Lewiatan Narodów_

jakimi są „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność i łagodność”,
zalicza także „wstrzemięźliwość”. Galacjan 5,22-23. {WB 252.1}
Jakże wielu chrześcijan pomimo tych natchnionych wypowiedzi osłabia swoje siły
pogonią za zyskiem lub nowoczesnością! Jakże wielu niszczy daną im od Boga witalność
przez obżarstwo, pijaństwo i niedozwolone przyjemności! A Kościół, zamiast potępiać to
zło, zbyt często w celu pomnożenia swych dochodów — których nie potrafi zapewnić
miłość do Chrystusa — zachęca do grzechu przez budzenie chęci zysku oraz używania
świata. Gdyby Jezus wszedł do dzisiejszych Kościołów i zobaczył te niezbożne czyny,
dokonywane w imię religii, czy nie wypędziłyby tych profanów świętości, tak jak kiedyś
przepędził kupców ze świątyni w Jerozolimie? {WB 252.2}
Apostoł Jakub mówi, że „mądrość, która jest z góry, jest przede wszystkim
czysta”. Jakuba 3,17. Gdyby spotkał on ludzi, którzy wypowiadają święte imię Jezusa
wargami skażonymi tytoniem, których oddech i całe ciało przesiąknięte jest nikotynowym
dymem, którzy zanieczyszczają powietrze i zmuszają otoczenie do wdychania tej trucizny
— gdyby zetknął się z tym nałogiem, tak bardzo przeciwstawnym czystości ewangelii, czy
nie nazwałby go „przyziemnym, zmysłowym i demonicznym”? Jakuba 3,15. Niewolnicy
tytoniu mogą dowodzić, że są uświęceni, mogą mówić o swej nadziei zbawienia, ale Słowo
Boże wyraźne mówi: „I nie wejdzie do niego nic nieczystego i nikt, kto czyni
obrzydliwość”. Objawienie 21,27. {WB 252.3}
„Czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i
którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni.
Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym”. 1 Koryntian 6,19-20. Człowiek, którego ciało
jest świątynią Ducha Świętego, nie będzie niewolnikiem żadnego zgubnego nałogu. Jego
siły należą do Chrystusa, który wykupił go swoją krwią. To, co posiada, jest własnością
Pana. Jak może stać się winnym roztrwonienia powierzonego mu majątku? Niestety,
chrześcijanie wydają corocznie ogromne sumy pieniędzy na bezwartościowe, a nawet
szkodliwe rozrywki, podczas gdy ich życie duchowe ginie z powodu braku pokarmu Słowa
Bożego. Okradają Boga z darów i ofiar, a na ołtarzu zgubnych pożądliwości tracą więcej,
niż mogliby ofiarować na pomoc dla ubogich lub głoszenia ewangelii. Gdyby wszyscy
uważający się za naśladowców Chrystusa byli naprawdę uświęceni, to nie marnotrawiliby
swych środków materialnych na niepotrzebne i szkodliwe przyjemności, lecz
przeznaczyliby je do skarbca Pana. W ten sposób daliby przykład wstrzemięźliwości,
samozaparcia i poświęcenia. Byliby wtedy światłością świata. {WB 252.4}
Świat dzisiaj bawi się. „Pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia” kierują
postępowaniem ludzi. Jednak naśladowcy Jezusa są powołani do realizacji świętszych
celów: „Wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego się nie
dotykajcie”. 2 Koryntian 6,17. W świetle Słowa Bożego mamy pełne prawo powiedzieć, że
319