Lewiatan Narodów_

słowa życia. Prawda przedostała się także do Belgii i Włoch. Tysiące ludzi budziło się ze
śmiertelnej śpiączki do radości i nadziei życia pełnego wiary. {WB 74.3}
Rzym coraz bardziej denerwował się z powodu ataków Lutra. Niektórzy fanatyczni
przeciwnicy, a wśród nich także doktorzy uniwersytetów, stwierdzili, że ten, kto zabije
Lutra, nie popełni grzechu. Pewnego dnia do reformatora zbliżył się jakiś nieznany osobnik,
mający pod płaszczem ukryty pistolet i zapytał Lutra, dlaczego idzie sam. „Jestem w ręku
Boga — odpowiedział Luter. — On jest moją siłą i tarczą. Cóż mi może uczynić człowiek?”
— Tamże V, 2. Słysząc te słowa napastnik zbladł i uciekł, jakby spotkał samego anioła z
nieba. {WB 74.4}
Rzym zdecydował, że Luter musi umrzeć, lecz Bóg ochraniał reformatora. Jego nauki
docierały wszędzie: „do chat i klasztorów, do zamków rycerskich, uniwersytetów i pałaców
królewskich”, wszędzie pojawiali się szlachetni ludzie, aby poprzeć wysiłki reformatora. —
Tamże VI, 2. {WB 74.5}
W tym czasie Luter czytając dzieła Husa, odkrył w nich, że wielka prawda o
usprawiedliwieniu z wiary, której on starał się nauczać, była już wcześniej głoszona przez
jego czeskiego poprzednika. „My wszyscy — pisał — Paweł, Augustyn i ja sam byliśmy
husytami nie wiedząc nawet o tym”. „Zapewne Bóg nawiedzi ten świat za to, że prawda
była głoszona już ponad sto lat temu i została spalona”. — Wylie VI, 1. {WB 74.6}
W wezwaniu do cesarza i szlachty niemieckiej o polepszenie chrześcijańskiego życia,
Luter tak pisał o papieżu: „To straszne, że człowiek, który sam nazywa się zastępcą
Chrystusa, postępuje jak władca świecki, z wystawnością, której żaden król ani cesarz nie
może dorównać. Czy żyje on jak biedny Jezus lub pokorny Piotr? Mówią, że jest panem
tego świata, ale Chrystus, którego namiestnikiem papież się mieni, powiedział: «Królestwo
moje nie jest z tego świata». Czy zatem władza namiestnika może być większa od władzy
zwierzchnika?” — D’Aubigné VI, 3. {WB 74.7}
Wypowiadając się na temat uniwersytetów Luter stwierdził: „Obawiam się, że nasze
uczelnie staną się bramami piekła, o ile nie będą w nich wykładać Pisma Świętego i wpajać
jego nauk do serca młodzieży. Nie radzę nikomu posyłać swych dzieci tam, gdzie nie
króluje, Pismo Święte. Każda taka instytucja, gdzie się nie studiuje Słowa Bożego, musi
ulec zepsuciu”. — Tamże VI, 3. {WB 74.8}
Wezwanie to lotem błyskawicy obiegło całe Niemcy i wywarło duże wrażenie na
ludziach. Wrogowie Lutra, pałający chęcią zemsty, nalegali, aby papież podjął
zdecydowane kroki przeciwko reformatorowi. Zarządzono więc, że nauki Lutra mają być
natychmiast potępione. Reformatorowi i jego zwolennikom dano sześćdziesiąt dni do
namysłu, a po tym czasie, w razie nieodwołania głoszonych poglądów, postanowiono
wykluczyć ich z Kościoła. {WB 75.1}
87