Leviathan dari Bangsa Bangsa_

taminy ka nalam-baraka sy noroahina ; kanjo tatý aoriana dia hita indray fa olona mendriboninahitra
izy ireny. Ny tenan’ i Kristy mihitsy koa aza no nohelohin’ ny fitsarana tsy
marina ho olon-dratsy.
Tamin’ izy nanatsoaka ny finoany, dia neken’ i Jéròme ho marina ny didim-pitsarana
nahameloka an’ i Hus ho faty. Izao kosa dia nambarany ny fibebahany ary nijoro ho
vavolombelon’ ny tsy fananan-tsinin’ ilay maritiora sy ny fahamasinany izy. «Fantatro
hatramin’ ny fahazazany izy, hoy izy. . . Olona faran’ izay tsara sady marina no masina izy,
ary sahinareo nohelohina na dia tsy nanan-tsiny aza. . . Izaho koa — mba vonona ho faty ;
tsy hihemotra aho eo anoloan’ ny fampijaliana izay nomanin’ ny fahavaloko sy ireo
vavolombelona mandainga ho ahy, izay mbola-hampamoahin’ Ilay Andriamanitra lehibe ny
amin’ ireo lainga nataony»17.
Nanome tsiny ny tenany tamin’ ny nandavany ny fahamarinana i Jérôme ka nanohy hoe :
«Ny amin’ ny fahotana rehetra izay nataoko hatramin’ ny fahatanorako, dia tsy nisy
nitambesatra teo amin’ ny saiko sy niteraka nenina mafy tamiko tahaka izay nataoko tamin’
ity toerana mampidi-doza ity, tamin’ izaho nankasitraka ny didim-pitsarana tsy rariny natao
tamin’ i Wiclef, sy tamin’ ilay maritiora masina, John Hus, ilay mpampianatra sy sakaizako.
Eny ! miaiky izany avy amin’ ny foko rehetra tokoa aho, ary mihoron-koditra aho
manambara fa nitakemotra, afa-baraka aho raha natahotra ny fahafatesana, ka nanameloka
ny fampianaran’ izy ireo. Noho izany dia mitalaho amin’ Andriamanitra Tsitoha aho mba
hanekeny sy hamelany ny fahotako, ary amin’ ny fomba manokana, ilay maharikoriko
indrindra amin’ izy rehetra». Nanondro ny mpitsara azy izy, sady matotra niteny hoe :
«Nanameloka an’ i Wiclef sy John Hus ianao, tsy noho izy ireo nanozongozona ny
fampianaran’ ny fiangonana, fa noho izy nanamarika sy nanome tsiny fotsiny ireo zavamahamenatra
avy amin’ ireo mpitondra fiangonana, dia ny rentirentiny, ny avonavony sy
ireo toetra ratsy rehetra ataon’ ireo filohan’ ny pretra sy ny pretra izany. Ny zavatra izay
nantintranteriny, ary izay tsy azo lavina rahateo, dia mba heveriko ho toy izany koa sady
ambarako tahaka ny nanaovany azy.
Nipararetran’ ny hatezerana ireo pretra nanapaka ny teniny ka niantsoantso hoe : «Porofo
hafa inona indray no ilaina ? Hitan’ ny masontsika ny «heretika» mafy loha indrindra !»
Tsy nampihontsona an’ i Jérôme izany tafiotra izany, ary hoy izy niteny mafy : «Fa
ahoana ? Mihevitra ve ianareo fa matahotra ny ho faty aho ? Nandritra ny herintaona
manontolo no nitazonanareo ahy tao amin’ ny tranomaizina mahatsiravina,
mampihoronkoditra lavitra noho ny fahafatesana. Ny fomba nitondranareo ahy dia nisy
habibiana mihoatra noho ny natao tamin’ ny Tiorka, na tamin’ ny Jiosy, na tamin’ ny
jentilisa, ary tena niendaka lo arabakiteny tamin’ ny taolako velona ny nofoko; tsy nitaraina
aho anefa, satria tsy mendrika ny olona manana fanahy sy toe-tsaina ambony ny filazana
alahelo; tsy haiko anefa ny tsy hanambara ny hagagako amin’ ny toetra masiaka toy izao
atao amin’ ny kristiana» 17.
78