humanistika - Sarajevske Sveske
Share Embed Flag
Download ePaper

humanistika - Sarajevske Sveske

humanistika - Sarajevske Sveske humanistika - Sarajevske Sveske

sveske.ba
30.12.2012 Views

Naklada Bošković, Split, 2009.), Obiteljske tajne (priče, Jesenski i Turk – HDP, 2009.). Tatjana Bečanović je diplomirala Srpskohrvatski jezik i jugoslovenske književnosti i Engleski jezik i književnost na Filozofskom fakultetu Univerziteta Veljko Vlahović u Nikšiću. 1999. godine završila je postdiplomske studije, smjer Nauka o književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Doktorsku disertaciju pod naslovom “Poetika Lalićeve trilogije (Zlo proljeće, Lelejska gora i Hajka)“ odbranila je 23. novembra 2004. na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, pred komisijom: prof. dr Novica Petković (mentor), prof. dr Jovan Delić i prof. dr Aleksandar Jovanović. Krištof Jacek Kozak je godine 2003. doktorirao iz uporedne književnosti na University of Alberta u Edmontonu, Kanada. Od 2005. predaje na Odelenju za slovenistiku Fakulteta za humanističke studije na Univerzitetu u Primorskoj u Kopru. Dr. Kozak objavio je dve monografije, više naučnih i stručnih članaka, radi još kao prevodilac, pozorišni kritičar i dramaturg. Njegova su područja zanimanja filosofija književnosti, teorija i istorija književnosti, posebno drame, istorija tragedije i književnost 20. veka, moderna i postmoderna drama te pitanja identiteta, identifikacije u književnosti. Mihajlo Pantić (1957, Beograd), prozni pisac, kritičar, univerzitetski profesor, urednik u izdavačkim kućama i časopisima. U rodnom gradu završio je celokupno školovanje, uključujući i doktorat na Filološkom fakultetu, gde i sada predaje. U književnosti je debitovao početkom 80-ih godina, da bi do danas objavio više od četrdeset knjiga studija, eseja, književnih kritika i antologija, te devet knjiga priča, od kojih su neke, poput Vondera u Berlinu, Novobeogradskih priča, Sedmog dana košave ili zbirke Ako je to ljubav 570 | SARAJEVSKE SVESKE Nº 32/33 (Andrićeva nagrada, 2004), postale vrlo čitane. Priče Mihajla Pantića prevedene su na dvadesetak jezika, uvrštene u mnoge antologije i preglede, i objavljene u više posebnih inostranih izdanja. Iako krcate literarnim aluzijama, Pantićeve priče uvek svedoče neposredno, gradsko iskustvo i zapravo ih sve objedinjuje pokušaj da se u malim ritualima obezličene svakodnevice, među anonimnim ljudima opsednutim večitim pitanjima sudbine, nesnađenosti, ljubavi i smrti, otkrije neki viši smisao, koji će iskupiti njihove neobećavajuće živote. Od novijih autorovih dela treba spomenuti kapitalnu Antologiju srpske pripovetke (1-3), potom kolekciju sabranih priča pod naslovom Sve priče Mihajla Pantića (1-4), te pripovedačke zbirke Ovoga puta o bolu i Priče na putu. Enver Kazaz (1962), pjesnik, književni kritičar i historičar književnosti. Predaje na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Bio je glavni urednik je u izdavačkoj kući Zoro i glavni urednik časopisa Lica, te član redakcije časopisa Književna revija, a sarađivao je sa mnogim časopisima u BiH i inostranstvu. Priredio je za časopis Lihtuncgen iz Graca izbor iz književnosti Sarajeva. Objavio je pjesničku zbirku Traži se, monografiju Musa Ćazim Ćatić – književno naslijeđe i duh moderne, zbirku eseja i književnih studija Morfologija palimpsesta, Antologiju bosanskohercegovačke pripovijetke XX vijeka (koautorstvo sa Ivanom Lovrenovićem i Nikolom Kovačem), književnohistorijsku studiju Bošnjački roman XX vijeka, zbirku eseja Neprijatelj ili susjed u kući, te antologiju savremene bosanskohercegovačke proze pod naslovom Rat i priče iz cijelog svijeta, (koautorstvo sa Ivanom Lovrenovićem). U štampi su mu dvije zbirke eseja. Učestvovao je na brojnim domaćim i međunarodnim naučnim skupovima, a tekstovi su mu prevođeni na engleski, njemački, poljski, francuski i bugarski.

Anton Berishaj (Podgorica, 1965). Objavio je pesničku zbirku Jutarnje cveće, Podgorica 1986, kao i knjige studija: Retorika i literarnost, Priština 2005, i Per-formativna književnost, Priština 2010. Profesor je književnosti na Filološkom fakultetu Univerziteta u Prištini. U časopisima i raznim publikacijama objavljivao je poeziju, prozu, recenzije, kritičko-teorijske rasprave i studije o raznim književnim problemima. Preveo je na albanski brojne književne teoretičare, posebno ruske formaliste i češke strukturaliste. Miklavž Komelj (1973) je svoju prvu pesničku zbirku Luč delfina (Svetlo delfina) (1991) objavio kao osamnaestogodišnjak, pri čemu je iznenadio svojom zrelom poezijom. Čak ni klasičan oblik soneta nije mogao prikriti Komeljevu inspiraciju, mladalački život i ljubav, kojoj je Komelj u poeziji pristupio na veoma zreo način. Njegova druga pesnička zbirka Jantar časa /Jantar vremena/ (1995) nastavlja tradiciju soneta, dok treća zbirka Rosa (2002) predstavlja promjenu u Komeljovoj poeziji, s obzirom da su njene pjesme u slobodnom stihu, a sadržinski se pjesnik pomjera ka sferama spoznaje svog bola, sudbine i smrti. Komeljeva poslednja pesnička zbirka Hipodrom je objavljena 2006. godine, a iste godine i njegova slikovnica za djecu Zverinice (Zvjerčice). Komelj redovno objavljuje svoje pjesme u književnim časopisima (Nova revija, Literatura, Apokalipsa...), prevodi poeziju i dramu (Neruda, Pazolini, Nerval, Pesoa), i objavljuje naučne članke i eseje s područja istorije umjetnosti, teorije, savremene umjetnosti i filma. Na Filozofskom fakultetu u Ljubljani je doktorirao s višeslojnom i interdisciplinarnom disertacijom Pomeni narave v toskanskem slikarstvu prve polovice 14. stol. (Značenja prirode u toskanskom slikarstvu prve polovine 14. vijeka), za koju je dobio nagradu Zlati znak ZRC. Nedžad Ibrišimović (Sarajevo, 1940.) bosanskohercegovački književnik. Autor je brojnih pripovijesti, drama i romana (Ugursuz, Karabeg, Braća i veziri, Knjiga Adema Kahrimana napisana Nedžadom Ibrišimovićem Bosancem, Woland u Sarajevu, Vječnik, El-Hidrova knjiga…). Dobitnik mnogih nagrada i priznanja, među kojima su najznačajnije Nagrada Bošnjačke zajednice kulture Preporod (2005.), Nagrada izdavača Bosne i Hercegovine (2005.) i Nagrada Hasan Kaimija (2005.). Olja Savičević Ivančević (Split, 1974), autorica je nekoliko pjesničkih zbirki, knjige priča Nasmijati psa (2006) i romana Adio kauboju (2010). Za rukopis Nasmijati psa nagrađena je “Prozakom“; dobitnica je prve nagrade “Ranko Marinković“ Večernjeg lista za kratku priču te nagrade “Kiklop“ za najbolju zbirku poezije Kućna pravila (2007). Knjige su joj prevedene i objavljene u Njemačkoj, Mađarskoj, Makedoniji i Srbiji. Poezija i proza ove autorice prevedene su na dvadesetak svjetskih jezika. Uvrštavana u domaće i strane izbore i antologije. Živi i radi u Splitu kao slobodna spisateljica. Tatjana Rosić (Beograd, 1962), doktorirala na Filološkom fakultetu u Beogradu. Kao stalni istraživač saradnik radi na Institutu za književnost i umetnost u Beogradu, na projektu Savremene književne teorije i njihova primena. Predavač je u Centru za ženske studije i istraživanja roda u Beogradu. Pored književne kritike aktivno se bavi i studijama kulture i roda, s posebnim fokusom na savremene teorije maskuliniteta. Autor je knjige Proizvoljnost dnevnika: romantičarski dnevnik u srpskoj književnosti (1994) i antologijskog izbora iz savremene srpske proze Bizarni raskazi objavljenom na makedonskom jeziku 2002. godine u izdavačkoj kući Magor iz Skoplja. Autor je brojnih studija i eseja iz SARAJEVSKE SVESKE Nº 32/33 | 571

Naklada Bošković, Split, 2009.), Obiteljske<br />

tajne (priče, Jesenski i Turk – HDP, 2009.).<br />

Tatjana Bečanović je diplomirala Srpskohrvatski<br />

jezik i jugoslovenske književnosti i Engleski<br />

jezik i književnost na Filozofskom fakultetu<br />

Univerziteta Veljko Vlahović u Nikšiću.<br />

1999. godine završila je postdiplomske studije,<br />

smjer Nauka o književnosti na Filološkom fakultetu<br />

u Beogradu. Doktorsku disertaciju pod<br />

naslovom “Poetika Lalićeve trilogije (Zlo proljeće,<br />

Lelejska gora i Hajka)“ odbranila je 23.<br />

novembra 2004. na Filološkom fakultetu Univerziteta<br />

u Beogradu, pred komisijom: prof. dr<br />

Novica Petković (mentor), prof. dr Jovan Delić<br />

i prof. dr Aleksandar Jovanović.<br />

Krištof Jacek Kozak je godine 2003. doktorirao<br />

iz uporedne književnosti na University<br />

of Alberta u Edmontonu, Kanada. Od 2005.<br />

predaje na Odelenju za slovenistiku Fakulteta<br />

za humanističke studije na Univerzitetu u<br />

Primorskoj u Kopru. Dr. Kozak objavio je dve<br />

monografije, više naučnih i stručnih članaka,<br />

radi još kao prevodilac, pozorišni kritičar i<br />

dramaturg. Njegova su područja zanimanja<br />

filosofija književnosti, teorija i istorija književnosti,<br />

posebno drame, istorija tragedije i<br />

književnost 20. veka, moderna i postmoderna<br />

drama te pitanja identiteta, identifikacije u<br />

književnosti.<br />

Mihajlo Pantić (1957, Beograd), prozni pisac,<br />

kritičar, univerzitetski profesor, urednik<br />

u izdavačkim kućama i časopisima. U<br />

rodnom gradu završio je celokupno školovanje,<br />

uključujući i doktorat na Filološkom<br />

fakultetu, gde i sada predaje. U književnosti<br />

je debitovao početkom 80-ih godina, da bi do<br />

danas objavio više od četrdeset knjiga studija,<br />

eseja, književnih kritika i antologija, te<br />

devet knjiga priča, od kojih su neke, poput<br />

Vondera u Berlinu, Novobeogradskih priča,<br />

Sedmog dana košave ili zbirke Ako je to ljubav<br />

570 | SARAJEVSKE SVESKE Nº 32/33<br />

(Andrićeva nagrada, 2004), postale vrlo čitane.<br />

Priče Mihajla Pantića prevedene su na<br />

dvadesetak jezika, uvrštene u mnoge antologije<br />

i preglede, i objavljene u više posebnih<br />

inostranih izdanja. Iako krcate literarnim<br />

aluzijama, Pantićeve priče uvek svedoče neposredno,<br />

gradsko iskustvo i zapravo ih sve<br />

objedinjuje pokušaj da se u malim ritualima<br />

obezličene svakodnevice, među anonimnim<br />

ljudima opsednutim večitim pitanjima sudbine,<br />

nesnađenosti, ljubavi i smrti, otkrije<br />

neki viši smisao, koji će iskupiti njihove neobećavajuće<br />

živote. Od novijih autorovih dela<br />

treba spomenuti kapitalnu Antologiju srpske<br />

pripovetke (1-3), potom kolekciju sabranih<br />

priča pod naslovom Sve priče Mihajla Pantića<br />

(1-4), te pripovedačke zbirke Ovoga puta o<br />

bolu i Priče na putu.<br />

Enver Kazaz (1962), pjesnik, književni kritičar<br />

i historičar književnosti. Predaje na Filozofskom<br />

fakultetu u Sarajevu. Bio je glavni<br />

urednik je u izdavačkoj kući Zoro i glavni<br />

urednik časopisa Lica, te član redakcije časopisa<br />

Književna revija, a sarađivao je sa mnogim<br />

časopisima u BiH i inostranstvu. Priredio<br />

je za časopis Lihtuncgen iz Graca izbor iz<br />

književnosti Sarajeva. Objavio je pjesničku<br />

zbirku Traži se, monografiju Musa Ćazim<br />

Ćatić – književno naslijeđe i duh moderne,<br />

zbirku eseja i književnih studija Morfologija<br />

palimpsesta, Antologiju bosanskohercegovačke<br />

pripovijetke XX vijeka (koautorstvo sa<br />

Ivanom Lovrenovićem i Nikolom Kovačem),<br />

književnohistorijsku studiju Bošnjački roman<br />

XX vijeka, zbirku eseja Neprijatelj ili<br />

susjed u kući, te antologiju savremene bosanskohercegovačke<br />

proze pod naslovom<br />

Rat i priče iz cijelog svijeta, (koautorstvo sa<br />

Ivanom Lovrenovićem). U štampi su mu dvije<br />

zbirke eseja. Učestvovao je na brojnim domaćim<br />

i međunarodnim naučnim skupovima,<br />

a tekstovi su mu prevođeni na engleski,<br />

njemački, poljski, francuski i bugarski.

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!