tutaj - Pomorskie Forum na rzecz Wychodzenia z Bezdomności

spodziewać się wzrostu zapotrzebowania na usługi świadczone przez instytucje zapewniające nocleg
osobom bezdomnym, a także zajmujące się problemami osób starszych. Jednym ze sposobów
powstrzymania opisanego wyżej trendu może być realizacja na szerszą skalę programów
reintegracyjnych – szczególnie z osobami znajdującymi się we wcześniejszych fazach rozwoju
syndromu bezdomności. Z analizowanych przez M. Sochockiego wyników badań wynika, że
bezdomni to najczęściej osoby bezrobotne lub pracujące bez podpisywania formalnej umowy (70%),
czerpiący dochody ze świadczeń pomocy społecznej (ok. 45%), zbieractwa (ok. 20%) oraz ze
świadczeń rentowo-emerytalnych. Dane te pośrednio informują o tym, że system pomocy osobom
bezdomnym skoncentrowany jest na zapewnieniu pomocy doraźnej i schronienia, w mniejszym zaś
stopniu ukierunkowany jest na reintegrację społeczną. Bezdomność w dużym stopniu wiąże się także z
deficytami edukacyjnymi, na co wskazują wyniki badań, rekomendując – w kontekście prewencji i
integracji – potrzebę edukacji z uwzględnieniem kształtowania kompetencji zawodowych
poszukiwanych na rynku pracy.
M. Sochocki w oparciu o zaprezentowane w swoim opracowaniu fragmentaryczne badania i
ich rezultaty, przedstawił uogólnioną, socjodemograficzną charakterystykę zjawiska bezdomności.
Ponieważ – z powodów wcześniej wymienionych – nie można określić wiarygodnej liczby
bezdomnych szacuje, że najbardziej prawdopodobna liczba bezdomnych w Polsce (zaliczanych do
dwóch pierwszych kategorii ETHOS) mieści się w przedziale powyżej 30 tys. do ok. 35 tys. osób i
w ostatniej dekadzie utrzymuje się na podobnym poziomie. Zaproponowane uogólnienia
koncentrują się na tych fragmentach obrazu bezdomności, które zostały uwspólnione w oparciu
o różne, dostępne dane. Stąd rezultaty badań nie posiadają waloru reprezentatywności, jaki
możliwy jest do uzyskania w przypadku badań spełniających warunki statystycznej teorii doboru
próby (losowej). Mimo jednak, iż prezentowany obraz bezdomności powstał w oparciu o
niekompletne dane, to jednak – dowodzi M. Sochocki – osadzony jest w empirii i dzięki temu wydaje
się wiarygodny i użyteczny dla względnie adekwatnego do potrzeb społecznych planowania polityki
społecznej naszego państwa.
Literatura:
Busch-Geertsema, V. i in., 2008. Jak zwiększyć wiedzę o bezdomności na poziomie
regionalnym, krajowym i europejskim. Raport roboczy wspierający seminaria krajowe. W: Ł.
Browarczyk, red. 2008. „Forum. O bezdomności bez lęku”, rok I.
Dębski, M., 2008b. Sytuacja osób bezdomnych w województwie pomorskim w świetle wyników
badań socjodemograficznych. W: M. Dębski, S. Retowski, red. 2008. Psychospołeczny profil osób
bezdomnych w Trójmieście. Uniwersytet Gdański, Gdańsk.