tutaj - Pomorskie Forum na rzecz Wychodzenia z Bezdomności

Pozbawieni pracy imigranci, ponosili dotkliwe koszty nowej sytuacji (bezrobocie, przemoc,
uzależnienie od środków odurzających i bezdomność) prowadzące do społecznego wykluczenia. By
przetrwać, w nadziei na poprawę losu, wreszcie po prostu wstydząc się niepowodzenia, miast wracać
do kraju pochodzenia, sami uciekali się niejednokrotnie do metod przestępczych (kradzieże, rozboje).
Dla wielu z nich była to bolesna weryfikacja ich nadziei i nieprzystających do migracyjnej
rzeczywistości wyobrażeń o lepszym losie.
Wielka podaż siły roboczej migrantów w zetknięciu z malejącym popytem na europejskim rynku
pracy przyczyniła się w sposób oczywisty do zachowań typowych dla poczucia braku stabilizacji,
mimo iż Polacy najczęściej wykonywali prace poniżej swoich kwalifikacji i coraz słabiej opłacaną.
Małe ośrodki miejskie i gminy, w których Polacy dobrze integrowali się ze społecznością lokalną, ze
względu na skromną infrastrukturę, nie były w stanie zabezpieczyć mieszkań o niskim standardzie dla
coraz większej fali imigrantów zarobkowych, którzy napływali z dużych miast. Stąd imigranci
gromadzili się we wspólnotach o niskim standardzie, tzw. gettach biedy, co integracji raczej nie
sprzyjało. Konsekwencją stopniowej degradacji wynikającej z biedy, utraty pracy i świadczeń
zdrowotnych, wreszcie bezdomności - jest izolacja społeczna ludzi, którzy nie pasują do miejsca, w
którym się znajdują. Bezdomny czuje się „obcy” w społeczeństwie, w którym żyje a nawet wśród
podobnych sobie bezdomnych (Oliwa-Ciesielska, 2006). Emigracja nie zawsze spełnia marzenia o
nowym, lepszym życiu. Wielu poszukiwaczy materialnego sukcesu ponosi jednak porażkę. Część z
nich wraca do kraju pochodzenia, część rozpoczyna życie na ulicy.
Bezdomność Polaków poza krajem w Europie ukazuje autorka jako pochodną zarobkowego
charakteru ich migracji, wskazując także na inne przyczyny (klęski budowlane i żywiołowe, studenci
tracący stypendia, „włóczący się” i in.). Potęgujący się kryzys gospodarczy przyczynia się także do
upadku firm zatrudniających imigrantów „na czarno”. Takie nielegalne firmy nie bankrutują, tylko w
błyskawicznym tempie „zwijają się”, pozostawiając swoich pracowników bez środków do życia.
Bezdomni często żebrzą, kradną, wykorzystują do celów zarobkowych dzieci (prostytucja). Za swoją
egzystencjalną kondycję winią „zły los”, rzadziej przyznają się do świadomego wyboru. Autorka
opracowania wskazuje na zróżnicowany charakter bezdomności, wynikający z decyzji o pogodzeniu
się lub nie z bezdomnością, choć zastrzega, że owa zgoda jest wyborem specyficznym, bo najczęściej
następuje już w warunkach bycia bezdomnym.
Opisywana przez B. Goryńską-Bittner bezdomność Polaków w Europie stanowi coraz większy
problem nie tylko dla państw przyjmujących, ale także dla państw pochodzenia migrantów. Zjawisko
bezdomności stanowi jednak wstydliwy problem w zasadzie większości państw europejskich, stąd
ujawnianie rzetelnych danych uznawane jest przez rządy narodowe za „niepolityczne”. Europejskie
organizacje koncentrujące się nad badaniem bezdomności, mają kłopot z ustaleniem mierników a
nawet wspólnej definicji bezdomności, sygnalizując nieporównywalność danych uzyskiwanych z