Stan wojenny

wybór êróde∏
68
wype∏nia∏y jednak fragmenty opracowaƒ historycznych i periodyków, na przyk∏ad paryskiej „Kultury”.
MieliÊmy nadziej´, ˝e uda nam si´ uzupe∏niç wiedz´ politycznà i historycznà spo∏eczeƒstwa wiadomo-
Êciami, których nie mo˝na by∏o wyczytaç w wydawnictwach legalnego obiegu.
OczywiÊcie wydawanie pisma nie mia∏o sensu bez zorganizowania sprawnej sieci kolporta˝u. Przy
nak∏adzie rz´du tysiàca egzemplarzy nie by∏o to rzeczà trudnà. Wi´kszoÊç rozprowadzaliÊmy sami, to
znaczy Andrzej Kabat, ja i jeszcze jakieÊ 10–15 osób, które z nami wspó∏pracowa∏y. Pismo trafia∏o kana∏ami
towarzyskimi do stosunkowo du˝ej grupy odbiorców. Wi´kszoÊç egzemplarzy rozchodzi∏a si´
na terenie samego Bielska. [...] W Filii Politechniki ¸ódzkiej kolportowa∏ jà mój kuzyn Jerzy Kopiec,
który pracowa∏ tam jako asystent. Jerzy by∏ dzia∏aczem „SolidarnoÊci”. [...]
Wydawanie czegokolwiek w warunkach konspiracji jest przedsi´wzi´ciem specyficznym. Nie mieliÊmy
pe∏nych informacji, jak naszà prac´ odbierajà czytelnicy. Nak∏ad si´ rozchodzi∏, lecz nie wiedzieliÊmy,
jak na pismo i zawarte w nim treÊci reagowa∏o spo∏eczeƒstwo. Nie by∏o listów do redakcji, nie
mog∏o byç mowy o sonda˝ach wÊród czytelników. WychodziliÊmy z za∏o˝enia, ˝e skoro pismo znika,
to znaczy, i˝ jest czytane. Wystarcza∏y nam wi´c same informacje, ˝e „Bibu∏a” si´ rozchodzi. Dla nas
by∏ to znak, ˝e jest potrzebna, a nasz wysi∏ek ma sens. [...]
èród∏o: Âwiadectwa stanu wojennego, oprac. Antoni Dudek i Krzysztof Madej, Warszawa 2001, s. 182–188
[relacja przygotowana przez Jaros∏awa Nej´].