humanistika - Sarajevske Sveske

ne komparativistike, međutim sa određenim regionalnim ograničavanjem, tako što
regionalnu komparativistiku, a propó, definicije francuskih komparativista: Pišoa i
Rusoa, možemo da formuliramo kao “književnokritičku disciplinu koja se sastoji od
analitičkog opisa, metodskog i diferencijalnog poređenja sa interlingvističkim i interkulturnim
književnim fenomenima” određenih areala (J. M. G) “ uz pomoć istorije,
kritike i filozofije, u cilju: potpunog razumijevanja književnosti kao specifične
funkcije čovječjeg duha” (Pichois, Rousseau, 1973:174). Njena funkcija je na regionalnom
nivou isto toliko značajna kao i funkcija komparativistike, a odatle i njihova
međusobna povezanost i kauzalnost u pojavljivanju i dejstvovanju.
Njihovo inauguriranje u naučne discipline u Makedoniji datira iz ranih osamdesetih
dvadesetog vijeka, preko novootvorene studijske grupe Opšte i komparativne
književnosti na Filološkom fakultetu u Skopju (1980), kao i preko Odjeljenja
za teoriju literature i komparativnu literaturu, zajedno sa Odjeljenjem za makedonsko-južnoslavenske
književne veze (kasnije preimenovanog u makedonskobalkanske
književno-istorijske veze pri Institutu za literaturu (1981)). Ključnu
ulogu u afirmaciji komparativne književnosti u Makedoniji imao je Milan Đurčinov
zajedno sa akad. Vladom Uroševićem, Verom Janevom- Stojanović, Ljiljanom
Todorovom, Svetozarom Brkićem, Tomom Sazdovim, Slobodanom Mickovićem,
Georgijem Stardelovim i Savom Cvetanovskim, akad. Borisom Petkovskim i akad.
Katom Ćulafkovom, koji bijahu prvi profesori na ovoj studijskoj grupi.
Grupa se kasnije proširila iz redova završenih sudenata komparativne kniževnosti
Univerziteta “Kiril i Metodij”: Elizabetom Šelevom, Biljanom Angelovskom,
Lidijom Kapuševskom-Drakulevskom, Majom Bojadžijevom, Slavicom Srbinovskom,
Vladimirom Martinovskim i Marijom Đorgijevskom. U Institutu za književnost,
Odjeljenje za teoriju literature i komparativnu literaturu prvobitno je
sačinjavao komparativist Aleksanadar Prokopijev, koji je svoje obrazovanje stekao
na Beogradskom univerzitetu, i kojem su se kasnije pridružili diplomirani komparativisti
iz Makedonije: Anastazija Đurčinova, Sonja Stojmenska-Elsezer i Nataša
Avramovska; dok je regionalno usmjereno Odjeljenje za makedonsko-balkanske
književno-istorijske veze dugo radilo samo sa jednim članom – Jasminom Mojsijevom-Guševom,
kojoj se kasnije pridružio Goce Smilevski.
Od posebnog značenja za razvoj i perspektive komparativistike u Makedoniji bili
su kontakti i suradnja sa predstavnicima evropske i svjetske komparativistike i institucijama
koje ovi predstavljaju. Ta suradnja počinje još u samom početku preko sjednice
Biroa (AILC) u Ohridu (1981) na kojoj su nastupili renomirani svjetski komparativisti
Rene Velek, Duva Fokema, Henri Remak, Eva Kušner, Klaudio Giljen, Džerdž Vajda, Iv
Ševrel, Manfred Nauman i drugi. Da bi produžilo sve do današnjeg dana preko planiranog
održavanja Četvrtog Internacionalnog kongresa Evropske mreže za komparativna
literarna izučavanja (REELC) na temu “Književne dislokacije”, na početku septembra
2011. godine, ponovo u Ohridu, u organizaciji Instituta za makedonsku literaturu u
okvirima obilježavanja njegove tridesetogodišnjice formiranja.
Naravno, postoje i druge forme suradnje koje se odnose na učešće makedonskih
komparativista i drugih svjetskih komparativnih naučnih kongresa i konferencija;
u komparativnim naučno-istraživačkim projektima Balkana i šire (Univerzitet
SARAJEVSKE SVESKE Nº 32/33 | 109