Lewiatan Narodów_

odwracają się od światła ofiarowanego im przez Boga, albo nie starają się go szukać, kiedy
jest ono w ich zasięgu, pozostają w ciemności. Zbawiciel oświadczył: „Kto idzie za mną,
nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota”. Jana 8,12. Człowiek,
który wytrwale dąży do spełnienia woli Boga i poważnie ceni ofiarowane już światło,
otrzyma go jeszcze więcej. Zesłana mu będzie gwiazda o niebiańskim blasku, która
wprowadzi go we wszelką prawdę. {WB 165.7}
Za czasów pierwszego przyjścia Chrystusa kapłani i uczeni świętego miasta, którym
powierzono tajemnice Boże, mogli rozpoznać znaki czasu i głosić o przyjściu Obiecanego.
Proroctwo Micheasza podawało miejsce narodzenia Jezusa. Micheasza 5,1. Daniel określił
czas Jego przyjścia. Daniela 9,25. Bóg powierzył te przepowiednie przywódcom narodu
żydowskiego, nie mogli się więc usprawiedliwić, iż nie wiedzieli i dlatego nie głosili, że
przyjście Mesjasza jest bliskie. Ich niewiedza była skutkiem grzesznego niedbalstwa. Choć
Żydzi budowali pomniki ku czci zamordowanych proroków Bożych, to jednak swą
ustępliwością wobec możnych tego świata składali hołd sługom szatana. Ogarnięci
całkowicie dążeniem do ziemskiej władzy, stracili z oczu łaski i zaszczyty ofiarowane im
przez Króla niebios. {WB 166.1}
Z głębokim, pełnym szacunku oddaniem starsi Izraela powinni byli badać miejsce, czas i
okoliczności największego wydarzenia w historii świata — przyjście Syna Bożego w celu
zbawienia ludzi. Żydzi powinni byli czuwać i czekać, aby znaleźć się wśród pierwszych
witających Zbawiciela świata. Ale spójrzmy, oto dwoje zmęczonych podróżnych ze wzgórz
Nazaretu wędruje wzdłuż wąskiej ulicy Betlejem aż do wschodniego krańca miasta,
bezskutecznie szukając miejsca na nocny odpoczynek. Żadne drzwi nie otwierają się przed
nimi. Dopiero w nędznej szopie dla bydła znajdują schronienie i tutaj rodzi się Zbawiciel
świata. {WB 166.2}
Niebiańscy aniołowie widzieli chwałę, jaką Syn Boży dzielił z Ojcem, nim powstał świat
i z ogromnym zainteresowaniem oczekiwali pojawienia się Jezusa na ziemi, jako
najradośniejszego wydarzenia dla wszystkich ludzi. Aniołowie mieli zanieść tę radosną
nowinę tym, którzy byli przygotowani na jej przyjęcie i którzy z radością rozgłoszą ją
mieszkańcom ziemi. Chrystus zniżył się do tego stopnia, że przyjął naturę ludzką. Miał
wiele wycierpieć składając swe życie w ofierze za grzech, ale aniołowie pragnęli, aby Syn
Najwyższego nawet w swym poniżeniu, zjawił się przed ludźmi w chwale i wspaniałości
odpowiadającej Jego naturze. Czy wielcy tego świata zbiorą się w stolicy Izraela, by
powitać Jego przyjście? Czy zastępy aniołów przedstawią Go oczekującym tłumom? {WB
166.3}
Jeden z aniołów przybywa na ziemię, aby zobaczyć, kto jest gotowy przywitać Jezusa.
Ale nie dostrzega żadnych oznak oczekiwania. Nie słyszy żadnego głosu dziękczynienia ani
pieśni zwycięstwa, że nadszedł czas przyjścia Mesjasza. Anioł zatrzymuje się nad
207