Leviathan dari Bangsa Bangsa_

ilay Tompo Andriamanitra izay nanokanany tena hotompoina izy, ary niaritra ny
fahafatesana teo amin’ ny hazo fijaliana ho azy. Talohan’ ny fandavany dia nionona teo
amin’ ny fahoriany rehetra izy, noho ny fananany toky ny fankasitrahan’ Andriamanitra;
nefa izao kosa nampahory ny fanahiny ny nenina sy ny fisalasalana. Fantany fa mbola hisy
fandavana tsy maintsy ataony vao ho vita fihavanana amin’ i Roma izy. Ny lalana izay
nidirany dia tsy hiafara raha tsy eo amin’ ny fihemorana tanteraka. Tapaka ny heviny : tsy
handà ny Tompony izy tsy akory mba hialana amin’ izay fotoana fohy hijaliany.
Fotoana fohy taorian’ izany dia nentina teo anatrehan’ ny fivoriambe indray izy. Tsy
nahafa-po ireo mpitsara azy ny fileferany. Noranitin’ ny fahafatesan’ i Hus ny toetrany liandra,
ka nitaky haza vaovao indray izy. Tsy afaka hiaro ny ainy amin’ ny fahafatesana i
Jérôme raha tsy miala tsy misy fepetra amin’ ny fahamarinana. Efa nanapa-kevitra anefa izy
fa hanambara ny finoany ka hanaraka ny rahalahiny maritiora hodorana velona.
Nialany ilay fandavany ny finoany tamin’ ny voalohany, ary sahala amin’ ny olona
voaheloka ho faty rehetra, dia nangataka tamim-panajana ny ahazoany miaro-tena izy.
Natahotra izay mety ho vokatr’ izany teniny izany ireo filohan’ ny pretra, ka nanizingizina
fa tokony hohamafisina tsotra fotsiny na holaviny ny fahamarinan’ ny fiampangana natao
taminy. Notoherin’ i Jérôme ny fahasiahana sy ny tsy rariny toy izany : «Efapolo sy telopolo
andro aho no nahibokareo tao amin’ ny tranomaizina mahatsiravina, maloto, mamofona sy
maimbo ary tsy misy izay ilaina, hoy izy ; izao aho entinareo eto anatrehanareo, ary
manongilan-tsofina hihaino ireo fahavaloko mitady hahafaty ahy ianareo ka mandà tsy
hihaino ahy ! Raha tena olon-kendry marina ianareo, sy fahazavan’ izao tontolo izao, dia
mitandrema sao manota amin’ ny rariny. Fa raha ny amiko dia olona malemy mety maty
ihany aho; tsy dia misy antony ny fiainako; ary rehefa mangataka anareo tsy hamoaka
didim-pitsarana tsy rariny aho, dia tsy ho ahy no itenenako fa ho anareo»15.
Nekena ny fangatahany nony farany. Teo anatrehan’ ireo mpitsara i Jérôme no
nandohalika ka nangataka ny Fanahin’ Andria-manitra mba hifehy ny fisainany sy ny
teniny, mba tsy hitenenany na inona na inona izay mifanohitra amin’ ny fahamarinana, na
tsy mendrika ny Tompony. Tamin’ io andro io dia tanteraka taminy ny teny fikasan’
Andriamanitra natao tamin’ ireo mpianatra voalohany : «ary ho entina eo anatrehan’ ny
mpanapaka sy ny mpanjaka ianareo noho ny amiko. ... Fa raha manolotra anareo izy, dia aza
manahy ny amin’ izay fomba hitenenanareo na izay holazainareo. Fa tsy ianareo no miteny,
fa ny Fanahin’ ny Rainareo no miteny ao anatinareo» 16,
Nampitolagaga sy nahavariana na dia ny fahavalony aza ny tenin’ i Jérôme. Nohidiana
nandritra ny taona iray manontolo tao an-tranomaizina izy, tsy afaka namaky teny ary tsy
afaka nahita akory, niaritra fijaliana ara-nofo sady nianjadian’ ny tebitebintsaina fatratra.
Nefa ireo fonjan-kevitra narosony dia nasehony tamin’ ny fomba mazava sy mahery vaika,
toy ny afaka nandinika izany tsy voakotabataba izy. Notondroiny tamin’ ireo mpihaino azy
ireo olona masina maro nifandimby izay nomelohin’ ny mpitsara tsy marina. Saika ny
taranaka rehetra no nahitana olona izay niezaka hanazava Sy hanandratra ny mpiara-belona
77