Lewiatan Narodów_

W Piśmie Świętym opisane są jeszcze inne podobne wydarzenia. Sprawozdaje ono o
córce niewiasty syrofenickiej, dręczonej okropnie przez diabła, którego Jezus wypędził
swoim słowem (patrz Marka 7,26-30), o młodzieńcu mającym „ducha niemego”, który
często „go rzucał nawet w ogień i wodę, żeby go zgubić” (patrz Marka 9,17-27), o
opętanym przez ducha nieczystego, który zakłócał sobotni spokój w synagodze w
Kafarnaum. Patrz Łukasza 4,33-36. Wszystkich tych ludzi uzdrowił litościwy Zbawiciel.
Prawie w każdym przypadku Chrystus zwracał się do demona jak do inteligentnej istoty,
rozkazując mu wyjść z danej osoby i nie dręczyć jej więcej. Gdy uczestnicy nabożeństwa w
Kafarnaum ujrzeli potężną moc Jezusa, „zdumienie ogarnęło wszystkich i mówili między
sobą: Cóż to za mowa, że mając władzę nakazuje duchom nieczystym, a
wychodzą?” Łukasza 4,36. {WB 275.3}
Ludzie opętani przez demony przedstawieni są zwykle jako bardzo cierpiący, jednak
były wyjątki od tej reguły. W celu zdobycia nadprzyrodzonej mocy niektórzy sami
zapraszali do siebie szatana. Tacy oczywiście nie byli w konflikcie z demonami. Do tej
grupy należeli ci, którzy posiadali ducha wieszczego. Szymon czarnoksiężnik, czarownik
Elimas i dziewczyna, która chodziła w ślad za Pawłem i Sylasem w Filippi. {WB 275.4}
Nikomu bardziej nie zagraża wpływ złych duchów jak tym, którzy pomimo jasnych i
dostatecznych świadectw Pisma Świętego zaprzeczają istnieniu i działalności diabła oraz
jego złych aniołów. Dopóki nie wiemy nic o ich postępkach, mają wprost niepojętą
przewagę. Wielu ulega ich podszeptom myśląc, że postępują według nakazów własnego
umysłu. {WB 275.5}
Dlatego w miarę jak zbliżamy się do końca czasu, kiedy szatan będzie działać z
największą mocą, by zwodzić i niszczyć, rozpowszechnia on wszędzie przekonanie, że w
ogóle nie istnieje. Jest to jego taktyka, za pomocą której maskuje siebie i sposób swej walki.
Ten wielki zwodziciel niczego tak bardzo się nie boi, jak rozpoznania przez ludzi jego
metod działania. Aby jak najskuteczniej zamaskować swój prawdziwy charakter i
zamierzenia, spowodował to, że przedstawia się go w sposób nie wywołujący innego
uczucia oprócz śmiechu i pogardy. Zadowolony jest, gdy maluje się go w postaci śmiesznej,
brzydkiej i karykaturalnej jako półzwierzę, i półczłowieka. Podoba mu się, gdy słyszy, jak
jego imię wymawiają dla uciechy i kpin ci, którzy uważają się za inteligentnych i
uświadomionych. {WB 276.1}
Właśnie dlatego, że się tak doskonale zamaskował, często słyszy się znane pytanie: „Czy
diabeł w ogóle istnieje?” Teorie, które zaprzeczają najwyraźniejszemu świadectwu Pisma
Świętego i są powszechnie przyjmowane w świecie religijnym, stanowią dowód jego
sukcesu. Ponieważ szatan najłatwiej kontroluje umysły tych, którzy nie są świadomi jego
wpływów, Słowo Boże podaje tak wiele przykładów jego zgubnego działania, ujawniając
ukryte siły szatana i ostrzegając nas w ten sposób przed jego podstępami. {WB 276.2}
349