Lewiatan Narodów_
, smok morski, potwór morski, , arcydemon, Lucyfer, , , lewiatan, , smok morski, potwór morski, , arcydemon, Lucyfer, , , lewiatan,
świadek tego wydarzenia powiedział: „Nie mogłem pozbyć się myśli, że gdyby wszystkie świecące ciała niebieskie we wszechświecie zostały spowite nieprzeniknioną ciemnością łub w ogóle znikły, ciemność nie mogłaby być bardziej zupełna.” — List dra Samuela Tenny, z Exeter, New Hampshire, grudzień 1785, w: Massachusetts Historical Society Collection, 1792, I ser., I, 97. Choć o dziewiątej wieczorem księżyc był w pełni, to jednak w „najmniejszym stopniu nie mógł rozproszyć grobowych ciemności”. Po północy ciemność znikła, a kiedy księżyc pokazał się, był początkowo koloru krwi. {WB 163.5} Dzień 19 maja 1780 roku oznaczony jest w historii jako „ciemny dzień”. Od czasów Mojżesza nie zanotowano ciemności tak gęstej, tak daleko sięgającej i tak długotrwałej. Opis tego wydarzenia, podany przez naocznych świadków, jest tylko echem słów Pana, jakie zapisał prorok Joel 2500 lat przed ich wypełnieniem. „Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie ów wielki straszny dzień Pana”. Joela 3,4. {WB 163.6} Chrystus nakazał swemu ludowi zważać na zwiastuny swojego powtórnego przyjścia i radować się ze znaków oznajmiających Jego powrót. „A gdy się to zacznie dziać — powiedział Jezus — wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, gdyż zbliża się odkupienie wasze”. Łukasza 21,28. Zwrócił uwagę swych naśladowców na pączkujące drzewa na wiosnę i powiedział: „Gdy widzicie, że już puszczają pąki, sami poznajecie, iż lato już blisko. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest Królestwo Boże”. Łukasza 21,30-31. {WB 163.7} Ale gdy pokora i pobożność w Kościele ustąpiły miejsca pysze i formalizmowi, oziębła miłość do Chrystusa i wiara w Jego powtórne przyjście. Zajęci sprawami doczesnymi i poszukiwaniem przyjemności, wyznawcy Boga byli ślepi na wskazówki Zbawiciela dotyczące znaków poprzedzających Jego powrót. Zaniedbano naukę o drugim adwencie, a teksty biblijne mówiące o tym wydarzeniu zniekształcono przez fałszywe ich interpretacje, aż w końcu przestano je dostrzegać i zapomniano o nich. Sytuacja ta była charakterystyczna dla Kościołów Ameryki. Wolność i wygoda, jakimi cieszyły się wszystkie warstwy społeczne, pragnienie bogactwa i zbytku, rodzące się i pochłaniające wszystko dążenie do zdobywania pieniędzy, a także wysiłki zmierzające do osiągnięcia popularności i władzy, które były w zasięgu wszystkich, skłaniały ludzi do kierowania swych nadziei i zainteresowań na sprawy życia doczesnego i odsuwania w daleką przyszłość tego wielkiego dnia, w którym przeminie obecny porządek rzeczy. {WB 164.1} Zbawiciel, gdy wskazał swym naśladowcom na znaki swojego powrotu, przepowiedział również stan duchowego upadku, który będzie istnieć tuż przed Jego powtórnym przyjściem. Jak za czasów Noego, ludzie pochłonięci będą sprawami doczesnymi — kupowaniem, sprzedawaniem, sadzeniem, budowaniem, zawieraniem małżeństw — a zapomną o Bogu i przyszłym życiu. Dla żyjących w tym czasie przeznaczone jest 204
napomnienie Chrystusa: „Baczcie na siebie, aby serca wasze nie były ociężałe wskutek obżarstwa i opilstwa oraz troski o byt i aby ów dzień was nie zaskoczył (...). Czuwajcie więc, modląc się cały czas, abyście mogli ujść przed tym wszystkim, co nastanie, i stanąć przed Synem Człowieczym”. Łukasza 21,34.36. {WB 164.2} O stanie Kościoła w tym czasie mówią słowa Zbawiciela z Apokalipsy Jana: „Masz imię, że żyjesz, a jesteś umarły”. Objawienie 3,1. Do tych zaś, którzy nie chcą obudzić się ze swej duchowej śpiączki, kieruje On uroczyste ostrzeżenie: „Jeśli tedy nie będziesz czujny, przyjdę jako złodziej, a nie dowiesz się, o której godzinie cię zaskoczę”. Objawienie 3,3. {WB 164.3} Ludzie muszą dostrzec grożące im niebezpieczeństwo, trzeba ich obudzić, aby mogli się przygotować na uroczyste wydarzenie mające nastąpić po zakończeniu czasu łaski dla mieszkańców ziemi. Prorok Boży oświadcza: „Wielki jest dzień Pana i pełen grozy, któż go przetrwa?” Joela 2,11. „Któż się ostoi, kiedy przyjdzie Ten, którego oczy są zbyt czyste, aby mogły patrzeć na zło” i który „nie może spoglądać na bezprawie”. Habakuka 1,13. Dla tych, którzy wołają: „Znamy cię, Boże!” (Ozeasza 8,2), a jednocześnie przestępują zawarte z Nim przymierze i podążają za innymi bogami, kryjąc w sercu grzech i miłując ścieżki niesprawiedliwości (patrz Psalmów 16,4), dzień Pański będzie „ciemnością, a nie światłością, mrokiem, a nie jasnością”. Amosa 5,20. Pan mówi: „W owym czasie będę przeszukiwał Jeruzalem w świetle pochodni i będę karał mężów, którzy siedzą nad mętnymi resztkami wina i mówią w swoim sercu: Nie uczyni Pan nic dobrego ani też nic złego”. Sofoniasza 1,12. „I nawiedzę okręg ziemski za jego złość, a bezbożnych za ich winę, i ukrócę pychę zuchwalców, a wyniosłość tyranów poniżę”. Izajasza 13,11. „Ani srebro, ani złoto nie będzie mogło ich wyratować w dniu gniewu Pana”. „Ich mienie będzie rozgrabione, a ich domy będą spustoszone”. Sofoniasza 1,18.13. {WB 164.4} Prorok Jeremiasz, przepowiadając te okropne czasy, woła: „Moje serce jest zaniepokojone, nie mogę milczeć, bo głos trąby słyszysz, moja duszo, zgiełk wojenny! Klęska następuje po klęsce”. Jeremiasza 4,19-20. {WB 164.5} „Dzień ów jest dniem gniewu, dniem ucisku i utrapienia, dniem huku i hałasu, dniem ciemności i mroku, dniem obłoków i gęstych chmur, dniem trąby i okrzyku wojennego”. Sofoniasza 1,15-16. „Oto nadchodzi dzień Pana, okrutny (...) aby obrócić ziemię w pustynię, a grzeszników z niej wytępić”. Izajasza 13,9. {WB 164.6} Z powodu nieuchronności tego wielkiego dnia Biblia w uroczystych i dobitnych słowach wzywa lud Boży, aby otrząsnął się z duchowego letargu i pokutując szukał z pokorą oblicza Pana: „Zatrąbcie na rogu na Syjonie! Krzyczcie na mojej świętej górze! Niech zadrżą wszyscy mieszkańcy ziemi, gdyż nadchodzi dzień Pana, gdyż jest bliski!” „Ogłoście święty post, zwołajcie zgromadzenie! Zgromadźcie lud, poświęćcie zebranie, zbierzcie starszych, zgromadźcie dzieci i niemowlęta! Niech oblubieniec wyjdzie ze swej komory, a oblubienica 205
- Page 161 and 162: Jako członkowie zakonu nosili świ
- Page 163 and 164: Rozdział 13 — Niderlandy i Skand
- Page 165 and 166: Pewnego razu postawiono przed inkwi
- Page 167 and 168: postanowił przeprowadzić reformę
- Page 169 and 170: Rozdział 14 — Późniejsi Reform
- Page 171 and 172: jego Twórcy. „Nie ma króla, ces
- Page 173 and 174: nie znają prawdziwej religii. (...
- Page 175 and 176: nic, na czym mógłbym oprzeć swe
- Page 177 and 178: Whitefield i Wesley’ owie zostali
- Page 179 and 180: jest surowsza od nauki Biblii? Rozw
- Page 181 and 182: Wesley głosił doskonałą zgodno
- Page 183 and 184: Rozdział 15 — Rewolucja Francusk
- Page 185 and 186: Są to ostrzeżenia, których Bóg
- Page 187 and 188: okropnych torturach. Królowie i sz
- Page 189 and 190: „A mieszkańcy ziemi radować si
- Page 191 and 192: wykorzystywali uprzedzenie ludu twi
- Page 193 and 194: Zepsucie i okrucieństwo arystokrac
- Page 195 and 196: dłoń tych, których sam nauczał
- Page 197 and 198: źle i mimo to długo żyje. Ja jed
- Page 199 and 200: Rozdział 16 — Wolności w Nowym
- Page 201 and 202: wyjść poza to, co wiedział Luter
- Page 203 and 204: Podstawową zasadą kolonii Rogera
- Page 205 and 206: Kościół rzymskokatolicki za czas
- Page 207 and 208: widok drżą góry (...) otchłań
- Page 209 and 210: Baxter powiedział: „Myśl o przy
- Page 211: pojawiły się błyskawice i spadł
- Page 215 and 216: odwracają się od światła ofiaro
- Page 217 and 218: acia, nie jesteście w ciemności,
- Page 219 and 220: opanować. Byłem naprawdę zrozpac
- Page 221 and 222: Miller stwierdził, że Pismo Świ
- Page 223 and 224: zasadą, że Pismo Święte jest sa
- Page 225 and 226: królestwie, polecenie Zbawiciela b
- Page 227 and 228: winy, lecz ty uratujesz swoją dusz
- Page 229 and 230: niebieskich”. — R. M. Devens, A
- Page 231 and 232: kierowanym niezbożnymi żądzami.
- Page 233 and 234: wielka prawda przez wszystkie stule
- Page 235 and 236: księcia ciemności, który chce uk
- Page 237 and 238: nich Duch Chrystusowy”. Jakaż to
- Page 239 and 240: W ten sam sposób tron chwały symb
- Page 241 and 242: Jezusa i zapłonęły w nich serca,
- Page 243 and 244: Rozczarowanie, jakiego doznali —
- Page 245 and 246: Dopiero po tym czasie ma być głos
- Page 247 and 248: wierzący powstaną najpierw. Patrz
- Page 249 and 250: Kościoła Anglikańskiego głosił
- Page 251 and 252: Byli wśród nich urzędnicy i ucze
- Page 253 and 254: wieść o powtórnym przyjściu Chr
- Page 255 and 256: pan jego, gdy przyjdzie, zastanie t
- Page 257 and 258: odsunąć zasłonę dzielącą świ
- Page 259 and 260: przyczyny takiego stanu rzeczy, to
- Page 261 and 262: Takie błogosławieństwa otrzymali
świadek tego wydarzenia powiedział: „Nie mogłem pozbyć się myśli, że gdyby wszystkie<br />
świecące ciała niebieskie we wszechświecie zostały spowite nieprzeniknioną ciemnością łub<br />
w ogóle znikły, ciemność nie mogłaby być bardziej zupełna.” — List dra Samuela Tenny, z<br />
Exeter, New Hampshire, grudzień 1785, w: Massachusetts Historical Society Collection,<br />
1792, I ser., I, 97. Choć o dziewiątej wieczorem księżyc był w pełni, to jednak w<br />
„najmniejszym stopniu nie mógł rozproszyć grobowych ciemności”. Po północy ciemność<br />
znikła, a kiedy księżyc pokazał się, był początkowo koloru krwi. {WB 163.5}<br />
Dzień 19 maja 1780 roku oznaczony jest w historii jako „ciemny dzień”. Od czasów<br />
Mojżesza nie zanotowano ciemności tak gęstej, tak daleko sięgającej i tak długotrwałej.<br />
Opis tego wydarzenia, podany przez naocznych świadków, jest tylko echem słów Pana,<br />
jakie zapisał prorok Joel 2500 lat przed ich wypełnieniem. „Słońce przemieni się w<br />
ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie ów wielki straszny dzień Pana”. Joela<br />
3,4. {WB 163.6}<br />
Chrystus nakazał swemu ludowi zważać na zwiastuny swojego powtórnego przyjścia i<br />
radować się ze znaków oznajmiających Jego powrót. „A gdy się to zacznie dziać —<br />
powiedział Jezus — wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, gdyż zbliża się odkupienie<br />
wasze”. Łukasza 21,28. Zwrócił uwagę swych naśladowców na pączkujące drzewa na<br />
wiosnę i powiedział: „Gdy widzicie, że już puszczają pąki, sami poznajecie, iż lato już<br />
blisko. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest Królestwo<br />
Boże”. Łukasza 21,30-31. {WB 163.7}<br />
Ale gdy pokora i pobożność w Kościele ustąpiły miejsca pysze i formalizmowi, oziębła<br />
miłość do Chrystusa i wiara w Jego powtórne przyjście. Zajęci sprawami doczesnymi i<br />
poszukiwaniem przyjemności, wyznawcy Boga byli ślepi na wskazówki Zbawiciela<br />
dotyczące znaków poprzedzających Jego powrót. Zaniedbano naukę o drugim adwencie, a<br />
teksty biblijne mówiące o tym wydarzeniu zniekształcono przez fałszywe ich interpretacje,<br />
aż w końcu przestano je dostrzegać i zapomniano o nich. Sytuacja ta była charakterystyczna<br />
dla Kościołów Ameryki. Wolność i wygoda, jakimi cieszyły się wszystkie warstwy<br />
społeczne, pragnienie bogactwa i zbytku, rodzące się i pochłaniające wszystko dążenie do<br />
zdobywania pieniędzy, a także wysiłki zmierzające do osiągnięcia popularności i władzy,<br />
które były w zasięgu wszystkich, skłaniały ludzi do kierowania swych nadziei i<br />
zainteresowań na sprawy życia doczesnego i odsuwania w daleką przyszłość tego wielkiego<br />
dnia, w którym przeminie obecny porządek rzeczy. {WB 164.1}<br />
Zbawiciel, gdy wskazał swym naśladowcom na znaki swojego powrotu, przepowiedział<br />
również stan duchowego upadku, który będzie istnieć tuż przed Jego powtórnym<br />
przyjściem. Jak za czasów Noego, ludzie pochłonięci będą sprawami doczesnymi —<br />
kupowaniem, sprzedawaniem, sadzeniem, budowaniem, zawieraniem małżeństw — a<br />
zapomną o Bogu i przyszłym życiu. Dla żyjących w tym czasie przeznaczone jest<br />
204