Leviathan dari Bangsa Bangsa_

hangataka ny hampianarany ny vahoaka marina tokoa, mba hahazoany koa manaraka azy
ireo amin’ izany lalana izany ihany » 8.
Toy izany no nanehoan’ i Wiclef tamin’ ny papa sy ireo Kardinaly ny fahalemempanahy
sy ny fanetren-tenan’ i Kristy, ka tsy tamin’ ireo ihany fa tamin’ ny kristiana rehetra
no naharihariny ny fahasamihafana nisy tamin’ izy ireo sy tamin’ Ilay Mpampianatra izay
nolazainy fa naha-solontena azy.
Nampoizin’ i Wiclef tokoa fa ny ainy no ho takalom-bidin’ ny fahatokiany. Niray hina
ny mpanjaka sy ny papa ary ny eveka mba hahatanteraka ny famonoana azy, ary toa azo
antoka fa volana vitsy sisa dia hoentina eny amin’ ny atontan-kitay hodorana velona izy.
Tsy azo nohozongozonina anefa ny herim-pony : «Nahoana ianareo no milaza fa any antany
lavitra no itadiavana ny satroboninahitry ny maritiora ? Torio amin’ ireo mpitondra
fivavahana ambony mirehareha ny filazantsaran’ i Kristy, dia tsy ho diso anjara amin’ ny
maritiora ianao. Nahoana no velona aho ka hangina ? . . . Sanatria ! Aoka ho avy izay
famelezana, miandry aho» 11.
Mbola niaro ny mpanompony anefa Andriamanitra teo amin’ ny fitondrany. Ilay olona
izay nijoro an-kasahiana nandritra ny fiainany manontolo hiaro ny fahamarinana,
notandindomin-doza tamin’ ny androm-piainany rehetra, io olona io dia. tsy ho voarain’ ireo
fahavalony nankahala azy. Tsy nitady na oviana na oviana izay hiarovany tena i Wiclef fa
Jehovah no mpiaro azy; ary ankehitriny, rehefa azon’ ireo fahavalony antoka fa ho azony
an-tanana izy, dia nanala azy Andriamanitra tsy ho tratrany. Nianjera izy tao am-piangonany
tany Lutterworth, raha nandeha hampandray, fihetsehan’ ny paralysisa izay nahafaty azy
fotoana fohy taorian’ izay, no namarana ny fiainany.
Efa notendren’ Andriamanitra ny asa ataon’ i Wiclef. Efa napetrany tao am-bavany ny
tenin’ ny fahamarinana, ary nasiana mpiambina nanodidina azy mba ho tonga any amin’ ny
vahoaka io teny io. Voaaro ny ainy, ary nitohy ny asany mandra-pijoron’ ny fototra ho
amin’ ny asa lehibe Fanavaozana ara-pivavahana.
Nivoaka avy any amin’ ny alin’ ny Andro Antenantenany i Wiclef. Tsy nisy teo alohany
izay nanao asa nahazoany nandrafitra izay ho fanavaozana nataony. Natsangana tahaka an’ i
Jaona Mpanao Batisa izy hanatanteraka asa manokana, ho mpialoha lalana ny andro vaovao.
Na dia izany aza, ny rafitry ny fahamarinana izay najorony dia sady tokana no feno ; ary tsy
nisy Mpanavao fivavahana nanarakaraka azy afaka nihoatra azy ; nisy sasany tsy nahatratra
izany na dia zato taona tatý aoriana aza; mafy sy tsara indrindra ny rafi-trano ka tsy nilaina
ny namerenanan’ ireo izay nandimby azy ny fanorenana an’ izany.
Ilay fihetsiketsehana lehibe izay natombok’ i Wiclef hanafaka ny feon ny fieritreretana
sy ny saina, sy hamotsotra ireo firenena voafatotra ela nanaraka ny kalesim-pandresen’ i
Roma, dia nitsiry avy tao amin ny Baiboly. Tao ny lohan’ ilay reniranom-pitahiana izay
nikoriana toy ny ranon’ aina teto un-tany hatramin’ ny taonjato fahefatra ambinifolo.
Neken’ i Wiclef tamin’ ny finoana tsy nisy fisalasalana fa fanambarana ny sitrapon’
62