Lewiatan Narodów_

pośród tronu, będzie ich pasł i poprowadzi do źródeł żywych wód, i otrze Bóg wszelką łzę z
ich oczu”. Objawienie 7,16-17. {WB 344.5}
We wszystkich wiekach wybrani Zbawiciela kształceni byli w szkole doświadczeń. Na
ziemi chodzili wąskimi ścieżkami, oczyszczani byli w ogniu prześladowań. Dla Chrystusa
znosili sprzeciwy, nienawiść i oszczerstwa. Szli za Jezusem w bolesnych walkach, żyli w
samozaparciu i doświadczali gorzkich rozczarowań. W praktyce poznali zło grzechu i jego
siłę, a poczucie winy i nieszczęścia, jakie ze sobą niesie świadomość tak wielkiej ofiary
poniesionej dla ich zbawienia, upokarza ich we własnych oczach i napełnia serca
wdzięcznością oraz chwałą, jakiej nie mogą odczuwać ci, którzy nigdy nie zgrzeszyli.
Umiłowali wiele, bo wiele im wybaczono. Ponieważ, mieli udział w cierpieniach Chrystusa,
mogą też mieć udział w Jego wspaniałości. {WB 345.1}
Dziedzice królestwa Bożego przyszli z poddaszy i chat, z więzień i szubienic, z gór,
pustyń i podziemnych jaskiń, jak również z głębokości morza. Na ziemi „byli w
niedostatku, dręczeni, w poniewierce”. Miliony ich zeszło do grobu okrytych niesławą,
ponieważ stanowczo sprzeciwiali się kłamliwym twierdzeniom szatana. Ziemskie sądy
uznały ich za najgorszych przestępców. Ale teraz „Bóg jest Sędzią” (Psalmów 50,6), teraz
ziemskie wyroki będą odwrócone. Bóg „usunie hańbę swojego ludu”. Izajasza 25,8. „I
nazwą ich ludem świętym, odkupionymi Pana”. Izajasza 62,12. On da im „zawój zamiast
popiołu, olejek radości zamiast szaty żałobnej, pieśń pochwalną zamiast ducha
zwątpienia”. Izajasza 61,3. Nie są już słabi, smutni, rozproszeni czy prześladowani. Odtąd
mają na zawsze być z Panem. Stoją przed tronem Bożym w bogatszych szatach, aniżeli
nosili je najbogatsi ludzie na ziemi. Ich czoła zdobią korony wspanialsze od tych, jakie
nosili ziemscy królowie. Dni płaczu i bólu zniknęły na zawsze. Król chwały otarł łzy z
każdej twarzy, przyczyny wszelkich trosk zostały usunięte. Machając palmowymi
gałązkami zbawieni śpiewają czystymi, miłymi i harmonijnymi głosami, wszystkie one
łączą się w jeden chór. W całym niebie brzmi: „Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi
na tronie, i u Baranka”. Wszyscy mieszkańcy niebios odpowiadają: „Amen!
Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła Bogu naszemu
na wieki wieków. Amen”. Objawienie 7,10.12. {WB 345.2}
W doczesnym życiu możemy zrozumieć zaledwie cząstkę dzieła zbawienia. Naszym
ograniczonym umysłem możemy poważnie rozmyślać o upadku i wspaniałości, o życiu i
śmierci, o sprawiedliwości i łasce, które spotkały się na krzyżu, lecz pomimo największych
wysiłków nie rozumiemy pełnego znaczenia tych zagadnień. Bardzo niejasno pojmujemy
długość i szerokość, wysokość i głębokość zbawiającej miłości. Plan zbawienia nie będzie
całkowicie zrozumiany nawet wówczas, kiedy zbawieni widzieć będą tak, jak sami są
widziani i gdy poznają tak, jak są poznani; przez cały czas wieczności ze zdziwieniem i
zachwytem dowiadywać się będą o nowych prawdach. Choć troski, bóle i poszukiwania
440