Lewiatan Narodów_

interpretatora Słowa Bożego oprócz jego Autora. Zresztą On sam powiedział, że każdy kto
pragnie, wyuczony będzie od Boga. Nie polegaj więc na swoim rozumie i nie spodziewaj
się, że możesz cokolwiek osiągnąć przez studia; zaufaj jedynie Bogu i wpływowi Ducha
Świętego. Uwierz memu doświadczeniu”. — Tamże III, 7. W tych słowach Lutra leży
wielka nauka dla wszystkich, którzy czują się powołani przez Boga do głoszenia
wspaniałych prawd w naszych czasach. Prawdy te wywołują wrogość szatana i tych, którzy
lubią błędne nauki wymyślone przez niego. Do walki z siłami zła potrzeba czegoś więcej,
aniżeli rozumu i ludzkiej mądrości. {WB 70.2}
Gdy przeciwnicy Lutra powoływali się na zwyczaje i tradycje albo twierdzenia i
autorytet papieża, on występował przeciwko nim jedynie z Biblią. W niej miał dowody,
których nie mogli odeprzeć; dlatego też zwolennicy formalizmu i zabobonu zażądali krwi
Lutra, tak jak Żydzi zapragnęli krwi Chrystusa. „Jest heretykiem — wołali fanatycy
papiestwa. — Jeżeli ten wstrętny heretyk pożyje choćby godzinę dłużej, będzie to
największa zdrada Kościoła. Natychmiast zbudujcie dla niego stos”. — Tamże III, 9. Lecz
Luter nie padł ofiarą ich wściekłości. Bóg miał dla niego dzieło do wykonania i posłał
swych aniołów, aby go ochraniali. Jednak wielu z tych, którzy dzięki Lutrowi przyjęli cenne
światło, stało się obiektem napaści szatana i poniosło męczeńską śmierć dla prawdy. {WB
70.3}
Nauki Lutra przyciągały uwagę myślących ludzi w całych Niemczech. Szybko też
dotarły do innych krajów Europy.* Jego kazania i pisma promieniowały światłem, które
budziło i oświecało tysiące ludzi. Żywa wiara zajmowała miejsce martwego formalizmu,
który tak długo trzymał ludzi w więzach błędu. Ludzie z dnia na dzień tracili zaufanie do
nauk rzymskiej religii. Ustępowały bariery uprzedzeń. Słowo Boże, które Luter wykorzystał
jako probierz każdej nauki i każdego twierdzenia, okazało się obosiecznym mieczem,
torującym drogę do serc ludzi. Wszędzie budziło się pragnienie duchowego postępu.
Wszędzie objawiało się nie znane od wielu stuleci dążenie do sprawiedliwości. Oczy ludu
tak długo kierowane na ludzkie obrzędy i ziemskich pośredników zaczęły spoglądać w
pokorze i wierze na ukrzyżowanego Chrystusa. {WB 70.4}
Szerokie zainteresowanie naukami Lutra wzbudziło obawy władz papieskich.
Reformator otrzymał wezwanie, by stawić się w Rzymie i odpowiedzieć na oskarżenia o
herezję. Rozkaz ten przeraził jego przyjaciół. Znali bowiem dobrze niebezpieczeństwo
grożące Lutrowi w tym mieście, pijanym krwią męczenników Jezusowych. Sprzeciwili się
więc jego podróży do Rzymu i wystosowali prośbę o przesłuchanie Lutra w
Niemczech. {WB 71.1}
W końcu zgodzono się na to i wyznaczono wysłannika papieskiego, który miał
przesłuchać Lutra. We wskazówkach, jakie papież udzielił swemu legatowi, stwierdził on,
że Luter został już uznany za heretyka. Polecono więc posłowi papieskiemu, „by oskarżył i
82