W pustyni i w puszczy - Wolne Lektury

I więcej nie można się było od niego dowiedzieć. Staś i Nel wsłuchiwali się długo
w te osobliwe dźwięki, które trwały dopóty, dopóki słońce nie zniżyło się ku
zachodowi. Po czym zapadła noc i karawana ruszyła w dalszą drogę.
�������� ����
We dnie chronili się w ukrytych i trudno dostępnych miejscach wśród skał i rozpadlin,
a nocami pędzili bez wytchnienia, póki nie minęli pierwszej katarakty. Aż na
koniec, gdy Beduini z położenia i postaci khorów rozpoznali, że Assuan został już za
nimi, wielki ciężar spadł z piersi⁴³ Idrysa. Ponieważ cierpieli już na brak wody, zbliżyli
się więc na pół dnia drogi od rzeki. Tam następnej nocy Idrys ukrywszy karawanę
wysłał z Beduinami wszystkie wielbłądy do Nilu, aby napoiły się dobrze i na czas
dłuższy. Pas urodzajny wzdłuż rzeki Nilu był już za Assuanem węższy. W niektórych
miejscach pustynia dochodziła do rzeki. Wsie leżały w znacznej od siebie odległości.
Beduini zatem wrócili szczęśliwie, przez nikogo nie widziani, ze znacznymi zapasami
wody. Należało tylko myśleć o żywności, gdyż zwierzęta, karmione skąpo, od tygodnia
wychudły bardzo. Szyje ich wydłużyły się, garby opadły, a nogi stały się słabe.
Durry⁴⁴ i zapasów dla ludzi mogło z wielką biedą wystarczyć jeszcze na dwa dni. Idrys
myślał jednakże, że po dwóch dniach można będzie, jeżeli nie we dnie, to w nocy,
zbliżyć się do pastwisk nadrzecznych, a może i zakupić sucharów i daktylów w jakiej
wiosce.
Sabie nie dawano już wcale jeść ani pić i tylko dzieci chowały dla niego resztki
pożywienia, ale on sobie jakoś radził i na postoje przylatywał często z zakrwawioną
paszczą i ze śladami ukąszeń na szyi i piersiach. Czy łupem tych walk stawały się
szakale czy hieny, czy może lisy piaskowe lub gazele, tego nie wiedział nikt, dość, że
nie było na nim znać wielkiego głodu. Czasem też czarne wargi jego bywały wilgotne,
jakby pił. Beduini domyślali się, że musiał wykopywać głębokie jamy na dnie wąwo-
zów i w ten sposób dokopywać się do wody, którą węchem pod ziemią wyczuwał.
Tak rozkopują nieraz dna rozpadlin zbłąkani podróżni i jeśli często nie znajdą wody,
to prawie zawsze dostają się do wilgotnych piasków i wysysając je oszukują w ten
sposób męczarnie pragnienia.
I w Sabie zaszły jednak znaczne zmiany. Piersi i kark miał zawsze potężne, ale boki
mu zapadły, przez co wydawał się jeszcze wyższy. W jego oczach o zaczerwienionych
białkach było teraz coś dzikiego i groźnego. Do Nel i do Stasia był przywiązany jak
i poprzednio i pozwalał robić z sobą, co im się podobało. Chamisowi kiwał jeszcze
niekiedy ogonem, ale na Beduinów i Sudańczyków warczał albo kłapał swymi strasznymi
kłami, które uderzały wówczas o siebie jak stalowe bretnale⁴⁵. Idrys i Gebhr
poczęli się go po prostu bać i mimo usługi, jaką im oddał, znienawidzili go do tego
stopnia, że byliby go prawdopodobnie zabili z owej zdobycznej strzelby, gdyby
nie chęć przywiezienia Smainowi osobliwego zwierzęcia i gdyby nie to, że minęli już
Assuan.
Minęli Assuan! Staś myślał o tym ciągle i w duszę poczęła mu z wolna wkradać
się wątpliwość, czy pościg ich dogoni. Wiedział wprawdzie, że nie tylko właściwy
Egipt, który kończy się za Wadi-Halfa, to jest za drugą kataraktą, ale i cała Nubia
jest dotychczas w ręku rządu egipskiego, ale rozumiał, że za Assuanem, a zwłaszcza
za Wadi-Halfa, pogoń będzie trudniejsza, a rozkazy rządu niedbalej wykonywane.
⁴³ci���� sp��� �i z pi��si — �az.; dziś popr. ciężar spadł mi z serca.
⁴⁴�u��� — inaczej sorgo; roślna zbożowa, pastewna i przemysłowa, uprawiana na obszarach tropikalnych
i subtropikalnych.
⁴⁵���tn�� a. ���tn�� — długi gwóźdź z płaskim łebkiem.
������ ����������� W pustyni i w puszczy 50
Pies
Woda