Z dzieckiem w świat – rodzice małych dzieci za - Polska Szkola

12
zolnym rysowaniu szlaczków. Może to być lepienie pierogów, zabawy z plasteliną, wycinanie,
zabawy z piłką, gra w badmintona. Czasami przejęci tym, żeby wspierać nauczanie szkolne
dzieci, zamieniamy się w popołudniowych nauczycieli. W domu jest mnóstwo czynności, które
rozwiną szkolne umiejętności dzieci, będą pożyteczne, wartościowe i wykształcą odpowiedzialność,
która też jest potrzebna w szkole.
3. Dzieci rozwijają swoje dyspozycje, czyli niektóre zdolności, postawy, gotowość czy tendencje
do odpowiadania na poszczególne sytuacje w określony sposób. Ciekawość, otwartość
na innych, skłonność do rządzenia, wielkoduszność, małostkowość, twórczość czy odpowiedzialność,
o której już wspominałam, to bardziej postawy i dyspozycje niż umiejętności
czy wiedza.
• Dyspozycji nie można nauczyć przez formalną instrukcję ani namawianie. Wiele ważnych dyspozycji,
włączając w to gotowość do uczenia się i nadawanie sensu doświadczeniom, jest
wrodzonych – niezależne od tego, gdzie dzieci się rodzą i w jakich warunkach żyją. Inne, jak
np. ciekawość, postawa twórcza, gotowość do współpracy, otwartość, życzliwość, są rozwijane
przez wzrastanie wśród ludzi, którzy takie postawy reprezentują, a następnie wzmacniane,
bardziej poprzez zauważanie ich i docenianie niż nagradzanie.
• Proces rozwijania dyspozycji wymaga stworzenia dziecku możliwości ekspresji swoich postaw
w działaniu. Dzieci będą rozwijać ciekawość, jeśli damy im szanse próbowania nowych rzeczy
i zadawania nam pytań. Będą przyjacielskie i otwarte na innych ludzi, jeśli stworzymy im warunki
satysfakcjonującego dzielenia się i bawienia razem z innymi dziecmi. Będą wielkoduszne,
jeśli będą mogły odczuwać satysfakcję z czyjejś radości. Będą lubiły czytać, pisać i rozmawiać
po polsku, jeśli towarzyszyć temu będą dobre doświadczenia, radość i swoboda. Chodzi
o to, że naszym głównym zadaniem w kształtowaniu dyspozycji jest zachęcanie i ośmielanie
dzieci do koncentrowania się na satysfakcji z samego procesu, a nie koniecznie na jego efektach.
Pamiętajcie, że postawy są trwalsze niż porcja wiedzy i informacje. Można zapomnieć,
jakie są najważniejsze rzeki w Polsce, ale nie zapomni się upodobania do oglądania atlasów,
porównywania map, poznawania nowych kultur i planowania ciekawych podróży.
4. Dzieci rozwijają uczucia, czyli subiektywne stany emocjonalne. Niektóre uczucia są wrodzone
(np. lęk, złość, radość), inne rozwijają się w trakcie uczenia – np. pewność siebie,
poczucie własnej wartości, poczucie przynależności, bezpieczeństwa.