Lewiatan Narodów_

wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa”, było „błogosławioną
nadzieją”. Tytusa 2,13. Gdy chrześcijanie z Tesalonik opłakiwali swoich umiłowanych
zmarłych, którzy mieli nadzieję dożycia do dnia powrotu Pana, apostoł Paweł, ich
nauczyciel, przypomniał im o zmartwychwstaniu, jakie będzie miało miejsce przy
powtórnym przyjściu Chrystusa. Wtedy to umarli w Chrystusie powstaną z martwych i
razem z żyjącymi zabrani zostaną w powietrze na spotkanie Pana. „I tak zawsze będziemy z
Panem. Przeto pocieszajcie się nawzajem tymi słowy”. 1 Tesaloniczan 4,16-18. {WB
160.5}
Na skalistej wyspie Patmos umiłowany uczeń usłyszał taką obietnicę: „Zaiste przyjdę
rychło”. Jego pełna tęsknoty odpowiedź wyraża modlitwę pielgrzymującego Kościoła:
„Amen przyjdź, Panie Jezu!” Objawienie 22,20. {WB 160.6}
Z więzień, szafotów i stosów, gdzie święci i męczennicy składali świadectwo prawdzie,
słychać było przez całe wieki ten głos nadziei i wiary. „Przekonani o zmartwychwstaniu
Chrystusa, a tym samym o swoim własnym w dzień Jego przyjścia, pogardzali śmiercią —
mówi jeden z tych chrześcijan — i byli ponad nią”. — Daniel T. Taylor, The Reign of
Christ on Earth, or The Voice of the Church in All Ages 33. Byli gotowi zejść do grobu,
aby „wstać wolnymi”. — Tamże 54. Oczekiwali na „przyjście z nieba Pana w obłokach i
chwale Ojca”, „przynoszącego sprawiedliwym królestwo niebios”. Tę samą wiarę posiadali
waldensi (tamże 129-132), a Wiklif widział w zjawieniu się Zbawiciela nadzieję Kościoła.
— Tamże 132-134. {WB 160.7}
Luter oświadczył: „Zaiste wierzę, że dzień sądu nastąpi nie później niż za trzysta lat.
Bóg nie chce i nie może już dłużej znieść tego niezbożnego świata”. „Zbliża się wielki
dzień, w którym królestwo zła zostanie obalone”. — Tamże 158.134. {WB 161.1}
„Ten stary świat jest już blisko swego końca” — powiedział Melanchton. Kalwin
wzywał chrześcijan, „by zdecydowanie i gorąco pragnęli przyjścia dnia Pańskiego jako
najwspanialszego ze wszystkich wydarzeń”. Oświadczył, że „cała rodzina wierzących
będzie mieć przed oczyma ten dzień”. „Musimy łaknąć Chrystusa, szukać Go, rozmyślać o
Nim aż do nadejścia tego wielkiego dnia, kiedy nasz Pan objawi w pełni wspaniałość swego
królestwa”. — Tamże 158.134. {WB 161.2}
„Czy Pan Jezus nie wzniósł się w naszym ciele do nieba — mówił Knox, reformator
szkocki — i czy nie powróci? Wiemy, że powróci i to wkrótce”. Ridley i Latimer, którzy
oddali swe życie za prawdę, z wiarą oczekiwali przyjścia Pana. Ridley napisał: „Świat bez
wątpienia — wierzę w to i dlatego to mówię — zmierza ku swemu końcowi. Wołajmy
zatem w naszych sercach razem z Janem, sługą Bożym: «Przyjdź rychło, Panie Jezu»”. —
Tamże 151.145. {WB 161.3}
200