Lewiatan Narodów_

Bóg nie przymusza niczyjej woli ani nie narzuca osądu, nie ma upodobania w
niewolniczym posłuszeństwie, pragnie, aby stworzenia uczynione przez Niego miłowały
Go, ponieważ jest godny miłości. Chce, aby były Mu posłuszne dlatego, że świadomie cenią
Jego mądrość, sprawiedliwość i dobroć. Wszyscy mający właściwe pojęcie o tych zaletach
będą Go miłować, ponieważ Bóg przyciągnie ich do siebie z powodu swych cech, które
podziwiają. {WB 289.6}
Zasady uprzejmości, miłosierdzia i miłości, których uczył i objawiał w swym życiu
Zbawiciel, są wyrazem woli i charakteru Boga. Chrystus oświadczył, że uczy tylko tego, co
otrzymał od Ojca. Zasady rządów Bożych doskonale zgadzają się z nakazem Zbawiciela:
„Miłujcie nieprzyjaciół waszych”. Bóg wykona sprawiedliwy wyrok nad niezbożnymi dla
dobra wszechświata, a nawet dla dobra tych, na których ten wyrok spadnie. Gdyby mógł
uszczęśliwić ich zgodnie z prawami swych rządów i ze sprawiedliwością jego świętego
charakteru, uczyniłby to. Bóg otacza niezbożnych dowodami swej miłości, umożliwia im
poznanie swego prawa i wciąż wyciąga do nich ręce pełne łaski, lecz oni gardzą Jego
miłością, depczą Jego prawo, a łaskę odrzucają. Choć stale otrzymują Jego dary, to jednak
znieważają ich Dawcę, nienawidzą Boga, ponieważ wiedzą, że brzydzi się On ich
grzechami. Pan długo znosi ich przewrotność, ale nadejdzie decydująca godzina, kiedy ich
los zostanie rozstrzygnięty. Czy wtedy przywiąże tych buntowników do siebie? Czy zmusi
ich do czynienia Jego woli? {WB 289.7}
Ci, którzy wybrali szatana jako swego przywódcę i poddali się jego mocy, nie są
przygotowani, by stanąć przed obliczem Boga. Pycha, oszustwo, rozwiązłość, okrucieństwo
— wszystkie te wady są mocno zakorzenione w ich charakterze. Czy mogą wejść do nieba i
mieszkać tam wiecznie z tymi, którymi pogardzali i których nienawidzili na ziemi? Prawda
nigdy nie będzie przyjemna dla kłamcy, łagodność nigdy nie zadowoli samouwielbienia i
pychy, czystość nie będzie zaakceptowana przez zepsutego, a bezinteresowna miłość nigdy
nie przyciągnie egoisty. Jakiej radości dostarczyłoby niebo tym, którzy są całkowicie zajęci
ziemskimi i egoistycznymi interesami? Gdyby ci, którzy przez całe swe życie buntowali się
przeciwko Bogu, zostali nagle przeniesieni do nieba i zobaczyli wzniosły oraz święty stan
doskonałości, jaki tam zawsze panuje, gdzie każdy zbawiony jest pełen miłości, każda twarz
promieniuje radością, gdzie melodyjne dźwięki porywającej muzyki wznoszą się ku czci
Boga i Baranka, a na odkupionych bezustannie spływa światło od oblicza Tego, który siedzi
na tronie — czy mogliby mając serce przepełnione nienawiścią do Boga, do prawdy i
świętości złączyć się z rzeszą mieszkańców nieba w jednej pieśni uwielbienia? Czy mogliby
znieść chwałę Boga i Baranka? Z pewnością nie! Dane im były lata próby, aby mogli
ukształtować swój charakter tak, aby był zgodny z zasadami nieba, lecz oni nigdy nie
ćwiczyli swego umysłu, by umiłować czystość, nigdy nie uczyli się języka niebios, a teraz
jest za późno. Życie w buncie przeciwko Bogu uczyniło ich niezdolnymi do przebywania w
niebie. Jego czystość, świętość i pokój byłyby dla nich męczarnią, a chwała Boga trawiącym
367