Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Wiclef; romotra anefa ireo mpitarika teo amin’ ny fahefana papaly rehefa tsinjony fa lehibe
noho ny azy ireo ny hery miasa mangina avy amin’ ity mpanavao fivavahana ity.
Fony izy nitondra fivavahana tao amin’ ny lapan’ ny mpanjaka, dia sahy nijoro nanohitra
ny fandoavana ny hetra notakian’ ny papa tamin’ ny mpanjaka anglisy, ary nasehony fa ny
fandraisan’ ny papa ny fahefana ho azy amin’ ny mpitondra fanjakana dia mifanohitra amin’
ny fahamarinana sy ny zavatra voambaran’ Andriamanitra ao amin’ ny Baiboly.
Nanetsiketsika izaitsizy ny manampanahy ny filazana marina nataon’ i Wiclef ka
nampirehitra ny fahatezeran’ ny olona tamin’ ny vola nampandoavin’ ny papa. Niray hina
ny mpanjaka sy ny andriana mba handà ny fitakian’ ny papa hanana fahefana amin’ ny aranofo
sy ny fitakiana hetra. Kapoka mafy namelezana ny fahefana fara-tampon’ ny papa tany
Angletera izany.
Nisy fomba ratsy iray koa izay nataon’ ilay Mpanavao fivavahana anton-draharaha ela
ny hamongorana azy sady nanaovany ady tsy mihambahamba, dia ny nanorenana ny
antokon’ ny relijiozy mpangataka. Nanao andiany tany Angletera ireny mpangataka irony ka
nanala-baraka ny fahalehibeazan’ ny firenena sy ny fandrosoany. Ny orin’ asa, ny
fanabeazana, ny fiainana ara-pitondrantena, dia samy nahatsapa ny voka-dratsy
mahamenatra avy amin’ izany. Tsy fantsona nikorianan’ ny fandaniam-bola navesatra
tamin’ ny harembahoaka fotsiny ny fiainam-pangataka nidonanam-poana nasehon’ ny
relijiozy, fa nahatonga ny asa mahasoa ho fanebaka koa izany. Simba sy voaloto ny
fitondrantenan’ ny tanora. Noho ny hery miasa mangina avy amin’ ireo relijiozy ireo, dia
betsaka ny zatovo no voatarika hiditra monastera ka nanokan-tena ho amin’ ny
fiainandrelijiozy, ary nataony izany na dia tsy nankasitrahan’ ny ray amandreniny aza, eny,
na dia tsy fantatr’ izy ireo aza izany sy nifanohitra tamin’ ny baikony. Hoy ny nosoratan’ ny
anankiray anisan’ ny tranainy tamin’ ireo rain’ ny Fiangonana Romana, raha nanantitrantitra
ny fitakian’ ny fiainan-drelijiozy ho ambony noho ny adidy sy ny fitiavan’ ny zanaka ny ray
aman-dreniny izy : «Na dia mitsilany eo am-baravaranao aza ny rainao mitomany sy
mitaraina, ary na dia hasehon-dreninao aza ny kibo nitoeranao sy ny nono nampinonoiny
anao, dia aza misalasala ny hanosihosy azy amin’ ny tongotrao ka mandehana mivantana ho
eny amin’ i Kristy». «Io toetram-biby tsy mendrika ny maha-olombelona io», araka ny
filazan’ i Lotera azy tatý aoriana, «izay misy fofon’ amboadia sy olon-doza be mihoatra
noho ny fofon’ ny kristiana sy ny olombelona», no nanamafy ny fon’ ny ankizy hanohitra ny
ray amandreniny.1 Toy izany no nanafoanan’ ireo mpitarika teo amin’ ny fahefana papaly
ny didin’ Andriamanitra tamin’ ny lovan-tsofiny, tahaka ny nataon’ ireo fariseo fahiny. Toy
izany no nahalao ny tokahurano sy nahatonga ny ray aman-dreny tsy afaka hifaly amin’ ny
fiaraha-monina amin’ ny zananilahy sy ny zananivavy.
Na dia ireo mpianatra tany amin’ ny Oniversite aza dia voafitaky ny endrika sandoka
nasehon’ ireo relijiozy ka voatarika hiditra ao amin’ ny fikambanany. Betsaka no nibebaka
tatý aoriana, nahita fa nanimba ny fiainany izy ka nampitondrá fahoriana ny ray amandreniny
; nefa rehefa voafatotra ao amin’ ny fandrika dia tsy azony intsony ny fahafahany.
Marobe ireo ray aman-dreny, izay natahotra ny hery miasa mangina avy amin’ ny relijiozy,
54