Lewiatan Narodów_

yć przetłumaczenie Pisma Świętego na język angielski. W swej pracy O prawdzie i
znaczeniu Pisma Świętego wyraził zamiar przetłumaczenia Biblii, by każdy Anglik mógł
czytać w ojczystym języku o cudownych dziełach Bożych. {WB 47.7}
Jednak działalność Wiklifa została nagle przerwana. Choć nie miał jeszcze
sześćdziesięciu lat, nieustanna praca, studia i ataki wrogów w poważnym stopniu wpłynęły
na stan jego zdrowia, przedwcześnie go postarzając. Zachorował niebezpiecznie.
Wiadomość o tym wywołała wielką radość wśród mnichów. Sądzili, że teraz gorzko będzie
żałował zła, jakie im wyrządził i niezwłocznie pospieszyli do niego celem wysłuchania jego
wyznania grzechów. Przedstawiciele czterech zakonów wraz z czterema świeckimi
urzędnikami zeszli się u łoża chorego: „Śmierć już stoi nad tobą — mówili — pomyśl
pokornie o swych grzechach i w naszej obecności odwołaj wszystko, coś mówił i czynił ku
naszej szkodzie”. Reformator milcząc wysłuchał tych słów, potem poprosił swego sługę, by
pomógł mu podnieść się na łóżku i patrząc spokojnie na wrogów oświadczył mocnym
głosem, przed którym zawsze tak bardzo drżeli. „Nie umrę, lecz będę żył i nadal będę
ogłaszał zło czynione przez mnichów”. — D’Aubigné XVII, 7. Zaskoczeni i zmieszani
mnisi opuścili prędko pokój. {WB 48.1}
Słowa Wiklifa spełniły się. Pozostał przy życiu, aby oddać w ręce ludu najpotężniejszą
broń przeciwko Rzymowi — Biblię, księgę niebios, która wyzwala i oświeca. Trzeba było
przezwyciężyć wiele przeszkód i trudności na drodze do realizacji tego celu. Wiklifowi nie
dopisywało zdrowie. Wiedział, że ma przed sobą tylko kilka lat pracy. Widział
przeciwności, z którymi będzie musiał walczyć, ale zachęcony obietnicami Boga rozpoczął
wielkie dzieło, niczego się nie obawiając. Podczas gdy świat chrześcijański wrzał od walk,
reformator w cichej parafii w Lutterworth zajął się swoją pracą, nie zważając na szalejące
wokół burze. {WB 48.2}
W końcu dzieło zostało ukończone — Wiklif przetłumaczył Biblię na język angielski.
Słowo Boże stało się dostępne dla wszystkich Anglików. Teraz reformator nie obawiał się
więzienia ani śmierci, dał przecież ludowi angielskiemu światło, które nigdy nie miało
zgasnąć. Oddając Biblię w ręce swych rodaków, Wiklif dokonał więcej dla rozwiązania
więzów niewiedzy i grzechu oraz uwolnienia i podniesienia ludu, niż to kiedykolwiek
osiągnięto przez najwspanialsze zwycięstwa militarne. {WB 48.3}
Ponieważ sztuka drukarska była jeszcze wówczas nieznana, odpisy Biblii mogły być
wykonane jedynie dzięki powolnej i żmudnej pracy. Jednak pragnienie posiadania Pisma
Świętego było tak wielkie, że wielu ludzi dobrowolnie poświęcało się przepisywaniu, lecz
mimo to z trudem nadążano za zamówieniami. Bogaci żądali całej Biblii, inni kupowali
niektóre jej części. Często kilka rodzin razem kupowało jeden egzemplarz. W taki sposób
Biblia Wiklifa w krótkim czasie znalazła drogę do wielu mieszkań. {WB 48.4}
52