Lewiatan Narodów_

Osoby zachowujące przykazania Boże oskarża się o powodowanie nieszczęść
nawiedzających naszą planetę, uważa się je za przyczynę kataklizmów, konfliktów, rozlewu
krwi oraz cierpienia, napełniającego ziemię. Moc towarzysząca ostatniemu ostrzeżeniu
rozzłościła niezbożnych, walczą oni ze wszystkimi, którzy przyjęli poselstwo, a szatan
pobudza ich do jeszcze większej nienawiści i prześladowań. {WB 327.5}
Kiedy obecność Boża została ostatecznie odjęta narodowi żydowskiemu, nie wiedzieli o
tym ani kapłani, ani lud. Chociaż Izraelici znajdowali się pod panowaniem szatana i
kierowały nimi najgorsze namiętności, to jednak dalej uważali się za wybrany lud Boży,
Nadal sprawowano służbę w świątyni, nadal składano ofiary na nieczystych ołtarzach i
codziennie błogosławiono lud, który był winien śmierci umiłowanego Syna Bożego i
mordował jego sługi oraz apostołów. Podobnie mieszkańcy ziemi nie będą wiedzieli, kiedy
w niebiańskiej świątyni wypowiedziane zostaną słowa przesądzające los świata. Ludzie,
którym ostatecznie zostanie odebrany Duch Boży, będą nadal kontynuowali swe religijne
obrzędy, a szatańska gorliwość, jakiej książę ciemności udziela swym poddanym w celu
zrealizowania zgubnych planów, nie będzie ustępować gorliwości okazywanej w służbie
Bogu. {WB 328.1}
Ponieważ sobota stała się szczególnym przedmiotem walki w całym chrześcijaństwie, a
Kościół i państwo połączyły się w celu wymuszenia święcenia niedzieli, toteż opór
mniejszości wobec powszechnych przepisów uczyni ją obiektem ogólnej nienawiści.
Nieprzyjaciele będą stale podkreślać, że nie należy tolerować tych niewielu, którzy
sprzeciwiają się zarządzeniom Kościoła i prawom państwa, że lepiej będzie, aby oni zginęli,
niż cały naród miałaby opanować fala zamieszania i bezprawia. Takie same argumenty
wysuwali przed 1900 laty starsi ludu żydowskiego przeciwko Chrystusowi. Kajfasz
powiedział: „Lepiej jest dla nas, by jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud
zginął”. Jana 11,50. Argument ten wydawać się będzie przekonywający i wkrótce
przeciwko wszystkim święcącym sobotę zgodnie z czwartym przykazaniem zostanie
wydane prawo, na mocy którego ludzi tych należy karać śmiercią. Katolicyzm w Europie i
upadły protestantyzm w Ameryce będą w podobny sposób postępować z tymi, którzy
przestrzegają wszystkich przykazań Bożych. Nastaną wówczas dla ludu Bożego czasy
ucisku i boleści, które określone są przez proroka Jeremiasza jako czas utrapienia Jakuba:
„Tak mówi Pan. Słyszeliśmy głos trwogi, strachu i niepokoju (...) oblicze wszystkich
zbladło (...). Biada! Gdyż wielki to ów dzień, żaden do niego niepodobny. Jest to czas
utrapienia dla Jakuba, jednak będzie z niego wybawiony”. Jeremiasza 30,5-7. {WB 328.2}
Noc utrapienia, jaką Jakub przeżył, gdy w modlitwie walczył o wybawienie z ręki
Ezawa (patrz 1 Mojżeszowa 32,24-30), przedstawia doświadczenia ludu Bożego w czasie
ucisku. Z powodu oszustw, które Jakub popełnił w celu zapewnienia sobie
błogosławieństwa ojca, przeznaczonego dla Ezawa, musiał uciekać przed pogróżkami brata,
aby ratować życie. Po długich latach tułaczki, na rozkaz Boży udał się wraz z żonami,
418