Lewiatan Narodów_
, smok morski, potwór morski, , arcydemon, Lucyfer, , , lewiatan, , smok morski, potwór morski, , arcydemon, Lucyfer, , , lewiatan,
zmusić wszystkich do życia zgodnego z wolą Rzymu. Europa stała się widownią najstraszliwszych tragedii. Zepsuci i bluźnierczy kapłani wykonywali dzieło szatana, który ich inspirował. Nie znali miłosierdzia. Ten sam duch, który ukrzyżował Chrystusa i zabił apostołów, który pobudził krwiożerczego Nerona przeciwko wierzącym w dniach jego panowania, objawiał się w tych, którzy chcieli zetrzeć z ziemi umiłowanych przez Boga ludzi. {WB 43.4} Prześladowania, trwające przez wiele wieków, znoszone były cierpliwie i wytrwale przez pobożny lud, który chciał uczcić tym Zbawiciela. Nie zważając na podjęte przeciwko nim wyprawy krzyżowe, ani na prześladowania i nieludzkie tortury, jakie im groziły, waldensi w dalszym ciągu szli głosić kosztowną prawdę. Ścigano ich aż do śmierci, jednak ich krew zraszała wysiane ziarno, które wschodziło i przynosiło owoc. W ten sposób już na setki lat przed narodzeniem Lutra świadczyli oni o prawdzie. Rozproszeni w wielu krajach, wysiali nasienie reformacji, która zrodziła się za dni Wiklifa, rozszerzyła swój zasięg za czasów Lutra i aż do końca czasu będzie prowadzona przez tych, którzy gotowi są cierpieć „z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie”. Objawienie 1,9. {WB 43.5} 46
Rozdział 5 — Mistrz Prawdy Przed reformacją Biblia była dostępna tylko dla nielicznych, ale Bóg nie pozwolił na to, by Jego prawdy na zawsze pozostały w ukryciu. Z tą samą łatwością, z jaką otwierał drzwi więzienia i odsuwał rygle żelaznych bram, by wybawić sługi Boże, mógł też uwolnić z więzów słowo żywota. W wielu krajach Europy Duch Boży pobudził ludzi do szukania prawdy jako ukrytych skarbów. Dzięki Opatrzności zetknęli się oni z Pismem Świętym i z wielkim zainteresowaniem badali jego treść. Za wszelką cenę starali się przyjąć zawarte w nim światło. Choć nie wszystko dobrze rozumieli, byli jednak zdolni dostrzec zapomniane prawdy. Jako posłowie zesłani niemalże z nieba rozrywali więzy zabobonu i błędu oraz nawoływali ludzi, by powstali i zażądali wolności. {WB 44.1} Przez wiele stuleci Słowo Boże, nie przetłumaczone na języki narodów europejskich, dostępne było jedynie wyższym warstwom duchowieństwa, tylko waldensi posiadali je we własnym języku. Nadszedł jednak czas, gdy Biblię zaczęto tłumaczyć i podano ją ludziom z różnych krajów w ich mowie ojczystej. Minęła już północ dla świata. Szybko mijały godziny ciemności i w wielu krajach poczęły ukazywać się zwiastuny jutrzenki. {WB 44.2} W czternastym wieku taka „jutrzenka” reformacji pojawiła się w Anglii. Jan Wiklif był pierwszym zwiastunem reform nie tylko dla Anglii, lecz dla całego chrześcijańskiego świata. Protest wobec Rzymu, zapoczątkowany przez Wiklifa, nigdy już nie miał być stłumiony, stając się początkiem walki, która miała doprowadzić do uwolnienia z więzów duchowej ciemności zarówno pojedyncze osoby, jak i Kościoły, i całe narody. {WB 44.3} Wiklif otrzymał staranne wychowanie, a bojaźń Pańska była dla niego początkiem mądrości. Na uniwersytecie znany był ze swej żarliwej pobożności, niezwykłych zdolności i gruntownej wiedzy. Żądny nauki starał się zapoznać z każdą jej dziedziną. Znał dokładnie filozofię scholastyczną, dogmaty wiary Kościoła i prawo cywilne, szczególnie swego kraju. W późniejszej działalności Wiklifa ujawniła się wartość jego studiów. Gruntowna znajomość ówczesnej, bardzo spekulatywnej, filozofii scholastycznej pozwoliła mu wykazać jej błędy, a studia praw państwowych i kościelnych przygotowały go do walki o religijną i osobistą wolność. Umiejąc się posługiwać bronią Słowa Bożego, zdobył należyte zasoby intelektu, zrozumiał też metody walki scholastyków. Zarówno zdolności, jak i zakres oraz gruntowność jego wiedzy, wzbudzały respekt przyjaciół i wrogów. Zwolennicy Wiklifa z zadowoleniem spoglądali na niego jako na wybitnego męża narodu, a nieprzyjaciele, nie znajdując w obrońcy reformacji żadnych uchybień, nie mogli wydać o nim ujemnej opinii. {WB 44.4} Wiklif, będąc już na uniwersytecie, rozpoczął studiowanie Pisma Świętego. W owych czasach, gdy Biblia istniała jedynie w języku łacińskim i greckim, tylko uczeni mogli 47
- Page 5 and 6: Ta strona została celowo pozostawi
- Page 7 and 8: Podziękowania Dedykowane Bogu.
- Page 9 and 10: 1
- Page 11 and 12: Spis treści Rozdział 1 — Wizja
- Page 13 and 14: 5
- Page 15 and 16: ofiara, związana została na ołta
- Page 17 and 18: gniewu, którą lud na sądzie będ
- Page 19 and 20: Gdy Jezus wypowiedział proroctwo o
- Page 21 and 22: tych, którzy odrzucili Jego ewange
- Page 23 and 24: miasto. W tym czasie także w cały
- Page 25 and 26: Gdy niepostrzeżenie wrzucono do ś
- Page 27 and 28: Tesaloniczan 2,8. Jak kiedyś Izrae
- Page 29 and 30: Katakumby były wtedy schronieniem
- Page 31 and 32: dobrowolnie na pokusy szatana, dlat
- Page 33 and 34: ponieważ niepokutującym grzesznik
- Page 35 and 36: Rozdział 3 — Duchowej Ciemności
- Page 37 and 38: dano im możliwość czczenia obraz
- Page 39 and 40: W miejsce Chrystusa za prawdziwą o
- Page 41 and 42: sprawował władzę cesarską. Rozz
- Page 43 and 44: Rozdział 4 — lśniące Światło
- Page 45 and 46: Wśród tych, którzy oparli się a
- Page 47 and 48: łączono ze wspaniałymi obrazami
- Page 49 and 50: osobom, których serca zdawały si
- Page 51 and 52: współczucia dla grzesznych ludzi
- Page 53: Rzym nie mógł darować. Postanowi
- Page 57 and 58: stawiał ponad obowiązek dziecięc
- Page 59 and 60: Jednak do sądu Wiklif udał się w
- Page 61 and 62: Apelując do zdrowego rozsądku, Wi
- Page 63 and 64: sposób, może przeciwny moim życz
- Page 65 and 66: ukrytych miejscach, znajdując schr
- Page 67 and 68: Na uniwersytecie Hus odznaczał si
- Page 69 and 70: ewangelii, dopomogły jedynie jej s
- Page 71 and 72: najwyższych dostojników trzymało
- Page 73 and 74: dowiecie się, jak łaskawy okazał
- Page 75 and 76: próbując odeprzeć oskarżenie sk
- Page 77 and 78: wystawność, dumę i wszystkie wys
- Page 79 and 80: poległo z ich rąk. W ręce zwyci
- Page 81 and 82: którzy pozostali, unikając ognia
- Page 83 and 84: Spragniony był wiedzy, a jego gorl
- Page 85 and 86: wspaniałych komnatach, ubierali si
- Page 87 and 88: Gdy Tetzel zjawił się w jakimś m
- Page 89 and 90: go o zbyt pochopne i impulsywne pos
- Page 91 and 92: uwięził niezwłocznie reformatora
- Page 93 and 94: Gdy wysłannik papieża zorientowa
- Page 95 and 96: słowa życia. Prawda przedostała
- Page 97 and 98: Jerozolimie, a Ezechiel w Babilonie
- Page 99 and 100: Rozdział 8 — Przed Sądem Na tro
- Page 101 and 102: Kończąc swą mowę tak wyraził s
- Page 103 and 104: lecz za Słowo Boże (...). Chrystu
Rozdział 5 — Mistrz Prawdy<br />
Przed reformacją Biblia była dostępna tylko dla nielicznych, ale Bóg nie pozwolił na to,<br />
by Jego prawdy na zawsze pozostały w ukryciu. Z tą samą łatwością, z jaką otwierał drzwi<br />
więzienia i odsuwał rygle żelaznych bram, by wybawić sługi Boże, mógł też uwolnić z<br />
więzów słowo żywota. W wielu krajach Europy Duch Boży pobudził ludzi do szukania<br />
prawdy jako ukrytych skarbów. Dzięki Opatrzności zetknęli się oni z Pismem Świętym i z<br />
wielkim zainteresowaniem badali jego treść. Za wszelką cenę starali się przyjąć zawarte w<br />
nim światło. Choć nie wszystko dobrze rozumieli, byli jednak zdolni dostrzec zapomniane<br />
prawdy. Jako posłowie zesłani niemalże z nieba rozrywali więzy zabobonu i błędu oraz<br />
nawoływali ludzi, by powstali i zażądali wolności. {WB 44.1}<br />
Przez wiele stuleci Słowo Boże, nie przetłumaczone na języki narodów europejskich,<br />
dostępne było jedynie wyższym warstwom duchowieństwa, tylko waldensi posiadali je we<br />
własnym języku. Nadszedł jednak czas, gdy Biblię zaczęto tłumaczyć i podano ją ludziom z<br />
różnych krajów w ich mowie ojczystej. Minęła już północ dla świata. Szybko mijały<br />
godziny ciemności i w wielu krajach poczęły ukazywać się zwiastuny jutrzenki. {WB 44.2}<br />
W czternastym wieku taka „jutrzenka” reformacji pojawiła się w Anglii. Jan Wiklif był<br />
pierwszym zwiastunem reform nie tylko dla Anglii, lecz dla całego chrześcijańskiego<br />
świata. Protest wobec Rzymu, zapoczątkowany przez Wiklifa, nigdy już nie miał być<br />
stłumiony, stając się początkiem walki, która miała doprowadzić do uwolnienia z więzów<br />
duchowej ciemności zarówno pojedyncze osoby, jak i Kościoły, i całe narody. {WB 44.3}<br />
Wiklif otrzymał staranne wychowanie, a bojaźń Pańska była dla niego początkiem<br />
mądrości. Na uniwersytecie znany był ze swej żarliwej pobożności, niezwykłych zdolności i<br />
gruntownej wiedzy. Żądny nauki starał się zapoznać z każdą jej dziedziną. Znał dokładnie<br />
filozofię scholastyczną, dogmaty wiary Kościoła i prawo cywilne, szczególnie swego kraju.<br />
W późniejszej działalności Wiklifa ujawniła się wartość jego studiów. Gruntowna<br />
znajomość ówczesnej, bardzo spekulatywnej, filozofii scholastycznej pozwoliła mu<br />
wykazać jej błędy, a studia praw państwowych i kościelnych przygotowały go do walki o<br />
religijną i osobistą wolność. Umiejąc się posługiwać bronią Słowa Bożego, zdobył należyte<br />
zasoby intelektu, zrozumiał też metody walki scholastyków. Zarówno zdolności, jak i zakres<br />
oraz gruntowność jego wiedzy, wzbudzały respekt przyjaciół i wrogów. Zwolennicy Wiklifa<br />
z zadowoleniem spoglądali na niego jako na wybitnego męża narodu, a nieprzyjaciele, nie<br />
znajdując w obrońcy reformacji żadnych uchybień, nie mogli wydać o nim ujemnej<br />
opinii. {WB 44.4}<br />
Wiklif, będąc już na uniwersytecie, rozpoczął studiowanie Pisma Świętego. W owych<br />
czasach, gdy Biblia istniała jedynie w języku łacińskim i greckim, tylko uczeni mogli<br />
47