humanistika - Sarajevske Sveske
humanistika - Sarajevske Sveske humanistika - Sarajevske Sveske
mljenoj nekoliko dna prije njegovog strašnog kraja, uspoređujem priče iz obiteljskog predanja sa podacima povijesne nauke, dekonstruiram zvanične, obiteljske, a i lične legende … U tom tonu sam napisao svoju pjesničku zbirki MOM: Mala Osobna Mitologija (2007), koja je bila predstavljena i u Sarajevskim sveskama (broj 27-28, 2010) u odličnim prijevodima Tonka Maroevića i Josipa Ostija. U tom tonu već godinama pokušavam napisati ep. I zato sasvim pouzdano znam, osjećam na vlastitoj koži, da nijedno fiktivno ime ne može Vojki – a i nama, čitaocima njene poeme – zamijeniti energiju života i smrti koju zrače stvarna, istinita imena mrtvih, kao što je Darinka Zec (Vojkina baka) ili imena u slijedećoj pasaži: Polako gotovo sa nelagodom otvaram Knjigu mrtvih što liči na pergament Nižu se imena mrtvih Smiljanića I ni jedno mi ne znači ništa Poslednje koje je upisao moj deda svojim Lepim rukopisom koji smo svi nasledili je KOVILJKA Iz mraka godina i sećanja izranja priča o KOVILJKI Žena jednog od sinova umrla od tuberkuloze lepotica Taj isti sin posle će se još jednom oženiti lepom devojkom Koju neće ubiti tuberkuloza nego Luburić Videla sam na nekoj ploči žrtava fašizma njeno ime A onda lepim dedinim rukopisom: Marko Lazo Đuro Borislav Špiro Jesu li bili sinovi, braća očevi nema traga Čudo kao da žene u Smiljanića nisu umirale Jedna od rijetkih preživjelih Smiljanića, Vojka Smiljanić Đikić, time im podiže spomenik… ne, ne spomenik, jer je spomenik kamen, ohlađeno sjećanje. Podiže im spomen. Da ih spasi iz zaborava. Da im vrati dostojanstvo ličnog imena. Knjiga mrtvih Smiljanića u Sarajevu svojom tragičnom intonacijom upisuje se u veliku tradiciju elegijā, kao što je epohalna Stojanka, mati Knežopoljka Skende- 456 | SARAJEVSKE SVESKE Nº 32/33
a Kulenovića, a upisuje se i u kontekst suvremene književnosti. Baš na razini tretmana ličnih imena valja spomenuti inovativni, potresni “dokumentarni roman” Sonnenschein Daše Drndić. Neobičan potez inkorporiranja sto strana ličnih imena 9.000 Jevreja, deportiranih iz Italije ili ubijenih u Italiji i državama, koje je okupirala, u godinama 1943-45, prevazilazi svaku moguću fikciju. Naslov tog poglavlja je poruka koja važi i za etiku Vojke Smiljanić Đikić i poetiku njene poeme: “Iza svakog imena krije se priča.” Čitajući Knjigu mrtvih Smiljanića u Sarajevu osjećam da je to temeljna priča, temeljna sudbina ljudskog bića, žene i pjesnikinje koja se zove Vojka Smiljanić Đikić. A osjećam i to da je to istovremeno i moja priča, moja sudbina. I doživljavam Vojku kao svoju stariju sestru. Da li poezija može postići više? SARAJEVSKE SVESKE Nº 32/33 | 457
- Page 406 and 407: 4. Studija slučaja - Ljetopis kre
- Page 408 and 409: njenog rada, ciljeve, obaveze, sve
- Page 410 and 411: Iz te muke i proističe prva fabula
- Page 412 and 413: u uslovima njegove marginalizacije,
- Page 414 and 415: A potom za isti dokument i pregled
- Page 416 and 417: napetosti i stalnom klizanju svakog
- Page 418 and 419: Kako bih što preciznije istražio
- Page 420 and 421: 2. Spengler u ničijoj zemlji Misli
- Page 422 and 423: kom za vrijeme Drugog svjetskog rat
- Page 424 and 425: zalnog, estetskog, poetskog i onog
- Page 426 and 427: Tamo se, od početka devedesetih, n
- Page 428 and 429: otvorene i prikrivene radikale. Prv
- Page 430 and 431: ka mržnje i netolerancije. Ova ver
- Page 432 and 433: Uvijek su ostali tamo gdje se nalaz
- Page 434 and 435: stova jest ekskulpacija Srba od bil
- Page 436 and 437: se poziva na svoj raniji tekst u ko
- Page 438 and 439: Nije jasno da li autor rabi metafor
- Page 440 and 441: tram tekst Škola kulture pamćenja
- Page 442 and 443: tet. To se pitanje uvijek iznova ra
- Page 444 and 445: Kabinu dijelim s jednim koreanskim
- Page 446 and 447: Pokušavam da se našalim: Beograđ
- Page 448 and 449: provizorno izdate lične isprave u
- Page 450 and 451: ulazim, ne sačekavši obavezno “
- Page 453: MOJ IZBOR Boris A. Novak Vojka Smil
- Page 459 and 460: Vojka Smiljanić-Đikić Knjiga mrt
- Page 463: Držim da su sretni, nisu videli ov
- Page 467 and 468: Marko Čudić Rubni mozaik složene
- Page 469 and 470: perfekcije dovedeno jezičko majsto
- Page 471 and 472: efleksiju. Kao i kod Tolnaija, Neme
- Page 473 and 474: ijskim radovima Kornelija Farago ud
- Page 475 and 476: na parafraza teze Vedrane Rudan)
- Page 477 and 478: ma sadašnjosti, jer iz prošlosti
- Page 479 and 480: ovu svoju ulogu, može da doprinese
- Page 481 and 482: Za vreme kontinuiranog izlaženja H
- Page 483 and 484: inicijativu, kada je premašivao so
- Page 485: Izbor iz Savremene mađarske knjiž
- Page 488 and 489: STROGO POVERLJIVO U mesecima koji s
- Page 490 and 491: S ovako iščašenim prezimenom pos
- Page 493 and 494: Bela Čorba prevela Judita Šalgo E
- Page 495 and 496: Magdolna Danji preveo Arpad Vicko P
- Page 497 and 498: Kalman Feher JANUARSKI ĆILIBAR Uvr
- Page 499 and 500: Što se iz grudvi prosulo: Da nas d
- Page 501: Jesenje kiše, nadojena prašina, b
- Page 504 and 505: hladovite čaške zamašnih latica
mljenoj nekoliko dna prije njegovog strašnog kraja, uspoređujem priče iz obiteljskog<br />
predanja sa podacima povijesne nauke, dekonstruiram zvanične, obiteljske, a i lične<br />
legende … U tom tonu sam napisao svoju pjesničku zbirki MOM: Mala Osobna Mitologija<br />
(2007), koja je bila predstavljena i u Sarajevskim sveskama (broj 27-28, 2010)<br />
u odličnim prijevodima Tonka Maroevića i Josipa Ostija. U tom tonu već godinama<br />
pokušavam napisati ep. I zato sasvim pouzdano znam, osjećam na vlastitoj koži, da<br />
nijedno fiktivno ime ne može Vojki – a i nama, čitaocima njene poeme – zamijeniti<br />
energiju života i smrti koju zrače stvarna, istinita imena mrtvih, kao što je Darinka<br />
Zec (Vojkina baka) ili imena u slijedećoj pasaži:<br />
Polako gotovo sa nelagodom otvaram<br />
Knjigu mrtvih što liči na pergament<br />
Nižu se imena mrtvih Smiljanića<br />
I ni jedno mi ne znači ništa<br />
Poslednje koje je upisao moj deda svojim<br />
Lepim rukopisom koji smo svi nasledili je<br />
KOVILJKA<br />
Iz mraka godina i sećanja izranja priča o<br />
KOVILJKI<br />
Žena jednog od sinova umrla od tuberkuloze<br />
lepotica<br />
Taj isti sin posle će se još jednom oženiti<br />
lepom devojkom<br />
Koju neće ubiti tuberkuloza<br />
nego Luburić<br />
Videla sam na nekoj ploči žrtava fašizma<br />
njeno ime<br />
A onda lepim dedinim rukopisom:<br />
Marko<br />
Lazo<br />
Đuro<br />
Borislav<br />
Špiro<br />
Jesu li bili sinovi, braća očevi<br />
nema traga<br />
Čudo kao da žene u Smiljanića nisu<br />
umirale<br />
Jedna od rijetkih preživjelih Smiljanića, Vojka Smiljanić Đikić, time im podiže<br />
spomenik… ne, ne spomenik, jer je spomenik kamen, ohlađeno sjećanje. Podiže im<br />
spomen. Da ih spasi iz zaborava. Da im vrati dostojanstvo ličnog imena.<br />
Knjiga mrtvih Smiljanića u Sarajevu svojom tragičnom intonacijom upisuje se<br />
u veliku tradiciju elegijā, kao što je epohalna Stojanka, mati Knežopoljka Skende-<br />
456 | SARAJEVSKE SVESKE Nº 32/33
Change language