Lewiatan Narodów_

zaprowadzeniu Go na szczyt góry i na wieżę świątyni, złośliwy zamiar zdradzany w
naleganiu, aby rzucił się On w dół z wielkiej wysokości, nieustająca złość, z jaką ścigał Go
z miejsca na miejsce, nakłanianie kapłanów i ludu, by odrzucili Jego miłość oraz okrzyk:
„Ukrzyżuj Go, ukrzyżuj Go!” — wszystko to wywołało wielkie zdziwienie i oburzenie
wszechświata. {WB 266.6}
To szatan spowodował, że ludzie odrzucili Chrystusa. Książę zła użył wszelkich sił i
chytrości, by zniszczyć Jezusa, gdyż wiedział, że miłosierdzie i miłość Zbawiciela, Jego
współczucie i litościwa łagodność objawiły światu charakter Boga. Szatan sprzeciwiał się
wszystkiemu, co mówił i czynił Syn Boży. Używał ludzi, którzy napełnili życie Zbawiciela
cierpieniem i smutkiem. Chytrość i fałsz, za pomocą których usiłował hamować dzieło
Chrystusa, nienawiść, jaką objawiał przez synów nieposłuszeństwa, okrutne oskarżenia
przeciwko Temu, którego życie było pełne bezprzykładnej dobroci — wszystko to
wypływało z głęboko ukrytej w sercu zemsty. Nagromadzona zazdrość i złość, nienawiść i
pragnienie zemsty wybuchło na Golgocie, gdy całe niebo oniemiałe z przerażenia patrzyło
na tę scenę. {WB 267.1}
Kiedy wielka ofiara dokonała się, Chrystus wstąpił na wysokość, odmawiając przyjęcia
hołdu aniołów, dopóki nie przedłoży Ojcu swej prośby: „Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli
ze mną, gdzie Ja jestem”. Jana 17,24. Z niewyobrażalną miłością i mocą nadeszła
odpowiedź z tronu Ojca: „Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie
Boży”. Hebrajczyków 1,6. Jezus nie miał już żadnej skazy. Upokorzenie skończyło się,
ofiara się dokonała i dane Mu zostało imię przewyższające wszelkie imię. {WB 267.2}
Wina szatana nie podlegała teraz żadnej wątpliwości. Objawił swój prawdziwy charakter
kłamcy i mordercy. Wszyscy zrozumieli, że tak samo jak panował nad ludźmi znajdującymi
się pod jego kontrolą, tak też panowałby i w niebie, gdyby mu pozwolono sprawować
władzę nad mieszkańcami niebios. Twierdził, że przestępowanie prawa Bożego przyniesie
wolność i wywyższenie, tymczasem okazało się, że skutkiem tego była niewola i
upadek. {WB 267.3}
Ujawnił się fałsz oskarżeń dotyczących charakteru Boga i Jego rządów. Lucyfer
twierdził, że Bóg pragnie jedynie wywyższyć samego siebie żądając poddaństwa i
posłuszeństwa od swoich stworzeń, dowodził, że Stwórca wymaga od wszystkich
samozaparcia, podczas gdy sam nie czyni tego i nie ponosi żadnej ofiary. Teraz okazało się,
że dla zbawienia upadłej i grzesznej ludzkości Władca wszechświata złożył najwyższą
ofiarę, na jaką mogła zdobyć się miłość, bowiem „Bóg w Chrystusie świat z sobą
pojednał”. 2 Koryntian 5,19. Okazało się również, że podczas gdy Lucyfer swym żądaniem
zaszczytów i władzy otworzył drzwi grzechowi, Chrystus, aby zniszczyć grzech, poniżył
samego siebie i stał się posłuszny aż do śmierci. {WB 267.4}
338