Z dzieckiem w świat – rodzice małych dzieci za - Polska Szkola

W edukacji emocjonalnej mamy wiele do powiedzenia. Oprócz naturalnej i przyjemnej roli dawania
dzieciom przykładów uczuć miłości, przywiązania i akceptacji oraz odbierania takich samych
uczuć od nich, musimy również pomóc dzieciom radzić sobie z trudnymi emocjami. Musimy rozwijać
umiejętności rozpoznawania i wyrażania tych uczuć w sposób adekwatny i niekrzywdzący
innych. Umiejętność kontrolowania impulsywnych zachowań pomaga dzieciom w nawiązaniu
i utrzymywaniu przyjaźni z rówieśnikami. Dzieciom, które potrafią kontrolować swoją złość i frustrację
oraz wyrażać swoje uczucia słowami, łatwiej będzie nawiązać i utrzymać przyjaźnie z innymi.
Może to być również pomocne w budowaniu ich poczucia własnej wartości i osiągnięciu
późniejszych sukcesów w szkole.
Wcześniejsze opuszczenie przyjęcia urodzinowego koleżanki, niemożność wyjścia do kina, niespodziewana
przegrana w zawodach, złośliwości kolegów powodują złość, smutek, rozczarowanie,
zawód, frustrację. Rodzice bardzo starają się ułatwiać i uprzyjemniać dzieciom życie, ale musi
mieć ono swoje wzloty i upadki. Jeśli nauczymy dzieci radzić sobie z trudnymi uczuciami, to wyposażamy
je w umiejętności, które przydadzą się im w przyszłości. Jak to robić?
• Zachęcając do wyrażenia uczuć słowami i wysłuchując tego. Spróbujcie zrozumieć uczucia
smutku czy złości, ale nie zmieniajcie swojego zdania ani nie ulegajcie ich nastrojom.
• Pomagając dzieciom znaleźć dystans – „następnym razem może się udać”, ocenić realność
ich własnych oczekiwań („bardzo byłoby miło, gdyby tata mógł z nami tu być, ale jeśli
pływa na statku, to dopiero za dwa tygodnie go zobaczymy”) albo pokazując, że nie tylko im
przytrafiają się te straszne historie.
• Wierząc w dziecko, że sobie poradzi, przypominając sytuacje, w których mu się powiodło.
• Doceniając jego wysiłki i podejmowane próby, nawet jeżeli wyniki są słabsze niż oczekiwaliśmy.
Trzeba pamiętać, że dziecko uczy się wielu zachowań właśnie przez obserwowanie rodziców. Warto
więc starać się być dla dziecka wzorem opanowania, kiedy sami odczuwamy stres i frustrację.
13