Lewiatan Narodów_

nich Duch Chrystusowy”. Jakaż to wspaniała nauka dla dzieci Bożych, żyjących w erze
chrześcijańskiej, dla których pożytku przepowiednie te zostały dane sługom Bożym! „Im to
zostało objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali”. Przyjrzyjmy się tym ludziom
oddanym Bogu, którzy „poszukiwali i wywiadywali się” o objawienia przeznaczone dla
przyszłych pokoleń. Porównajmy ich pobożną gorliwość z obojętnością, z jaką obdarzeni
przez Boga łaską ludzie żyjący w następnych stuleciach traktowali oferowany im dar nieba.
Jakiż to wyrzut dla miłujących wygodę, doczesną beztroskę, zadowalających się
wyjaśnieniem, że proroctwa są nie do zrozumienia! {WB 181.6}
Co prawda ograniczony umysł ludzki nie jest zdolny do zbadania wszystkich
postanowień Bożych ani do pełnego zrozumienia Jego zamiarów, to jednak częstym
powodem tak nikłego pojmowania poselstw nieba przez człowieka są popełnione przezeń
błędy i zaniedbania. Nierzadko zdarza się, że umysły ludzi, a nawet sług Bożych, są tak
zaślepione ludzkimi opiniami, tradycjami i fałszywymi naukami, że tylko częściowo mogą
pojąć wielkie prawdy, które Bóg objawił w swoim Słowie. Tak było w przypadku uczniów
Chrystusa, mimo że sam Zbawiciel był z nimi. Ich umysły były przesiąknięte popularnym
wówczas pojmowaniem Mesjasza jako ziemskiego władcy, który podniesie naród izraelski
do rangi ogólnoziemskiego imperium, i nie potrafili zrozumieć znaczenia słów, w jakich
przepowiedział On swoje cierpienia i śmierć. {WB 182.1}
Chrystus wysłał swych uczniów z takim oto poselstwem: „Wypełnił się czas i
przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii”. Marka 1,15.
Podstawą tego poselstwa był dziewiąty Rozdział Księgi Daniela. Sześćdziesiąt dziewięć
tygodni, o których mówił anioł, miało trwać aż do czasu „Mesjasza Wodza”, dlatego też
uczniowie z wielkimi nadziejami i radością oczekiwali ustanowienia w Jerozolimie
królestwa Mesjasza, który będzie rządzić całym światem. {WB 182.2}
Głosili powierzone im przez Chrystusa poselstwo, chociaż niewłaściwie zrozumieli jego
sens. Opierając bowiem swe nadzieje na wypowiedzi z Księgi Daniela 9,25 nie spostrzegli,
że następny wiersz tego samego rozdziału mówi o zabiciu Mesjasza. Od najwcześniejszych
lat życia uczono ich o wspaniałości oczekiwanego przez Żydów ziemskiego królestwa i to
zaślepiło ich umysł zarówno co do szczegółowych sformułowań proroctwa, jak i słów
Chrystusa. {WB 182.3}
Spełnili swój obowiązek, przedstawiając narodowi żydowskiemu zaproszenie
miłosiernego Zbawiciela, a potem w chwili, gdy oczekiwali, że ich Pan obejmie tron
Dawida, ujrzeli swego Mistrza schwytanego jako złoczyńcę, biczowanego, skazanego na
śmierć i przybitego do krzyża Golgoty. Jakaż rozpacz i udręka ściskała serca uczniów
podczas dni, kiedy ich Pan spoczywał w grobie! {WB 182.4}
Chrystus pojawił się w dokładnie oznaczonym czasie i w taki sposób, jak przepowiadało
proroctwo. Świadectwo Pisma Świętego wypełniło się w każdym szczególe Jego ziemskiej
229