Lewiatan Narodów_

Rozdział 15 — Rewolucja Francuska
Reformacja, która w XVI wieku przedstawiła ludzkości otwartą Biblię, dotarła do
wszystkich krajów Europy. Niektóre narody witały ją z radością jak posła z nieba, w innych
krajach papiestwo zdołało zahamować jej postęp, w rezultacie czego gasło w nich światło
biblijnego poznania i zanikał jego uszlachetniający wpływ. We Francji światło reformacji
nie zdołało rozproszyć ciemności, choć znalazło wstęp do tego kraju. Prawda przez całe
wieki walczyła z błędem. W końcu zwyciężyło zło, a prawda niebios została odtrącona. „A
na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność,
bo ich uczynki były złe”. Jana 3,19. Naród musiał zebrać plon swego wyboru. Wpływ
Ducha Świętego został usunięty, bowiem ludzie wzgardzili darem Jego łaski. Bóg pozwolił
dojrzeć złu i cały świat ujrzał skutki dobrowolnego odrzucenia światła.* {WB 141.1}
Walka przeciwko Biblii prowadzona przez kler we Francji przez wiele stuleci znalazła
swój punkt kulminacyjny w wydarzeniach rewolucji. Ten straszliwy wybuch był
nieuniknionym skutkiem tłumienia Pisma Świętego przez Rzym i dał światu najbardziej
uderzający przykład rezultatów papieskiej polityki — obraz skutków, do jakich przez ponad
tysiąc lat prowadziła nieuchronnie nauka Kościoła rzymskiego.15 {WB 141.2}
Tępienie Pisma Świętego w okresie supremacji papieskiej zostało przepowiedziane
przez proroków, a autor Apokalipsy wskazywał na straszne skutki, które uwidoczniły się
szczególnie wyraźnie we Francji, z powodu rządów „człowieka grzechu”. {WB 141.3}
Anioł Pański powiedział: „Tratować będą święte miasto przez czterdzieści dwa
miesiące. I dam dwom moim świadkom moc, i będą, odziani w wory, prorokowali przez
tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. (...) A gdy już złożą swoje świadectwo, zwierzę
wychodzące z otchłani stoczy z nimi bój i zwycięży, i zabije ich. A ich trupy leżeć będą na
ulicy wielkiego miasta, które w przenośni nazywa się Sodomą i Egiptem, gdzie też Pan ich
został ukrzyżowany. (...) A mieszkańcy ziemi radować się będą nimi i weselić się i
podarunki sobie nawzajem posyłać, dlatego że ci dwaj prorocy udręczyli mieszkańców
ziemi. Lecz po upływie trzech i pół dnia wstąpił w nich duch żywota z Boga i stanęli na
nogi swoje, i strach wielki padł na tych, którzy na nich patrzyli”. Objawienie 11,2-11. {WB
141.4}
Wymienione tutaj „czterdzieści dwa miesiące” i „tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni”
oznaczają ten sam okres czasu i określają czas prześladowania Kościoła Chrystusowego
przez Rzym. Okres 1260 lat supremacji papieskiej rozpoczął się w 538 roku po Chr. i
według wyliczeń zakończył się w roku 1798. W tym roku armia francuska wkroczyła do
Rzymu i wzięła do niewoli papieża, który zmarł na wygnaniu. Choć wkrótce wybrano
175