Lewiatan Narodów_

„Wiem — mówił reformator — że jesteś naszym Ojcem i Bogiem, że rozproszysz
prześladowców swoich dzieci, gdyż Ty sam jesteś z nami w niebezpieczeństwie. To jest
Twoje dzieło. Z Twojej woli podjęliśmy się go. Chroń więc nas, o Panie!” — Tamże XIV,
6. {WB 111.1}
Do Melanchtona, przygniecionego troskami i obawami, pisał: „Laska i pokój w
Chrystusie! W Chrystusie powiadam, a nie w świecie. Amen. Nienawidzę z całego serca
twoich obaw, które jak piszesz, zżerają cię. Jeżeli sprawa jest niesłuszna, porzuć ją, jeżeli
zaś jest słuszna, dlaczego mielibyśmy nie dowierzać obietnicom Tego, który każe nam spać
spokojnie? (...). Chrystus nie poniecha sprawiedliwości i prawdy. On żyje i panuje, jakiż
więc lęk może nas gnębić?” — Tamże XIV, 6. {WB 111.2}
Bóg wysłuchał wołania swoich sług. Dał książętom oraz kaznodziejom łaskę i odwagę
bronienia prawdy przed władcami świata. Pan powiedział: „Oto kładę na Syjonie kamień
węgielny, wybrany, kosztowny, a kto weń wierzy, nie zawiedzie się”. 1 Piotra 2,6.
Protestanccy reformatorzy budowali na Chrystusie i bramy piekieł nie mogły ich
pokonać. {WB 111.3}
136