Leviathan dari Bangsa Bangsa_

malahelo mitady rano, fa tsy mahita, ary ny lelany main’ ny hetaheta; Izaho Jehovah no
hihaino azy, Izaho Andriamanitry ny Isiraely, tsy hahafoy azy» 23.
«Fa na dia tsy mamontsina aza ny aviavy, ary tsy misy voany ny voaloboka, na dia
mahadiso fanantenana aza ny oliva, ary tsy mahavokatra hohanina ny saha, na dia vonoina
aza ny ondry ao amin’ ny vala, ary tsy misy omby ao am-pahitra, nefa izaho dia mbola
hifaly amin’ i Jehovah ihany sy hiravoravo amin’ Andria-manitry ny famonjena ahy» 24.
«Jehovah no mpiaro anao; Jehovah no fíalofanao eo amin’ ny ankavananao. Ny
masoandro tsy mba hamely anao nony andro, na ny volana nony alina. Jehovah hiaro anao
amin’ ny ratsy rehetra; Eny, hiaro ny fanahinao Izy. Jehovah hiaro anao na mivoaka na
miditra, hatramin’ izao ka ho mandrakizay». Fa Izy no hanafaka anao amin’ ny fandriky ny
mpihaza sy ny areti-mandringana. Ny volon’ elany no anaronany anao, ary ao ambanin’ ny
elany no hialofanao; ho ampinga kely sy ampinga lehibe ny fahamarinany. Tsy hatahotra ny
horohoro nony alina ianao, na ny zana-tsipika manidina nony andro, na ny aretimandringana
mandeha amin’ ny maizina, na ny fandringanana mandripaka amin’ ny
mitataovovonana. Na dia hisy arivo aza lavo eo anilanao sy iray alina eo an-kavananao, dia
tsy hihatra aminao izany. Hijrty maso fotsiny ianao, ka ho hitanao ny hamaliana ny ratsy
fanahy. Satria hoy ianao : Jehovah ò, Ianao no aroko, sady nataonao ho fonenanao ny Avo
Indrindra, dia tsy hisy loza hanjo anao, na aretina hanakaiky ny lainao» 25.
Eo imason’ ny olona anefa dia toa tsy ho ela dia tsy maintsy hanisy tombokase amin’ ny
rany ny teni-vavolombelony tahaka ny nataon’ ireo maritiora teo alohany ny olon’
Andriamanitra. Manomboka matahotra koa izy andrao hamela azy ho latsaka ao ampelatanan’
ny fahavalony ny Tompo. Fotoana hahafadiranovana azy ireo indrindra izany.
Mitaraina andro aman’ alina amin’ Andriamanitra izy mba hanafahany azy. Dibo-kafaliana
ny ratsy fanahy, ary re ny antsoantsony sy ny esoesony manao hoe : «Aiza izao ny
finoanareo? Nahoana no tsy manafaka anareo avy eo am-pelatananay Andriamanitra raha
tena vahoakany marina ianareo?» Tsaroan’ ireto vahoakan’ Andriamanitra anefa ny
nahafatesan’ i Kristy teo an-kazo fijalian’ i Kalvary sy ny horakoraky ny lohan’ ny
mpisorona sy ny mpifehy manaraby hoe : «Ny sasany novonjeny; fa ny tenany tsy hainy
vonjena. Mpanjakan’ Isiraely Izy, aoka hidina hiala amin’ ny hazo fijaliana Izy ankehitriny,
dia hino Azy izahay» 26. Tahaka an’ i Jakoba, dia samy nitolona tamin’ Andriamanitra
avokoa izy rehetra. Misoritra eny amin’ ny tavany ny tolona anaty atrehiny. Hatsatra ny
endriny rehetra. Nefa tsy mijanona ny fangatahana mafana ataony.
Raha azon’ ny olona hatao ny hahazo fahitana avy any an-danitra, dia ho hitany ny
andian’ anjely marobe mahery indrindra manodidina ireo izay mitandrina ny tenin’ ny
faharetan’ i Kristy. Amin’ ny fitiavana feno fangorahana no nanatrehan’ ny anjely ny
fahorian’ izy ireo sy nandrenesany ny fivavahany. Miandry ny baikon’ ny Mpitarika azy izy
mba hanafahany azy ireo haingana amin’ ny loza mananontanona azy. Tsy maintsy miandry
kelikely izy anefa ; tsy maintsy misotro ny kapoakan’ ny Tompo ny vahoakan’
Andriamanitra sy atao batisa amin’ ny batisany (Mar. 10: 38). Ny fotoana hiandrasany, izay
489