Lewiatan Narodów_

zawierając porozumienia z władzami świeckimi, wykazały podobne chęci ograniczenia
wolności sumienia. Przykładem tego może być długotrwałe prześladowanie dysydentów
przez Kościół Anglikański. W XVI i XVII wieku tysiące nonkonformistów zostało
zmuszonych do opuszczenia swoich Kościołów. Wielu, zarówno pastorów, jak i członków
laikatu, było więzionych, torturowanych i zabijanych. {WB 235.6}
To właśnie odstępstwo od nauk Biblii doprowadziło wczesny Kościół do szukania
pomocy u władzy świeckiej, a to przygotowało drogę do powstania papiestwa —
zwierzęcia. {WB 235.7}
Apostoł Paweł powiedział, że nastąpi „odstępstwo” i „objawi się człowiek
niegodziwości, syn zatracenia”. 2 Tesaloniczan 2,3. W ten sposób odstępstwo w Kościele
przygotuje drogę dla uczynienia posągu zwierzęcia. {WB 236.1}
Biblia oświadcza, że przed przyjściem Chrystusa na ziemi nastąpi podobny upadek
religii, jaki miał miejsce w pierwszych wiekach naszej ery. „W dniach ostatecznych nastaną
trudne czasy. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy,
rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, nieprzejednani, przewrotni,
niepowściągliwi, okrutni, nie miłujący tego, co dobre, zdradzieccy, nadęci, miłujący więcej
rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest
zaprzeczeniem jej mocy”. 2 Tymoteusza 3,1-5. „A Duch jawnie mówi, iż w ostateczne
czasy odstaną niektórzy od wiary, słuchając duchów zwodzących i nauk diabelskich”. 1
Tymoteusza 4,1. Szatan będzie działał „z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów,
i wśród wszelkich podstępnych oszustw” tak, że wszyscy, którzy „nie przyjęli miłości
prawdy, która mogła ich zbawić” wpadną w ostry obłęd, „tak iż uwierzą kłamstwu”. 2
Tesaloniczan 2,9-11. Kiedy niepobożność osiągnie ten stan, wtedy pojawią się te same
skutki, jakie widoczne były w pierwszych wiekach. {WB 236.2}
Ogromna różnorodność wyznań panująca w protestantyzmie jest przez wielu uważana za
decydujący dowód, iż każda próba zapewnienia wymuszonej jedności skończy się
niepowodzeniem. A jednak od wielu już lat istnieje w Kościołach protestanckich silne i
narastające dążenie do zjednoczenia, które miałoby się oprzeć na zaakceptowaniu
wspólnych zasad wiary. Aby osiągnąć taki stan, należałoby z konieczności unikać wszelkich
dyskusji na tematy, co do których nie ma zgodności opinii, nawet gdyby były to
najważniejsze z punktu widzenia Pisma Świętego zagadnienia. {WB 236.3}
Charles Beecher, wybitny amerykański teolog, w swym kazaniu wygłoszonym w roku
1846 oświadczył, że duchowieństwo „Kościołów ewangelicko-protestanckich znajduje się
nie tylko pod silnym wpływem czysto ludzkiego strachu, lecz także żyje, porusza się i
oddycha w zdecydowanie zepsutym stanie rzeczy, ustawicznie zwracając się do coraz
niższych instynktów swojej natury, aby przemilczeć prawdę i skłonić kolana przed mocą
odstępstwa. Czyż nie tak działo się z Rzymem? Czy nie kroczymy jego śladami? Cóż nas
298