Lewiatan Narodów_

Rozdział 20 — Wielkie Przebudzenie Religijne
Proroctwo zawarte w poselstwie pierwszego anioła z czternastego rozdziału Apokalipsy
Jana przepowiada wielkie przebudzenie religijne, mające nastąpić na skutek głoszenia
wieści o powtórnym przyjściu Chrystusa. W proroctwie tym przedstawiony jest anioł lecący
„przez środek nieba, który ma ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi, i
wszystkim narodom, i plemionom i językom, i ludom”. Objawienie 14,6. „Donośnym
głosem” zwiastuje wieść: „Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina
sądu jego, i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze i źródła
wód”. Objawienie 14,7. {WB 187.1}
Fakt, że zwiastunem tego poselstwa jest anioł, nie jest bez znaczenia. Przez świętość,
chwałę i moc posłańca z nieba Boska Mądrość chciała ukazać wzniosły charakter dzieła
przedstawionego w poselstwie, a także moc i chwałę, jakie będą mu towarzyszyć. Lot anioła
„przez środek nieba” i „donośny glos”, z jakim zwiastowana jest ta wieść, a także gloszenie
jej „mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, i plemionom, i językom, i ludom”, wskazuje
na szybkość rozwoju i światowy zasięg ruchu. {WB 187.2}
Samo poselstwo rzuca też światło na czas powstania ruchu. Powiedziane jest, że
wezwanie głoszone przez anioła jest częścią składową „ewangelii wiecznej” i oznajmia
rozpoczęcie się sądu. Wieść o zbawieniu była głoszona przez wszystkie wieki, ale poselstwo
o „godzinie sądu” stanowi tę część ewangelii, która może być zwiastowana w czasach
ostatecznych, gdyż tylko wtedy będzie prawdą, że nastała godzina sądu. Proroctwa
przedstawiają ciąg wydarzeń, które prowadzą do rozpoczęcia się sądu. Odnosi się to
szczególnie do Księgi Daniela, ale tę część proroctwa, która dotyczyła ostatnich dni, Daniel
miał zamknąć i zapieczętować „aż do czasu ostatecznego”. Daniela 12,4. Dopiero wtedy,
gdy nadszedł czas, mogło być ogłoszone poselstwo o sądzie w oparciu o wypełnienie się
wyżej wspomnianych proroctw. Prorok stwierdził, że w ostateczne dni „wielu będzie to
badać i wzrośnie poznanie”. Daniela 12,4. {WB 187.3}
Apostoł Paweł ostrzegał zbór w Tesalonikach, aby nie oczekiwał przyjścia Chrystusa za
swoich dni: „dzień Pański (...) nie nastanie pierwej, zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie
objawi się człowiek niegodziwości, syn zatracenia”. 2 Tesaloniczan 2,2-3. Dopiero po
wielkim, odstępstwie, po długich rządach „człowieka niegodziwości”, można oczekiwać
powrotu naszego Pana. „Człowiek niegodziwości”, określony także jako „syn zatracenia”,
„tajemnica nieprawości” oraz „ów niegodziwiec”, symbolizuje papiestwo, które według
proroczej przepowiedni miało sprawować rządy przez 1260 lat. Czas ten skończył się w
roku 1798. Przyjście Chrystusa nie mogło mieć więc miejsca przed tym okresem.
Ostrzeżenie Pawła dotyczy zatem wszystkich chrześcijan żyjących przed rokiem 1798.
236