Lewiatan Narodów_

Jezusa, tłumy w głębokim milczeniu chłonęły uroczyste słowa. Wydawało się, że niebo i
ziemia zbliżyły się do siebie. Młodzi i starzy odczuwali Bożą moc. Ludzie wracali do swych
domów śpiewając pochwalne pieśni, w nocnej ciszy rozbrzmiewały radosne głosy. Nikt, kto
brał udział w tych zebraniach, nie mógł ich zapomnieć. {WB 195.1}
Głoszenie określonego czasu przyjścia Chrystusa wywoływało ogromny sprzeciw wśród
ludzi pochodzących z różnych warstw społecznych, od duchownych do najbardziej
zuchwałych grzeszników. Spełniły się słowa proroctwa: „W dniach ostatecznych przyjdą
szydercy, którzy będą postępować według swych własnych pożądliwości i mówić: Gdzież
jest przyobiecane przyjście jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak
było od początku stworzenia”. 2 Piotra 3,3-4. Wielu twierdzących, że miłują Zbawiciela,
oświadczało, że nie mają żadnych zastrzeżeń do nauki o Jego powtórnym przyjściu,
przeciwni są jedynie określaniu czasu. Ale Bóg czytał w ich sercach, wiedział, że nie chcą
nic słyszeć o tym, iż Chrystus wkrótce przyjdzie, by sprawiedliwie osądzić świat. Byli
niewiernymi sługami, ich uczynki nie mogły znieść przenikającego wszystko wzroku Boga,
obawiali się spotkania z Panem. Tak jak Żydzi za czasów Jezusa, tak i oni nie byli
przygotowani na powitanie Zbawiciela. Nie tylko nie chcieli słuchać wyraźnych dowodów
Pisma Świętego, ale wyśmiewali tych, którzy oczekiwali Pana. Szatan i jego aniołowie
triumfowali, w obliczu Chrystusa i świętych aniołów radowali się, że Jego wyznawcy tak
mało kochają swego Boga, iż nawet nie pragną Jego przybycia. {WB 195.2}
„Nikt nie zna dnia ani godziny” — te słowa były najczęściej używane jako argument
wypowiadany przez tych, co odrzucali wiarę w przyjście Chrystusa. Biblia stwierdza: „A o
tym dniu i godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko sam
Ojciec”. Mateusza 24,36. Ci, którzy oczekiwali Pana, wyjaśniali ten tekst jasno i zgodnie z
resztą nauki o drugim adwencie, natomiast ich przeciwnicy niewłaściwie zinterpretowali
ową wypowiedź. Jezus wyrzekł te słowa podczas pamiętnej rozmowy z uczniami na Górze
Oliwnej, kiedy po raz ostatni wyszedł ze świątyni. Uczniowie postawili Mu wtedy pytanie:
„Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?” Jezus
podał im pewne znaki i powiedział: „Gdy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, tuż
u drzwi”. Mateusza 24,3.33. Jedna wypowiedź Zbawiciela nie może przeczyć drugiej. Nikt
nie zna ani dnia, ani godziny przyjścia Pana, a jednak Chrystus udzielił pouczeń i wymaga
od nas, abyśmy wiedzieli, kiedy Jego przyjście będzie blisko. Ponadto Zbawiciel uczy nas,
że lekceważenie ostrzeżenia i zaniedbanie badania znaków wskazujących na bliskość Jego
przyjścia będzie dla nas tak samo zgubne jak dla tych, którzy żyli w czasach Noego i nie
przyjęli ostrzeżenia o potopie. W tym samym rozdziale znajduje się przypowieść
porównująca wiernego z niewiernym, który rzekł w swoim sercu: „Pan mój zwleka z
przyjściem”. Mateusza 24,48. Przypowieść ta pokazuje, jak Chrystus przy swoim powrocie
będzie traktował i nagradzał tych, którzy czuwają i głoszą Jego powtórne przyjście, oraz
tych, którzy temu zaprzeczają: „Czuwajcie więc — mówi. — Szczęśliwy ów sługa, którego
246