Lewiatan Narodów_

Gdy Jezus wypowiedział proroctwo o zburzeniu świątyni, uczniów napełniła trwoga i
zdziwienie, chcieli więc dokładnie zrozumieć znaczenie słów Chrystusa. Czterdzieści lat
budowano tę świątynię, a lud z ochotą poświęcał swe bogactwa, ręce do pracy i zdolności,
aby budynek był jak najwspanialszy. Herod Wielki nie szczędził w tym celu ani rzymskich,
ani żydowskich skarbów, nawet cesarz przysłał swe dary. Masywne bloki białego marmuru
o niespotykanej wielkości, sprowadzone z Rzymu, tworzyły część budowy. {WB 16.6}
Uczniowie zwrócili uwagę Mistrza właśnie na te mury, kiedy powiedzieli: „Nauczycielu,
patrz, co za kamienie i co za budowle”. Marka 13,1. {WB 17.1}
Na te słowa Jezus dal uroczystą i niespodziewaną odpowiedź: „Zaprawdę powiadam
wam, nie pozostanie tutaj kamień na kamieniu, który by nie został rozwalony”. Mateusza
24,2. {WB 17.2}
Ze zburzeniem Jerozolimy uczniowie łączyli wydarzenia osobistego przyjścia Chrystusa
w królewskiej wspaniałości, by zająć tron wszechświata, ukarać niepokutujących Żydów i
zrzucić rzymskie jarzmo z narodu izraelskiego. Pan powiedział im, że przyjdzie powtórnie,
dlatego na samą wzmiankę o zdarzeniach mających dotyczyć zburzenia Jerozolimy myśli
uczniów skierowały się na Jego powtórne przyjście. Zgromadzeni na Górze Oliwnej pytali
Go: „Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca
świata?” Mateusza 24,3. {WB 17.3}
Dla ich dobra Chrystus nie odkrył im przyszłości. Gdyby już wówczas zrozumieli w
pełni dwa straszne wydarzenia, cierpienie i śmierć Chrystusa, oraz zburzenie miasta i
świątyni, ogarnęłaby ich rozpacz. Chrystus podał im tylko w zarysach zdarzenia, które
miały mieć miejsce przed końcem czasu. I nie zrozumiano wówczas jeszcze Jego słów, ich
znaczenie miało być odkryte dopiero wtedy, kiedy Jego lud będzie potrzebował wskazówek
zawartych w tych słowach. Proroctwo Chrystusa miało więc podwójne znaczenie. Przede
wszystkim odnosiło się do zburzenia Jerozolimy, a poza tym było obrazem wydarzeń czasu
ostatecznego. {WB 17.4}
Jezus opowiadał słuchającym Go uczniom o losie, jaki miał spotkać odstępczy Izrael, a
szczególnie o karze, która spadnie nań dlatego, że odrzucił i ukrzyżował Mesjasza. Oto
pewne znaki poprzedzą ów straszny koniec. Godzina powszechnej trwogi przyjdzie nagle.
Zbawiciel ostrzega swych naśladowców: „Gdy więc ujrzycie na miejscu świętym ohydę
spustoszenia, którą przepowiedział prorok Daniel — kto czyta, niech uważa — wtedy ci, co
są w Judei, niech uciekają w góry”. Mateusza 24,15-16; Łukasza 21,20. {WB 17.5}
Kiedy Rzymianie zatkną swe pogańskie sztandary na ziemi świętej, na przedpolu
Jerozolimy, wtedy naśladowcy Chrystusa mają się ratować ucieczką. Gdy ten ostrzegawczy
znak będzie widoczny, wówczas wszyscy, którzy chcą uniknąć nieszczęścia, nie mogą się
wahać. W całej ziemi judzkiej, a również w Jerozolimie, na dany sygnał wszyscy
11