Lewiatan Narodów_

sprawiedliwości. Bóg żąda od wszystkich swych stworzeń służby miłości — czci
wypływającej z rozumnej oceny Jego charakteru. Nie zadawala się przymusowym
poddaństwem, dlatego też zapewnił wszystkim wolną wolę, by mogli Mu służyć
dobrowolnie. {WB 262.4}
Znalazł się jednak ktoś, kto postanowił nadużyć tej wolności. Grzech zapoczątkował ten,
który po Chrystusie miał najwięcej szacunku u Boga, który posiadał najwyższą władzę i
chwałę wśród mieszkańców nieba. Przed swym upadkiem Lucyfer był pierwszym wśród
cherubinów, był święty i nieskalany. „Tak mówi Wszechmogący Pan. Ty, który byłeś
odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna, byłeś w Edenie, ogrodzie
Bożym, okryciem twoim były wszelkie drogie kamienie (...). Obok cheruba, który bronił
wstępu, postawiłem cię; byłeś na świętej górze Bożej, przechadzałeś się pośród kamieni
ognistych. Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zostałeś stworzony, aż
dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość”. Ezechiela 28,12-15. Lucyfer mógł trwać w łasce
Bożej, miłowany i szanowany przez wszystkich aniołów, używając swych szlachetnych sił
dla błogosławieństwa innych i dla chwały Stwórcy. Ale, jak powiedział prorok: „Twoje
serce było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem
swojej świetności”. Ezechiela 28,17. Stopniowo Lucyfer zaczął ulegać chęci wywyższenia
się: „Uważałeś swoje zamysły za zamysły Boże!” Ezechiela 28,6. „A przecież to ty
mawiałeś w swoim sercu (...) swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze
narad (...) wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym”. Izajasza 14,13-14.
Zamiast starać się o to, by Bóg zajmował najwyższe miejsce co do miłości i posłuszeństwa
ze strony swych stworzeń, Lucyfer usiłował pozyskać ich służbę i hołd dla siebie. Pożądając
czci, jaką Ojciec obdarzył swego Syna, książę aniołów chciał zdobyć władzę, której
sprawowanie jest wyłącznym przywilejem Chrystusa. Całe niebo cieszyło się, że może
odzwierciedlać chwałę Stwórcy i wychwalać Go. Dopóki Bóg był w ten sposób czczony,
wszędzie panowała radość i spokój, ale gdy powstał grzech, harmonia nieba została
zakłócona. Egoistyczna postawa Lucyfera i jego samouwielbienie, przeciwne zamiarom
Stwórcy, wywołały złe przeczucie w umysłach tych, dla których chwała Boża była rzeczą
najważniejszą. Mieszkańcy nieba starali się przekonać Lucyfera. Syn Boży przedstawił mu
wielkość, dobroć i sprawiedliwość Stwórcy oraz święty i nieodmienny charakter Jego
prawa. Bóg sam ustanowił porządek nieba. Wyłamując się z tego porządku Lucyfer
przyniósł hańbę swemu Stwórcy i ściągnął na siebie nieszczęście. Przestrogi dawane pod
wpływem nieskończonej miłości i miłosierdzia budziły w nim jeszcze większy opór.
Zazdrość o Chrystusa całkowicie opanowała Lucyfera, dlatego coraz mocniej trwał przy
swoim. {WB 262.5}
Duma ze swej wielkiej chwały wywołała w nim chęć panowania. Zaszczytów, jakimi go
obdarzono, nie doceniał jako darów Bożych, nie czuł żadnej wdzięczności dla Stwórcy.
Chlubił się swoją wspaniałością, pragnął być równy Bogu. Był miłowany i szanowany przez
333