M E D I C U S - Shoqata e Mjekëve Shqiptarë të Maqedonisë-Hipokrati

Kordoni umbilikal rreth qafës dhe asfiksioni perinatal u paraqit si faktor me një
strukturë të relativisht të lartë me 25,3% gjegjësisht 13.1%, gjendje këto që janë me
strukturë të ngjashme, sikurse tek punimi i autores kroate (4).
Tek faktorët e rrezikut të kategorisë sipas aktit të lindjes, lindja e zgjatur ishte me
një prezentim të lartë, tek rastet tona. Por ne nuk kishim të dhëna lidhur me atë se gjatë
cilës fazë lindja kishte ngecje gjatë aktit të lindjes, meqë sipas autorëve që janë marrur
me studimin e faktorëve të rrezikut (1,2,3,5,10) ) , ngecjen në fazën e dytë të lindjes (më
tepër se 60 minuta) e kanë përcaktuar si faktor rreziku, përgjegjës, për dëmtimin e
pleksusit brahial. Ne të dhënat lidhur me këtë fazë nuk mund t‘i siguronim për të gjitha
lindjet e evidentuara si të zgjatura, përpos në disa raste tek të cilët është aplikuar vakum
ekstraktori, ku njëherit është bërë arsyetimi se ai është aplikuar për shkak të stazës në
fazën e ekspulzionit të frytit. Prandaj, me lindje të zgjatur llogaritëm të gjitha lindjet mbi
12 orë, duke u bazuar në studimin e autorëve (5), te punimi i të cilëve prej 3118 të
lindurve gjallë, 26 (0.83%) lindje janë me kohëzgjatje mbi 12 orë, derisa te autorja kroate
(4) ) me 5.44%.
Kur përcaktuam strukturën e dëmtimit sipas formës së menagjimit të lindjes,
konstatuam se lindja e stimuluar është prezente në 54.5% të rasteve, por dëmtimi i
pleksusit brahial me strukturë të lartë u paraqit edhe te rastet me lindje spontane. Sipas
llojit të lindjes - Vakum ekstraktori prezenton në 9,1% të rasteve, derisa lindjet sipas
Smeli-Weit dhe Bracht-it, tek prezentimet podalike dhe me këmbë të frytit, sipas
prezentimit janë në 100% të rasteve që nënkupton se po aq lindje sa ishin sipas këtyre dy
llojeve të lindjes, Bracht-it (3 raste) dhe Smeli-Weit-it (4 raste), të gjitha përfunduan me
dëmtim të pleksusit brachial.
Shoulder dystocia si një faktor me relevancë të lartë sipas shumë autorëve të cilët
analizuan faktorët e rrezikut, derisa bazuar në të dhënat nga dokumentacioni mjekësor i
rasteve tona, kjo gjendje është e konstatuar vetëm në dy raste.
Lindja e stimuluar është prezentuar si faktor rreziku edhe te punimi i autorëve
grek (1), si edhe ajo me vakum ekstraktor apo me forceps (1,2,3,4,5,10,11). Derisa
sholder dystocia si komplikim i paparashikueshëm i aktit të lindjes paraqitet si një prej
faktorëve kryesor, shkaktar i dëmtimit të pleksusit brahial, së bashku me peshën e madhe
trupore të frytit (1,2,3,5,10,11).
Lëndimi më i shpeshtë përcjellës është thyerja e klavikulës tek rastet e përfshira
në hulumtimin tonë. Prezantim të ngjashëm kanë dhënë edhe autorët grek dhe kroat në
punimet e tyre (1,14).
Meqë edhe sipas shumë studimeve faktori kryesor pëgjegjës, për dëmtim të
pleksusit brahial është pesha e madhe trupore, në veçanti kemi prezantuar strukturën e
rasteve sipas peshës trupore, ku 4/5 e të posalindurve gjallë, me dëmtim të pleksusit
brahial kanë peshë trupore më të madhe se 3500 gram. Poashtu një analizë të ngjashme
kanë bërë edhe autorët (4,5), ku strukturë më e lartë poashtu u fitua tek të posalindurit,
mbi 3500 gram.
Apgar-testi është me një skore relativisht të ultë kur dihet se njëra prej
elementeve vlerësuese është sistemi nervor gjegjësisht reflekset, por njëherit mund të jetë
edhe si pasojë e asfiksionit intrauterin dhe perinatal (13.1%) të rasteve të përfshira në
punimin tonë. Edhe autorët grek (1) përshkruan Apgar testin si të ultë te këta fëmijë.
PËRFUNDIMI