Sborník 2009 díl 2. - Fakulta informatiky a managementu - Univerzita ...

Edyta Ropuszyńska-Surma, Witold Wilczewski KONKURENCYJNOŚĆ PAŃSTW STAREJ I NOWEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
Konkurencyjność państw UE
Na potrzeby niniejszego referatu państwa członkowskie UE zostały podzielone na dwie
grupy. W tabelach 1 i 2 przedstawiono wartości indeksu konkurencyjności (Global
Competitiveness Index) odpowiednio dla państw piętnastki (UE-15) oraz nowoprzyjętych
członków UE (12 państw). Ze względu na zmiany metodologii wyliczanego wskaźnika GCI,
które opisano w pkt. 2.1 tego referatu przedstawiono dane tylko dla 2007 roku. Warto
również wspomnieć, że na podstawie GCI do 10 najbardziej konkurencyjnych gospodarek
świata zalicza się: USA, Szwajcarię, Danię, Szwecję, Singapur, Finlandię, Niemcy, Holandię,
Japonię i Kanadę. Większość z tych państw zajmuje od lat najwyższe pozycje w tabeli
rankingowej. Warto wspomnieć, że w rankingu z 2008-2009 roku, opracowanego na
podstawie danych z 2007 roku, pogorszyła się pozycja Zjednoczonego Królestwa, które rok
wcześniej plasowało się na 9 miejscu, a obecnie zajmuje 12 [7]. Od szeregu lat Finlandia
utrzymuje pozycję na szczycie tabeli konkurencyjności. Kraj ten jest uznawany za jeden z
najbardziej innowacyjnych biznesowych środowisk w świecie.
Wniosek, że kraje „starej UE” są bardziej konkurencyjne niż nowe nie wydaje się zbyt
odkrywczy. Jednak na podstawie zestawionych wyników można zauważyć, że najbardziej
konkurencyjne gospodarki spośród nowoprzyjętych państw członkowskich są bardziej
konkurencyjne niż najmniej konkurencyjne gospodarki spośród piętnastki. Konkurencyjność
Estonii, Czech, Cypru i Słowenii jest większa niż Grecji, Włoch, czy też Portugalii. Ponadto,
wartości wskaźnika GCI charakteryzują się większym rozrzutem w grupie nowych krajów
niż w grupie krajów starej piętnastki, co świadczy o większym zróżnicowaniu, pod względem
konkurencyjności, krajów nowej UE w stosunku do państw starej UE. Taka sytuacja sprzyja
przyciąganiu inwestorów do regionów o większym stopniu konkurencyjności, co może
jeszcze bardziej uwidocznić różnice w poziomie konkurencyjności w przyszłości. Z tego
powodu w najbliższym czasie powinna być kontynuowana polityka konwergencji, a formy
wsparcia powinny koncentrować się na wspieraniu rozwoju tych czynników
konkurencyjności (filarów wskaźnika GCI), które przyjmują wartości najniższe lub
charakteryzują się największym rozrzutem.
TAB 1. Global Competitiveness Index –
stare kraje UE
L.P. Kraj GCI
1 Dania 5,58
2 Szwecja 5,53
3 Finlandia 5,50
4 Niemcy 5,46
5 Holandia 5,41
6 Zjednoczone Królestwo 5,30
7 Austria 5,23
8 Francja 5,22
9 Belgia 5,14
10 Irlandia 4,99
11 Luksemburg 4,85
12 Hiszpania 4,72
13 Portugalia 4,47
14 Włochy 4,35
15 Grecja 4,11
Źródło: Na podstawie [7]
289
TAB 2. Global Competitiveness Index –
nowe kraje UE
L.P. Kraj GCI
1 Estonia 4,67
2 Czechy 4,62
3 Cypr 4,53
4 Słowenia 4,50
5 Litwa 4,45
6 Słowacja 4,40
7 Malta 4,31
8 Polska 4,28
9 Łotwa 4,26
10 Węgry 4,22
11 Rumunia 4,10
12 Bułgaria 4,03