Leviathan dari Bangsa Bangsa_

novaliany fa tsy maintsy mamangy ny very ao amin’ ny andian’ ondry izy. Anjely avy any
an-danitra va re iny ? hoy ny fanontanian’ izy ireo.
Matetika dia tsy hita intsony ilay mpitondra ny fahamarinana. Efa lasa any amin’ ny tany
hafa izy, na nanapitra ny androny tany an-tranomaizina tsy fantatra, na angamba nihafotsy
teo amin’ ny toerana nahavavolombelon’ ny fahamarinana azy ny taolambalony. Nefa tsy
nety rava ny teny izay navelany tao aoriany. Nanao ny asany tao am-pon’ ny olona izany; ny
vokatra kanton’ izany dia tsy ho fantatra tanteraka raha tsy any amin’ ny fitsarana.
Nanafika ny fanjakan’ i Satana ireo misionera Vaudois, ka nitombo fahamalinana ny
herin’ ny maizina. Nanao andri-maso ny fiezahana rehetra hampandroso ny fahamarinana
ilay andrianan’ ny ratsy, ary nataony izay hampatahotra ireto mpitoriteny. Tsikaritr’ ireo
filoha tao amin’ ny fahefana papaly fa fambara loza ho azy ny asan’ ireo mpandehandeha
tso-piainana ireo. Raha avela hamirapiratra ny fahazavan’ ny fahamarinana ka tsy sakanana,
dia hanala ireo rahon’ ny hevi-diso izay nanarona ny vahoaka izany, ary hitarika ny sain’ ny
olona hivantana avy hatrany any amin’ Andriamanitra, ka mety hanapotika ny fahefan’ i
Roma. Ny fisian’ io vahoaka io mihitsy, izay mitana ny finoan’ ny fiangonana taloha, dia
vavolombelona mitohy momba ny fihemoran’ i Roma, ary noho izany dia nahatonga
fankahalana sy fanenjehana mangidy indrindra. Ny fandavan’ izy ireo tsy hiala amin’ ny
Soratra Masina koa dia fanafintohinana izay tsy lefitr’ i Roma. Nanapa-kevitra ary izy fa
hikosoka azy ireo tsy ho eto an-tany. Nanomboka tamin’ izay ny tafika masina nahatsiravina
indrindra namely ny vahoakan’ Andriamanitra tany an-tokantranony tany antendrombohitra.
Nalefa hihaza azy ireo ny mpanadihady, ary dia niverimberina matetika ny
toe-javatra nahitana an’ i Abela tsy nanan-tsiny lavo teo anoloan’ ny famelezan’ i Kaina
mpamono olona.
Impiry impiry no nanjary ngazana ny taniny lonaka. Ny trano fitoerany sy ny fiangonany
nofongorana, ka teo amin’ ny toerana izay nisy saha mahavokatra sy nisy ny tokantranon’
ny vahoaka tsy manan-keloka sy mazoto miasa, dia tsy nisy intsony afa-tsy tany hay fotsiny.
Toy ny bibi-dia mihamasiaka rehefa mahare fofondrà, dia toy izany koa ny haromotan’ ireo
mpiandany tamin’ ny papa, nirehitra bebe kokoa tamin’ ny alalan’ ny fampijaliana ireo
olona azony. Betsaka tamin’ ireo vavolombelon’ ny finoana madio no nenjehina eran’ ny
tendrombohitra sy nohazaina tany amin’ ny lohasaha voahodidin’ ny ala matevina sy ny
vatolampy teny antendron-kavoana izay niafenany.
Tsy nisy fiampangana azo namelezana ny fitondrantena sy ny toetra amam-panahin’ io
antokon’ olona nohelohina io. Na dia ireo fahavalony aza dia nilaza fa olona mora
hihavanana, tia fandriampahalemana sy tia fivavahana izy ireo. Ny helony lehibe dia izy tsy
nanompo an’ Andriamanitra araka ny sitrapon’ ny papa. Noho io heioka io dia navangongo
teo aminy avokoa ny fanalam-baraka, ny fitenenan-dratsy sy ny fampijaliana rehetra.
Rehefa nanapa-kevitra i Roma indray mandeha fa hamongotra io antokon’ olona
ankahalaina io, dia nisy taratasy avy any amin’ ny papa nanameloka azy ho «heretika», (ho
mitana finoana tsy eken’ ny besinimaro) ka natolotra hofongorana izy ireo.(jereo
49