Leviathan dari Bangsa Bangsa_

taloha. Ibid, boky 2, toko 4. Toy izany no teny nataon’ io mpitondra hafatry ny
famindrampo io. Latsaka lalina tao an-tsain’ i Lotera ny teniny. Rehefa avy niady imbetsaka
tamin’ ireo hevi-diso nankamamiany ela izy, dia afaka namikitra ny fahamarinana,
ary niditra tao amin’ ny fanahiny niahanahana teo ny fiadanana.
Nohosorana ho pretra i Lotera ary voantso hivoaka ny tranon’ ny relijiozy hampianatra
tao amin’ ny Oniversiten’ ny Wittenberg. Tao izy no nilofo nianatra ny Soratra Masina
tamin’ ny teny nanoratana azy. Nanomboka famelabelarana momba ny Baiboly izy; ary
nosokafana ho azon’ ny vahoaka marobe nihaino tamim-pifaliana ny bokin’ ny Salamo, ny
Filazantsara sy ny Epistily. Nampirisihin’ i Staupitz, izay sakaizany sady lehibeny izy,
hiakatra polipitra ka hitory ny tenin’ Andriamanitra. Nisalasala i Lotera, satria tsapany fa tsy
mendrika hisolo an’ i Kristy izy hiteny amin’ ny vahoaka. Rehefa niady ela izy vao nanaiky
ny fangatahan’ ireo sakaizany. Efa nahay Soratra Masina izy ary ny fahasoavan’
Andriamanitra nitoetra teo aminy. Namabo ny mpihaino azy ny fahaizany mandahatra,
naharesy lahatra ny saina ny teny mazava sy mahery nentiny naneho ny fahamarinana, ary
nanetsika ny fony ny firehetany.
Mbola tena zanaky ny fiangonana papaly marina i Lotera ary tsy nihevitra zavatra hafa
noho izany mihitsy na oviana na oviana. Noho ny fitondran’ Andriamanitra dia voatarika
hitsidika an’ i Roma izy. Nandeha tongotra izy, niantrano tany amin’ ny relijiozy teny
andalana. Tany amin’ ny tranon’ ny relijiozy iray tany Italia dia gaga izy nahita maso ny
harena, ny hatsaran-tarehy mihoapampana sy ny fanaranam-po tafahoatra. Ny vola niditra
tamin’ ny relijiozy dia nitovy tamin’ izay raisin’ ny andriandahy, ka nipetraka tao amin’ ny
trano kanto indrindra izy ireny sady nitafy akanjo sarobidy sy lafo indrindra. Ory dia ory
sady nisalasala i Lotera raha nampitaha izany tamin’ ny fahafoizan-tena sy ny hamafin’ ny
fiainany. Very hevitra izy.
Nony farany dia tazany lavitra ilay tanàna misy havoana fito. Safo-morona ny
fihetseham-pony ka niankohoka tamin’ ny tany izy, niteny mafy hoe; «Miarahaba anao aho,
Roma masina.» Ibid,boky 2, toko 6. Niditra ny tanàna izy, nitsidika ireo fiangonana, nihaino
ireo tantara mahavariana naverin’ ireo pretra sy relijiozy ary nanatanteraka ny fanompoampivavahana
rehetra nasaina natao. Hatraiza hatraiza dia nahitany toe-javatra izay
nampitolagaga sy nampihoronkoditra azy. Hitany fa nisy ny faharatsian-toetra teo amin’ ireo
antoko relijiozy rehetra. Reny ny vazivazy tsy mendrika nataon’ ireo pretra ambony, ka
tsiravina izy nahita ny fanazimbazimbany nahamenatra, na dia nandritra ny lamesa aza.
Raha nifangaro tamin’ ny relijiozy sy ny olon-tsotra izy dia filibana sy fitondrantena ratsy
no hitany. Na taiza na taiza dia tsy fahamasinana no hitany fa fanevatevana ny zava-masina.
Tsy azo heverina, hoy ny nosoratany, ny fahotana sy ny zava-mahamenatra atao ao Roma:
tsy nampino mihitsy raha tsy hitan’ ny maso sy ren’ ny sofina. Lasa fitenenana ny hoe:
«Raha misy ny helo, dia eo amboniny no miorina Roma, lavaka tsy hita noanoa izay
ivoahan’ ny karazam-pahotana rehetra.» Ibid, boky 2, toko 6.
87