humanistika - Sarajevske Sveske

nija dela ostalih južnoslovenskih književnosti i izučavamo one zajedničke istorijske
niti i dodire koji su od značaja i za genezu i evoluciju književnosti drugih, ako ne
istih, a ono vrlo srodnih jezika. Jedna od prihvatljivijih anti-definicija Istine kaže
da nijedna Istina nije moguća ukoliko je isključiva, i ukoliko statično počiva u subjektu
– a upravo nas književnost neprestano podseća da je Istina, ukoliko je uopšte
moguća, moguća jedino u intersubjektnoj relaciji Ja i Drugog, u odnosu između Nas
i Njih. Rečju, proučavanje komparativnog konteksta južnoslovenskih književnosti
prirodno je i nužno, a donekle za nas i prioritetno potrebno, kao, uostalom, i svako
drugo evropsko književno relacioniranje koje počiva na kategorijima kontakta i
prožimanja. Mada je po poreklu najdublji izraz individualiteta, umetnost svoj puni
smisao dobija tek u složenom kulturnom sistemu nacionalne ili nadnacionalne
zajednice. Tako je i sa južnoslovenskim književnostima, drukčije jednostavno nije
moguće. Vreme je, hotimično se ponavljam, da počnemo iz početka ili, ko više voli,
da nastavimo tamo gde smo jednom, dosta davno, pre rata, bili stali.
166 | SARAJEVSKE SVESKE Nº 32/33