wystawa malarstwa, rysunku i grafiki - Dworek Białoprądnicki

Piotrowski jest także otwarty na nowe trendy:
Inspiracją dla mnie jest nu-jazz, który opiera się na elektronice, komputerach, na zabawach efektami,
przestrzenią. Jednak bardzo wyraźnie oddzielam to od produkcji DJ-ów, którzy – moim zdaniem –
tworzą muzykę złożoną z gotowych „modułów”, nie potrafią myśleć formą. Nu-jazz wciąż mnie
fascynuje, ale chyba nigdy nie nagrałem takiej płyty, choć i w Sin, i w Emotronice pobrzmiewają echa
tej stylistyki. Interesuje mnie też łączenie różnych form sztuki improwizowanej: muzycy grają jakieś
dźwięki, ktoś do tego maluje, albo tańczy, a wszystko jest pokazywane jest na telebimach.
Grzech Piotrowski jest osobą mającą sprecyzowane poglądy na wiele tematów. Nie unika
niepopularnych sądów, jest np. zdeklarowanym przeciwnikiem komercjalizacji muzyki:
Bardzo boli mnie, że polski rynek muzyczny jest zawłaszczany przez wielkie kompanie. Moi koledzy
muzycy i polscy wydawcy nie mogą skutecznie promować swoich płyt, wystawiać ich w konkretnych
sklepach na określonych półkach, ponieważ te są już „zarezerwowane” dla zachodnich artystów.
Dzieje się to legalnie, na skutek określonych umów, barterów... Podobnie jest w innych krajach, np.
w Bułgarii, gdzie rodzima muzyka praktycznie nie istnieje. Królują Beyonce, Britney (do których
osobiście nic mnie mam!) lub im podobne gwiazdy, gdyż skonstruowano takie prawo, które skutecznie
zamyka drogę tamtejszym wykonawcom. Trzeba uświadamiać ludzi – kontynuuje Piotrowski – iż nie
może być tak, że zachodnie koncerny wchodzą tu za przysłowiowe pięć groszy i dyktują swoje zasady.
Wielu moich przyjaciół, naprawdę bardzo dobrych producentów, wycofuje się z produkowania muzyki,
ponieważ narzucane warunki (także finansowe) są nie do przyjęcia. Co więcej, wiele firm uważa, że
artyści sami powinni zapłacić za produkcję płyty! Skutek jest taki, że jakość produkcji spada, ponieważ
w miejsce profesjonalistów wchodzą osoby „układne”, z niewielkimi umiejętnościami i małą wiedzą
muzyczną. Godzą się na wszystko, byleby tylko zaistnieć. Generalnie chodzi mi o to, aby w Polsce
tworzyć mocną bazę, zaplecze, zatamować czystą komercję.
Grzegorz Piotrowski ma pokaźną kolekcję instrumentów, z których część wykorzystuje w nagraniach
i na koncertach. Obecnie posiada saksofon Buesher C-Melody z 1919 roku, sopran (z tej samej serii
i roku), sopran C i sopranino. Ma dwa saksofony tenorowe: Selmera „szóstkę” i Selmera Reference,
przymierza się do zakupu sopranu Buesher z 1918. Okazuje się, że te wiekowe instrumenty,
odpowiednio konserwowane, nie starzeją się, zachowują duszę. Prawie jak Stradivariusy...
Cytaty w tekście pochodzą z kilku rozmów przeprowadzonych przez autora z Grzegorzem
Piotrowskim.
40 lato 2012
Dyskografia Grzecha
Piotrowskiego (wybór)
Acoustic Jazz Sextet
– Alchemik, Studio
Alchemik, 1998
Freedom Nation – Free At
Last, EMI Pomaton, 2000
Alchemik – Sfera Szeptów,
Studio Alchemik, 2001
Oxen – Nexo, Studio
Alchemik, 2002
Grzech Piotrowski i Alchemik
– Powiedz to, Gabi (ścieżka
dźwiękowa filmu), Studio
Alchemik, 2003
Alchemik – Dracula
in Bucharest, Studio
Alchemik, 2004
Grzech Piotrowski – Sin,
ARMS Records, 2005
Grzech Piotrowski
– Emotronica, Alchemik
Studio, 2009
Grzech Piotrowski –
Archipelago, Challenge
Records, 2011
World Orchestra, Agora/
Alchemik Records, 2012
fot. Bogdan Chmura