Lewiatan Narodów_

Część proroctwa Ezechiela była również źródłem mocy i pocieszenia dla wierzących: „I
doszło mnie słowo Pana tej treści. Synu człowieczy! Cóż to macie za przypowieść o ziemi
izraelskiej, która brzmi: Wydłużają się dni, a żadne widzenie nie sprawdza się? Dlatego
mów do nich: Tak mówi Wszechmocny Pan (...). Bliskie są dni kiedy spełni się każde
widzenie (...). Ja, Pan, wypowiem Słowo, a co Ja wypowiem, to się stanie i już się nie
odwlecze”. „Oto dom izraelski mówi: Widzenia, które ten ogląda, dotyczą późniejszych dni
i o dalszych czasach on prorokuje. Dlatego tak powiedz im. Tak mówi Wszechmocny Pan:
Żadne słowo, które ja wypowiadam, już się nie odwlecze, słowo które ja wypowiadam,
spełni się — mówi Wszechmocny Pan”. Ezechiela 12,21-26.27-28. {WB 207.5}
Oczekujący powrotu Zbawiciela cieszyli się, wierząc, że Ten, który zna koniec na
początku, wiedział, co będzie za setki lat, że przewidział ich rozczarowanie i przeznaczył
dla nich te właśnie słowa otuchy i nadziei. Gdyby nie teksty w Piśmie Świętym, które
doradzały im cierpliwie oczekiwać i mocno ufać Słowu Bożemu, ich wiara na pewno
załamałaby się w tym ciężkim czasie próby. {WB 208.1}
Przypowieść o dziesięciu pannach z dwudziestego piątego rozdziału Ewangelii
Mateusza, również ilustruje doświadczenia ludu adwentowego. W dwudziestym czwartym
rozdziale tejże Ewangelii Chrystus, odpowiadając na pytanie swoich uczniów dotyczące
znaków zwiastujących Jego powtórne przyjście i koniec świata, wymienił niektóre z
ważniejszych wydarzeń historii świata i Kościoła, jakie miały mieć miejsce między Jego
pierwszym a drugim przyjściem: zburzenie Jerozolimy, ucisk Kościoła na skutek
pogańskich i papieskich prześladowań, zaćmienie słońca i księżyca oraz spadanie gwiazd.
Potem powiedział o swoim przyjściu w chwale i przedstawił podobieństwo o dwóch
sługach, którzy w różny sposób oczekiwali Jego powrotu. Rozdział dwudziesty piąty
zaczyna się słowami: „Wtedy podobne będzie Królestwo Niebios do dziesięciu panien”.
Przedstawiony jest tu Kościół czasów ostatecznych ten sam, o którym jest mowa przy końcu
dwudziestego czwartego rozdziału. Podobieństwo to ilustruje doświadczenia Kościoła za
pomocą symbolu małżeństwa zawieranego na Wschodzie. {WB 208.2}
„Wtedy podobne będzie Królestwo Niebios do dziesięciu panien, które wziąwszy lampy
swoje wyszły na spotkanie oblubieńca. A pięć z nich było głupich, pięć zaś mądrych. Głupie
bowiem zabrały lampy, ale nie zabrały oliwy. Mądre zaś zabrały oliwę w naczyniach wraz z
lampami swymi. A gdy oblubieniec długo nie nadchodził, zdrzemnęły się wszystkie i
zasnęły. Wtem o północy powstał krzyk: Oto oblubieniec, wyjdźcie na
spotkanie”. Mateusza 25,1-6. {WB 208.3}
Przyjście Chrystusa, zwiastowane w poselstwie pierwszego anioła, przedstawione
zostało jako przybycie oblubieńca. Ogromne przebudzenie, jakie nastąpiło na skutek
głoszenia wieści o Jego rychłym przyjściu, jest odpowiednikiem wyjścia panien w celu
spotkania oblubieńca. W przypowieści tej, jak i w podobieństwie z dwudziestego czwartego
262