Lewiatan Narodów_

ma ani działania, ani zamysłów, ani poznania, ani mądrości”. Kaznodziei 9,5-6.10. {WB
291.4}
Gdy w odpowiedzi na modlitwę Hiskiasza Bóg przedłużył mu życie o piętnaście lat,
wdzięczny król oddał Bogu chwałę za Jego wielkie miłosierdzie. W swej pieśni podaje
powód swojej radości: „Nie w krainie umarłych (...) cię wysławiają, nie chwali ciebie
śmierć, nie oczekują twojej wierności ci, którzy zstępują do grobu. Żywy, tylko żywy
wysławia ciebie, jak ja dzisiaj”. Izajasza 38,18-19. Powszechna teologia przedstawia
umarłych jako będących w niebie, zażywających szczęścia i chwalących Boga
nieśmiertelnym językiem, ale Hiskiasz nie mógł dopatrzyć się w śmierci tak wspaniałych
widoków. Z jego słowami zgadza się także świadectwo psalmisty: „Bo po śmierci nie
pamięta się o tobie, a w krainie umarłych, któż cię wysławiać będzie?”. „Umarli nie będą
chwalili Pana ani ci, którzy zstępują do krainy milczenia”. Psalmów 6,6; 115,17. {WB
292.1}
Apostoł Paweł w dzień Pięćdziesiątnicy oświadczył, że patriarcha Dawid „umarł i
pogrzebiony jest, a grób jego jest u nas, aż do dnia dzisiejszego”: „Albowiem Dawid nie
wstąpił do nieba”. Dzieje Apostolskie 2,29.34. Fakt, że Dawid pozostaje w grobie aż do
czasu zmartwychwstania, dowodzi, że sprawiedliwi nie idą do nieba po śmierci. Tylko przez
zmartwychwstanie i dzięki zmartwychwstaniu Chrystusa Dawid będzie mógł zasiąść w
końcu po prawicy Bożej. Apostoł Paweł powiedział: „Jeśli bowiem umarli nie bywają
wzbudzeni, to i Chrystus nie został wzbudzony, a jeśli Chrystus nie został wzbudzony,
daremna jest wiara wasza, jesteście jeszcze w swoich grzechach. Zatem i ci, którzy zasnęli
w Chrystusie, poginęli”. 1 Koryntian 15,16-18. Jeżeli przez cztery tysiące lat sprawiedliwi
odchodzili bezpośrednio po śmierci do nieba, to jak apostoł Paweł mógł powiedzieć, że jeśli
nie ma zmartwychwstania, to „i ci, którzy zasnęli w Chrystusie poginęli?”
Zmartwychwstanie byłoby wtedy w ogóle niepotrzebne. {WB 292.2}
Męczennik Tyndale mówiąc o stanie umarłych oświadczył: „Otwarcie wyznaję, że nie
jestem przekonany, iż są oni już w pełnej chwale, w której znajduje się Chrystus i wybrani
aniołowie Boży. Nie stanowi to też artykułu mojej wiary. Gdyby tak było, to głoszenie o
zmartwychwstaniu ciała byłoby rzeczą próżną”. — William Tyndale, Przedmowa do
Nowego Testamentu, wyd. 1534, przedr. w: British Reformers — Tyndale, Frith, Barnes
349. {WB 292.3}
Jest faktem niezaprzeczalnym, że nadzieja na nieśmiertelne szczęście po śmierci
spowodowała powszechne zaniedbanie biblijnej nauki o zmartwychwstaniu. O tej tendencji
powiedział dr Adam Clarke: „Wydaje się, że wśród pierwszych chrześcijan nauka o
zmartwychwstaniu miała o wiele większe znaczenie niż ma teraz! Jakże się to stało?
Apostołowie ustawicznie podkreślali ją i przez nią pobudzali naśladowców Bożych do
pilności, posłuszeństwa oraz radości. Ich następcy w obecnym czasie rzadko kiedy
370