z czymś, co rozumieją i akceptują, czyli obowiązki domowe nie są wyznac<strong>za</strong>ne po to, by <strong>za</strong>brać<br />
dziecku wolny c<strong>za</strong>s, ale żeby solidarnie dzielić się odpowiedzialnością. Jedzenie wspólne kolacji<br />
to nie kara, tylko okazja do rozmowy w rodzinie i s<strong>za</strong>cunek do c<strong>za</strong>su spędzonego w kuchni przez<br />
tych, którzy kolację przygotowali. A odrabianie lekcji czy regularne chodzenie do polskiej szkoły<br />
to realizowanie celu, jakim jest utrzymanie i rozwój polskości <strong>dzieci</strong>. Są sytuacje, w których <strong>dzieci</strong><br />
mają wybór, i takie, w których my decydujemy, a <strong>dzieci</strong> muszą się podporządkować. Nasze mistrzostwo<br />
to umiejętność rozróżnienia tych sytuacji.<br />
Rezygnujemy z kar na rzecz ponoszenia przez <strong>dzieci</strong> konsekwencji własnych działań. Kary wywołują<br />
lęk u wrażliwych <strong>dzieci</strong>, powodują utratę kontaktu, stawiają dorosłego ponad i po<strong>za</strong> dziećmi.<br />
Kary są arbitralnie ustalane przez dorosłych. Lęk przed karą lub gniewem dorosłych staje się<br />
dominujący, a <strong>za</strong>chowanie, które do kary doprowadziło, przestaje mieć znaczenie. Dziecko uczy<br />
się przede wszystkim unikania kary. Ponadto fakt, że dorosły wymier<strong>za</strong> karę, zdejmuje z dziecka<br />
całkowicie odpowiedzialność <strong>za</strong> popełniony czyn. Co <strong>za</strong>miast?<br />
Konsekwencje i stawianie granic. Konsekwencje mają logiczny lub naturalny związek z działaniem,<br />
które je poprzed<strong>za</strong>. Są zwią<strong>za</strong>ne z <strong>za</strong>sadami obowiązującymi w grupie. Egzekwowaniu<br />
konsekwencji nie towarzyszą gniew ani krzyk. Jest to naturalna kolej rzeczy: „zrobiłem coś niewłaściwego<br />
<strong>–</strong> naprawiam to”. Krzywda lub szkoda wyrządzona specjalnie wymaga <strong>za</strong>dośćuczynienia,<br />
np. jeśli <strong>dzieci</strong> zepsują coś, to naprawiają, jeśli wyleją, to wycierają. Konsekwencją nieodrobienia<br />
lekcji jest negatywna ocena w szkole. Nie ma powodu, żebyśmy musieli ponosić konsekwencje<br />
wybryków <strong>dzieci</strong> (w przypadku nieodrobionych lekcji nie widzę powodu, żebyśmy siedzieli z <strong>dzieckiem</strong><br />
do późna w nocy). Ale też nie uważam <strong>za</strong> stosowne, żeby <strong>dzieci</strong> ucząc się odpowiedzialności<br />
i przestrzegania prawa, doznawały upokorzenia albo musiały się bać. A <strong>za</strong>tem warto starać się nie<br />
wyrażać gniewu ani tym bardziej upokar<strong>za</strong>ć <strong>dzieci</strong>, jeśli zrobią coś złego.<br />
Wiem, że radzić w sprawach dyscypliny jest znacznie łatwiej niż to rzeczywiście robić. Zwłaszc<strong>za</strong><br />
że Was<strong>za</strong> sytuacja często jest trudna <strong>–</strong> brak jest innych rodzin w pobliżu, nie macie wsparcia<br />
dziadków ani przyjaciół. Dlatego może warto rozejrzeć się <strong>za</strong> jakimiś polskimi sąsiadami? Jeśli oni<br />
też mają <strong>dzieci</strong>, może powstać naturalna grupa wsparcia rodzicielskiego, z którą możecie pody-
Change language