Lewiatan Narodów_

Głos ten wstrząsa niebem i ziemią. Następuje „wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było,
odkąd człowiek istnieje na ziemi, tak potężne było to trzęsienie”. Objawienie 16,17-18.
Wydaje się, że niebo otwiera się i zamyka. Wspaniałość tronu Bożego rozjaśnia firmament.
Góry drżą jak trzcina na wietrze, a pękające skały rozsypują się w nieładzie. Zrywa się
huragan jak przed burzą. Fale morza piętrzą się. Słychać wycie orkanów podobne do
wrzasku demonów niszczących wszystko wokół siebie. Ziemia się trzęsie, jej skorupa kłębi
się jak morskie fale, jej powierzchnia pęka, a fundamenty rozsypują się w gruzy. Łańcuchy
gór zapadają się w głąb, znikają wyspy. Portowe miasta podobne w swych nieprawościach
do Sodomy, pochłaniane są przez morze. „Wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie,
że należy mu dać kielich wina zapalczywego gniewu Bożego”. Objawienie 16,19.
„Ogromne centnarowe kawały gradu” dokonują dzieła zniszczenia. Wiersz 20-21.
Najdumniejsze miasta ziemi leżą w gruzach; najwspanialsze pałace, w które możni tego
świata włożyli całe swe majętności, aby okazać swą wielkość, rozpadają się w oczach.
Pękają mury więzienne, a lud Boży, więziony z powodu swej wiary wychodzi na
wolność. {WB 338.5}
Groby otwierają się „a wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzą się, jedni do
żywota wiecznego, a drudzy na hańbę i wieczne potępienie”. Daniela 12,2. Wszyscy, którzy
umarli wierząc w poselstwo trzeciego anioła, wychodzą z grobów przemienieni, aby
usłyszeć przymierze Boga z tymi, co przestrzegają Jego prawa. Również ci „którzy go
przebili” (Objawienie 1,7), którzy drwili i wyśmiewali się z Chrystusa, gdy umierał na
krzyżu, a także najgorsi przeciwnicy prawdy Bożej i ludu Bożego będą wzbudzeni, aby
ujrzeć Boga w Jego wspaniałości i przekonać się o chwale jaką otrzymają wierni i posłuszni
Bogu. {WB 339.1}
Gęste chmury zaciemniają jeszcze niebo, jednak tu i tam przebijają promienie słoneczne,
jakby oko wymierzającego karę Jahwe. Oszalałe błyskawice rozdzierają niebo, otaczając
ziemię morzem ognia. Potężne tajemnicze głosy oznajmiają wyrok na niezbożnych. Nie
wszyscy wiedzą, co znaczą wypowiadane słowa, ale rozumieją je fałszywi nauczyciele. Ci,
którzy jeszcze niedawno występowali śmiało i wyzywająco przeciw ludowi Bożemu i byli
pewni zwycięstwa w swym okrucieństwie, teraz sparaliżowani drżą ze strachu. Ich
rozpaczliwe krzyki są głośniejsze od huku w przyrodzie. Demony uznają boskość Chrystusa
i drżą przed Jego mocą, a ludzie błagają o łaskę i w strachu padają na ziemię. {WB 339.2}
Przed wiekami prorocy spoglądając w widzeniu na dzień Pana mówili: „Biadajcie! Bo
bliski jest dzień Pana, który nadchodzi jako zagłada od Wszechmocnego”. Izajasza 13,6.
„Wejdź do jaskiń skalnych i skryj się w prochu ze strachu przed Panem i przed blaskiem
jego majestatu, gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią. Dumne oczy człowieka opuszczą się,
a pycha ludzka zniży się, ale jedynie Pan wywyższy się w owym dniu. Bo dla Pana
Zastępów nastanie dzień sądu nad wszystkim, co pyszne i wysokie, i nad wszystkim, co
wyniosłe, aby było poniżone. (...) W owym dniu rzuci człowiek kretom i nietoperzom swoje
432