Lewiatan Narodów_

Katakumby były wtedy schronieniem dla wielu z nich. Pod wzgórzami, za murami Rzymu,
ciągnęły się długie, biegnące kilometrami korytarze. Tam w podziemiach naśladowcy
Chrystusa grzebali swoich zmarłych i chronili się, ścigani i prześladowani. Kiedy Dawca
życia wzbudzi wszystkich, którzy „toczyli dobry bój wiary”, wówczas z tych mrocznych
podziemi wyjdzie wielu męczenników Chrystusa. {WB 24.4}
Mimo prześladowań świadkowie Jezusa zachowali czystą wiarę. Chociaż musieli się
wyrzec wygody i żyć odcięci od światła słonecznego w ciemnym, lecz przyjaznym łonie
ziemi, nie narzekali. Zachęcali się wzajemnie słowami wiary, cierpliwości i nadziei, aby
wytrwać. Utrata ziemskich dóbr nie zdołała ich skłonić do wyrzeczenia się wiary w
Chrystusa. Doświadczenia i prześladowania były krokami, które zbliżyły ich do odpoczynku
i nagrody. {WB 25.1}
Wielu z nich, podobnie jak słudzy Boży przed wiekami, było „zamęczonych na śmierć,
nie przyjąwszy uwolnienia, aby dostąpić lepszego zmartwychwstania”. Hebrajczyków
11,35. Przypominali sobie słowa Mistrza napominające ich, że w prześladowaniach dla
imienia Chrystusa powinni być radośni i pełni nadziei, gdyż otrzymają wielką zapłatę w
niebiosach, bowiem prorocy także byli prześladowani. Wierni cieszyli się, że są godni
cierpieć dla prawdy, a z płomieni stosów często dobiegał głos pieśni triumfu. Patrząc z
wiarą w niebo, męczennicy widzieli Chrystusa i aniołów, którzy spoglądali na nich ze
współczuciem i uznaniem dla ich wytrwałości. Z tronu Bożego słyszeli głos: „Bądź wierny
aż do śmierci, a dam ci koronę żywota”. Objawienie 2,10. {WB 25.2}
Na próżno szatan usiłował siłą zniszczyć Kościół Chrystusa. Bój, w którym uczniowie
Jezusa składali w ofierze swe życie, nie zakończył się wtedy, kiedy ci wierni stróże
sztandaru Chrystusa polegli na swych posterunkach. Przegrywając — zwyciężyli. Słudzy
Boży ginęli, lecz Jego dzieło kroczyło nadal naprzód. Ewangelia szerzyła się
niepowstrzymanie, a liczba zwolenników Mistrza wzrastała. Dobra nowina docierała do
terenów niedostępnych nawet dla rzymskich orłów. Pewien chrześcijanin, postawiony przed
rzymskimi urzędnikami, prześladującymi chrześcijan, powiedział: „Możecie nas zabijać,
męczyć, osądzać, lecz wasza niesprawiedliwość jest dowodem naszej niewinności. Nawet
wasze okrucieństwo nic wam nie pomoże; ono raczej przyciąga ludzi do nas. Im więcej nas
zabijacie, tym więcej nas jest; krew chrześcijan jest nasieniem”. — Tertulian, Apology
rozdz. 50. {WB 25.3}
Tysiące więziono i mordowano, ale na ich miejscu pojawiali się inni. Ci, którzy dla
wiary ponosili śmierć męczeńską, byli pewni zwycięstwa w Chrystusie, prowadzili „dobry
bój”. Cierpienia, jakie chrześcijanie znosili, zespalały ich silniej ze Zbawicielem i z sobą
nawzajem. Ich życie było przykładem, a śmierć — trwałym świadectwem dla prawdy.
Często w najbardziej niespodziewanych momentach poddani szatana opuszczali jego służbę
i stawali pod sztandarem Chrystusa. Dlatego szatan postanowił skuteczniej wystąpić
21