Lewiatan Narodów_

Rozdział 25 — Stany Zjednoczone w Proroctwie
„I otworzyła się świątynia Boża, która jest w niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza
jego w świątyni jego”. Objawienie 11,19. Skrzynia przymierza Bożego znajduje się w
drugim pomieszczeniu świątyni, w miejscu najświętszym. Podczas służby w ziemskiej
świątyni, „która jest tylko obrazem i cieniem niebieskiej”, pomieszczenie to było otwierane
tylko w Dniu Pojednania w celu oczyszczenia świątyni. Dlatego też stwierdzenie mówiące,
że świątynia w niebie otworzyła się i widać w niej skrzynię przymierza, wskazuje na
otworzenie miejsca najświętszego w roku 1844, kiedy to Chrystus wszedł tam, aby dokonać
końcowego aktu pojednania. Ci, którzy wiarą podążali za swym Najwyższym Kapłanem,
gdy przystąpił do służby w miejscu najświętszym, ujrzeli skrzynię przymierza. Ponieważ
studiowali zagadnienie świątyni, zrozumieli zmianę, jaka nastąpiła w służbie Zbawiciela i
wiedzieli, że pełni On ją teraz przed arką Bożą, wstawiając się na mocy swej przelanej krwi
za grzesznikami. {WB 230.1}
Skrzynia znajdująca się w przybytku ziemskim zawierała dwie kamienne tablice, na
których wypisane były przykazania Boże. Skrzynia ta była jedynie miejscem
przechowywania tablic i tylko znajdujące się w niej przykazania stanowiły o jej wartości i
świętości. Gdy świątynia Boża w niebie została otworzona, ukazała się skrzynia przymierza.
W miejscu najświętszym niebiańskiej świątyni, w skrzyni przymierza, przechowywane jest
prawo, które wśród błyskawic i gromów Bóg sam ogłosił na górze Synaj i własnym palcem
napisał na kamiennych tablicach. {WB 230.2}
Zakon Boży znajdujący się w niebiańskiej świątyni jest oryginałem prawa, którego
przykazania spisane na kamiennych tablicach i zanotowane przez Mojżesza w jego
Pięcioksięgu stanowią nieomylny odpis. Wszyscy, którzy doszli do zrozumienia tego
ważnego zagadnienia, pojęli także świętość i niezmienność prawa Bożego. Jak nigdy
przedtem odczuwali teraz moc słów Zbawiciela: „Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani
jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu”. Mateusza 5,18. Prawo Boże, będące
objawieniem Jego woli i odbiciem Jego charakteru, musi trwać wiecznie „jako wierny
świadek w niebie”. Nie unieważniono z niego ani jednego przykazania, nie zmieniła się w
nim ani jedna kropka lub kreska. Psalmista powiedział: „Panie, słowo twoje trwa na wieki”
(Psalmów 119,89), „nieodmienne są wszystkie przykazania jego, utwierdzone na wieki
wieczne”. Psalmów 111,7-8. {WB 230.3}
W centrum dekalogu znajduje się czwarte przykazanie, które w wersji pierwotnej,
ogłoszonej, przez Boga, brzmi następująco: „Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć
dni będziesz pracował i wykonywał wszelką pracę, ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga
twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój
sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich
291