Lewiatan Narodów_

Rozdział 41 — Spustoszona Ziemia
„Gdyż aż do nieba dosięgły grzechy jego i wspomniał Bóg na jego nieprawości (...) do
kielicha, w którym napój mieszał, nalejcie mu podwójną miarę. Ile sam siebie uwielbiał i
rozkoszy zażywał, tyle udręki i boleści mu zadajcie, gdyż mówi w sercu swoim: Siedzę jak
królowa, wdową nie jestem, a żałoby nie zaznam. Dlatego w jednym dniu przyjdą jego
plagi, śmierć i boleść i głód, i spłonie w ogniu; bo mocny jest Pan, Bóg, który go osądził.
Zapłaczą nad nim, i smucić się będą królowie ziemi, którzy z nim wszeteczeństwo uprawiali
i rozkoszy zażywali, gdy ujrzą dym jego pożaru. Z dala stać będą ze strachu przed jego
męką, mówiąc: Biada, biada tobie, miasto wielkie, Babilonie, miasto potężne, gdyż w jednej
godzinie nastał twój sąd”. Objawienie 18,5-10. {WB 347.1}
„A kupcy ziemi”, którzy „wzbogacili się na wielkim jego przepychu”, „z dala stać będą
ze strachu przed jego męką, płacząc i narzekając tymi słowy: «Biada, biada, miasto wielkie,
przyodziane w bisior i purpurę, i w szkarłat, przyozdobione w złoto i drogie kamienie, i
perły, w jednej godzinie zniweczone zostało tak wielkie bogactwo!»” Objawienie 18,3.15-
17. {WB 347.2}
Takie wyroki spadną na Babilon w dzień gniewu Bożego, ponieważ przebrał miarę swej
nieprawości, nadszedł więc czas jego zniszczenia. {WB 347.3}
Gdy głos Boga zakończy niedolę Jego ludu, nastąpi straszliwe przebudzenie tych, którzy
przegrali w walce o życie wieczne. W czasie łaski byli oślepieni przez szatana i
usprawiedliwiali swe grzeszne postępowanie. Bogacze szczycili się swymi bogactwami, ale
zdobywali je przekraczając prawo Boże. Nie karmili głodnych, nie odziewali nagich, nie
postępowali sprawiedliwie ani nie okazywali miłości do bliźniego. Starali się jedynie o
zdobycie chwały u ludzi. Teraz odebrano im wszystko, co uczyniło ich wielkimi, są nadzy i
bezbronni. Ze strachem spoglądają na zagładę swych bożków, które czcili bardziej niż
Boga. Sprzedali swe dusze za ziemskie bogactwa i przyjemności, nie troszcząc się o nabycie
skarbu w niebie. W rezultacie ich życie okazało się porażką, uciechy zamieniły się w
rozpacz, a bogactwa przepadły. Osiągnięcia całego ich życia zostały zniszczone w jednej
chwili. Teraz płaczą nad zrujnowanymi domami i zagubionymi bogactwami. Jednak ich
narzekania umilkną, gdy zaczną się bać zagłady, jaka spotka ich samych. {WB 347.4}
Niezbożni będą żałować nie dlatego, że zlekceważyli Boga i bliźnich, lecz dlatego, że
Bóg zwyciężył. Nie żałują swej niezbożności, lecz boją się jej następstw. Gdyby to było
możliwe, skorzystaliby z każdej okazji, by uniknąć kary. {WB 347.5}
Świat widzi jak ludzie, z których się śmiał, drwił i których chciał zniszczyć, bezpiecznie
przechodzą przez wszelkie burze, zarazy i trzęsienia ziemi. Ten, który dla przestępców
prawa jest pożerającym ogniem, ten dla swego ludu jest ochroną. {WB 347.6}
442